Winterberg(75)

‘Ik was die “ziekte”,’ sprak Thomas bitter. ‘Nadat mijn vader mijn moeder had verkracht werd ze zwanger en dat was natuurlijk een schande voor de familie. Wat een giller niet? Een familie die zelf niet vies was van hoeren en die vrouwen als stront behandelde. In dat opzicht paste mijn vader er prima tussen. Niet mijn vader, maar mijn moeder werd als grote schuldige aangewezen.’

Sophie had oom Dieter nooit heel sympathiek gevonden, maar een verkrachter? Was dat waar? Ze kon het hem zelf niet meer vragen als ze Mara moest geloven.

Thomas vervolgde zijn verhaal. ‘Wat ik inmiddels weet is dat mijn moeder in Zwitserland van mij beviel waar ze me meteen van haar afnamen en me ter adoptie aanboden. Ze hebben me niet eens op haar buik gelegd. Elk contact met mij was strikt verboden. Orders van mijn “alleraardigste” opa.

Mijn eerste jaren bracht ik door in een pleeggezin in Limburg. Dat verliep allemaal redelijk vlekkeloos totdat mijn pleegmoeder kanker kreeg en overleed. Mijn pleegvader raakte door het verdriet nogal de weg kwijt en begon me ernstig te verwaarlozen. Soms kreeg ik dagenlang geen eten, mijn kleren werden niet meer gewassen en in huis begon het er steeds meer uit te zien als een varkensstal. Toen mijn pleegvader structureel naar de fles begon te grijpen ging het echt mis. Hij had nogal een kwade dronk en mepte me op slechte dagen het hele huis door.

Na een melding bij de kinderbescherming door oplettende buren werd mijn pleegvader uit het ouderlijk gezag ontzet en kwam ik terecht in een kindertehuis in Amsterdam. Toen begon de hel pas echt. Het huis werd met strakke hand geleid. Discipline en gehoorzaamheid, daar draaide het om. Gestraft werd er met de tuchtroede of een Spaans rietje. Eens in de maand was er een kijkdag voor potentiële pleegouders. Alle kinderen werden in rijen opgesteld als vee op de markt. Ik stond er nooit tussen omdat ik de favoriet was van de directeur en een aantal andere personeelsleden, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik was pas zes jaar toen mijn onschuld me voorgoed werd afgenomen. De andere kinderen hadden de pik op me, omdat ik zogenaamd het lievelingetje was. Ik sleet mijn dagen in eenzaamheid en pijn en werd bang voor deuren. Achter elke deur kon gevaar schuilen en als mijn kamerdeur openging dan wist ik dat er negen van de tien keer iemand binnenkwam die me kwam halen omdat de directeur wilde “knuffelen”.

Op de dag dat ik achttien werd ben ik vertrokken en vluchtte ik naar Duitsland. Ik was Nederland spuugzat. Het lukte me om in Duitsland werk te vinden en een bestaan op te bouwen. Toen ik na een lange werkdag een afzakkertje ging nemen in de kroeg kwam ik Mara tegen. We raakten aan de praat. De eerste tijd alleen over koetjes en kalfjes, want ik vertrouwde niemand. Na een halfjaar spraken we voor het eerst over onze traumatische jeugd. Ook Mara groeide grotendeels op in kindertehuizen en veel van haar ervaringen kwamen overeen met de mijne. Dat maakte de band die we hadden alleen maar sterker. Mara was de eerste persoon in mijn leven die me begreep, die mijn pijn kende en de eenzaamheid deelde. We besloten te trouwen.’

‘Mara is je vrouw?’ onderbrak Sophie hem.

‘Inderdaad, en ze was de minnares van Dieter.’

‘Was jij die vrouw in dat leren pakje?’ riep Sophie uit.

Mara lachte en gaf haar een knipoog ter bevestiging.

‘Gadverdamme, je vrouw heeft het met jouw goedkeuring met je vader gedaan?’

‘Dat was noodzakelijk voor het plan.’

‘Welk plan?’

‘Wraak, genoegdoening voor alle ellende die mijn ouders me hebben aangedaan door me niet te erkennen. Toen ik Mara vertelde over het hotel van mijn ouders en hun vette bankrekening, overtuigde ze mij ervan dat het tijd was om op te eisen wat ze me altijd ontzegd hadden. Een goed leven en geld. Ik moest hun bezittingen in handen zien te krijgen. Mara had wel wat ideeën over hoe we dat voor elkaar konden krijgen. In eerste instantie had moord niet mijn voorkeur, ik wilde ze laten lijden zoals ik geleden heb. De dood is een verlossing en dat gunde ik ze niet. Maar het bleek uiteindelijk de enige optie dus ik ging akkoord met Mara’s voorstel.

Om ons plan uit te voeren was het noodzakelijk dat Mara in het hotel ging werken. Haar open sollicitatie en decolleté waren een groot succes. Een beetje zwaaien met haar heupen en een laag uitgesneden truitje waren voldoende om mijn vader te overtuigen van haar kwaliteiten. Hij had haar al aangenomen en een contract laten tekenen voordat mijn moeder haar ooit gezien had. Ik kon me natuurlijk niet vertonen, maar wilde wel in de buurt blijven en de boel in de gaten houden. Vandaar dat ik hier mijn uitvalsbasis heb gemaakt.’

Sophie luisterde sprakeloos naar Thomas’ relaas. Hoewel haar wel een aantal dingen duidelijk waren geworden, bleven er ook nog genoeg vragen over.