Winterberg(21)

Hoezeer ik ook smeek om een dokter, er wordt geen gehoor aan gegeven. Wegvluchten kan ik niet, ik ben te zwak om fatsoenlijk op mijn benen te staan. Ze laten me hier gewoon wegkwijnen tot er niets meer van me over is. Beweren dat ik waarschijnlijk een griepje heb dat vanzelf weer overgaat. Ik geloof er geen bal van. Als dit griep is dan eet ik mijn sokken op. De dorst is nog steeds ondraaglijk. Het enige wat ik krijg om het te lessen is thee. Slap, met een bittere nasmaak. Ik kan geen thee meer zien.

Waar had ik het nou over, Eva? Ik ben het even helemaal kwijt. Moe ben ik ook trouwens. Moet slapen. Dag.





16

De notaris had eindelijk zijn laatste woorden gesproken. De kogel was door de kerk en het testament geopend. Sophie moest het allemaal even op zich in laten werken en zo te zien was ze niet de enige. Tante Eva’s laatste wil had nogal wat losgemaakt bij iedereen, vooral bij oom Dieter en Isa. Haar oom en nicht waren woedend. Op tante Eva, maar ook op elkaar. In het kort kwam het erop neer dat het hotel draaiende gehouden moest worden als het enigszins mogelijk was door één of een aantal van hen. Oom Dieter was niet de enige die daarover mocht beslissen, het moest een gezamenlijk besluit zijn. Pas als niemand van de erfgenamen het hotel wilde voortzetten, was verkoop een optie met de voorwaarde dat de opbrengst eerlijk onder iedereen verdeeld werd. Oom Dieter had al laten doorschemeren dat hij het hotel wilde verkopen, terwijl Isa meteen had aangegeven het graag draaiende te willen houden. Lieke en Sophie hadden wijselijk hun mond gehouden, maar het eerste conflict was al geboren. Er werd een cliché bevestigd, geldzaken regelen met je familie leverde altijd gedoe op.

Oom Dieter was er duidelijk van uitgegaan dat hij als echtgenoot het hotel zou erven en dat hij vrij was ermee te doen en te laten wat hij wilde. Dat hij nu met handen en voeten gebonden was aan de wensen van zijn nichtjes en dat hij hen moest laten meedelen, viel hem zwaar tegen. Zijn rood aangelopen gezicht liet daar geen misverstanden over bestaan. Dat tante Eva na haar dood nog de regie over zijn leven wilde voeren, maakte een addertje onder het gras in de voorwaarden duidelijk. Als zou blijken dat oom Dieter tijdens hun huwelijk overspel had gepleegd of dat hij na haar dood ‘omgang’ zou hebben met andere vrouwen dan zou zijn erfdeel volledig komen te vervallen.

‘De slang!’ had hij uitgeroepen toen de notaris deze eis voorlas. ‘Dat mens is gek!’ Hij kwam omhoog uit zijn rolstoel en zwaaide met zijn vuist in de lucht. Iedereen keek hem met open mond aan. Waar was de ziekelijke, uitgebluste man in de rolstoel ineens gebleven? Dat leek hij zichzelf ook af te vragen terwijl hij zich zuchtend weer in zijn rolstoel liet terugzakken. Sophie wist niet goed wat ze ervan moest denken. Speelde oom Dieter een rol en hield hij hen allemaal voor de gek of had de teleurstelling een stoot energie door zijn zieke lijf gestuurd die hem even in staat stelde om op te staan? Vooralsnog gunde ze hem nog maar even het voordeel van de twijfel.

‘Maar hoe valt dan te controleren of oom Dieter “omgang heeft met andere vrouwen”?’ vroeg Lieke aan de notaris. ‘Krijgt hij een waakhond of zo?’

‘Ik geef toe dat het inderdaad een vrij abstracte wens is die moeilijk tot niet te controleren valt.’

‘Waarom is het dan überhaupt in het testament opgenomen?’

‘Mensen zijn volledig vrij om al hun wensen te laten vastleggen, hoe vreemd die soms ook zijn. Ik heb wel gekkere dingen meegemaakt in mijn carrière.’ Er verscheen een geheimzinnig lachje op het gezicht van de notaris.

‘O, wat dan? Vertel eens.’ Lieke zat op het puntje van haar stoel in de hoop een smeuïg verhaal te horen te krijgen.

‘Daar kan ik me uiteraard niet over uitlaten, ik heb beroepsgeheim.’

‘Jammer,’ reageerde Lieke teleurgesteld.

Het volgende pijnpunt was het appartement waar Isa verbleef. Haar nicht was er volledig van uitgegaan dat zij het appartement zou erven en er dus ook gewoon kon blijven wonen. Tante Eva had daar duidelijk een andere mening over gehad. Het appartement moest via verloting aan een van de nichten worden toegewezen. Er waren nog een paar persoonlijke zinnen voor Isa opgenomen in dat stukje van het testament om haar beslissing te verduidelijken.

Isa, in het leven lopen de dingen vaak anders dan je verwacht. Dat is een harde les waar ik mijn hele leven mee geworsteld heb. Ik wil jou deze les niet onthouden in de hoop dat jij hem beter oppikt dan ik. Ook al heeft het bij mij niet gewerkt, harde leerscholen maken betere en sterkere mensen, daar ben ik in de basis nog steeds van overtuigd. Daarom heb ik tegen jouw verwachtingen in en voor je eigen bestwil besloten, dat het appartement door middel van verloting mogelijk een nieuwe eigenaar krijgt. Laat het lot maar beslissen of jij, Lieke of Sophie de gelukkige is. Omdat ik van de oude stempel ben, wil ik dat de verloting plaatsvindt door middel van een ouderwetse methode, te weten het trekken van strootjes. Degene die aan het kortste eind trekt, let wel, het kortste omdat ik altijd een zwak voor de underdog heb gehad, wint het appartement. Notaris Van Steen zal zorg dragen voor een eerlijke verloting en de verdere afhandeling voor zijn rekening nemen.