Winterberg(24)

‘De trap gaat sneller hoor,’ hakkelde hij.

‘We hebben geen haast toch?’ Ze keek hem doordringend aan. Hij werd er nerveus van. ‘De wijn wordt warm dus...’

‘Rode wijn smaakt alleen maar beter als ie goed op temperatuur is,’ onderbrak ze hem.

‘Ah, daar zul je de lift hebben.’ De deuren schoven traag open en ze duwde hem naar binnen voordat hij verder kon protesteren. Nadat de deuren waren gesloten ging ze tegenover hem staan met haar armen op haar rug. Hij wilde niet kijken, maar zijn blik werd automatisch naar haar boezem getrokken. Het was onmogelijk om niet te zien hoe strak de witte blouse die ze droeg haar volle decolleté omsloot. Dat was wel even wat anders dan het bescheiden B-cupje dat hij van Sophie was gewend. Daan moest zich bedwingen om er niet even aan te zitten en voelde zich meteen schuldig tegenover Sophie. Hij probeerde nog verder van Mara af te gaan staan, maar de lift bood niet veel ruimte. Het zweet brak hem uit, hij schaamde zich. Hij hoopte maar dat Mara niet doorhad hoe ongemakkelijk hij zich voelde en dat ze zijn starende blik niet had opgemerkt. De uitdrukking op haar gezicht was nog precies hetzelfde als toen ze de lift instapten. Als ze al iets in de gaten had dan liet ze het in elk geval niet merken. De bel van de lift ging, ten teken dat ze hun bestemming bereikt hadden. Het bracht hem weer bij zijn positieven. Wat stond hij zich nou aan te stellen? De liftdeuren gingen tergend langzaam open. Hij wurmde zich erdoorheen en liep zonder om te kijken of te groeten naar de zitkamer. Zijn huid voelde klam aan. Langzaam voelde hij het ongemakkelijke gevoel afzwakken. Met een rood hoofd liep hij het vertrek binnen waar iedereen al om het knapperende haardvuur zat.

‘Wat zie je er verhit uit,’ zei Sophie meteen.

‘Ik heb het een beetje warm,’ mompelde hij terwijl hij zijn trui uittrok.

‘Mara nog tegengekomen?’ vroeg oom Dieter argeloos. Daan voelde de blossen naar zijn wangen stijgen. Sophie was gelukkig in gesprek met Lieke en had het niet in de gaten. Oom Dieter daarentegen zag het maar al te goed. Op zijn gezicht verscheen een vilein lachje.





18

‘Ik wil het hotel niet verkopen!’ krijste Isa verhit. ‘Het was Eva’s wens dat we zouden proberen om het draaiende te houden en ik ben van plan daar gehoor aan te geven.’ Met een gezicht dat geen tegenspraak duldde keek ze oom Dieter uitdagend aan. ‘Ik acht mezelf uitstekend in staat om de leiding van dit hotel op me te nemen namens de familie.’

‘Isaatje, wees nou eens even reëel,’ sprak oom Dieter met sussende stem. ‘Hoe zie je dat voor je, meisje? Ik ben niet in staat om veel bij te dragen en ik schat zo in dat je nichten er ook niet veel voor voelen om de horeca in te gaan.’

‘Nee, zeker niet, ik moet er niet aan denken,’ viel Lieke hem bij.

‘Het lijkt mij het beste dat we de tent gewoon verkopen. We kunnen allemaal wel een extra centje gebruiken toch?’ Sophie probeerde de gretigheid niet in haar stem te laten doorklinken. Waarom moest die stomme Isa nou weer dwarsliggen? Gefrustreerd nam ze een grote slok van haar wijn. De fles op tafel was leeg en Mara was erop uitgestuurd om twee nieuwe te halen.

‘Wat vind jij, Daan?’ vroeg oom Dieter.

‘Ik denk dat dat er niet zoveel toe doet. Aangezien ik van de koude kant ben en zo...’

‘Niet zo bescheiden jongen, jij hoort er net zo goed bij.’

‘Nou, in dat geval zou ik ook voor verkoop willen pleiten. Sophie en ik hebben niets met horeca en zien het ook niet zitten om huis en haard achter te laten en hierheen te verhuizen. Toch Sophie?’ Hij zocht naar bevestiging en die kreeg hij ook.

‘Ik zeg verkopen,’ herhaalde ze nog maar eens.

‘Nou, Isa, dan ben je duidelijk in de minderheid, lijkt me,’ concludeerde oom Dieter.

‘Ja, en? De notaris heeft duidelijk gezegd dat we het allemaal eens moesten worden en dat degene die het hotel wilde voortzetten voorrang kreeg. Reken er maar op dat ik mijn poot stijf ga houden. Dit hotel wordt niet verkocht! Ik laat me niet mijn huis én mijn werk afpakken.’ Ze zette haar inmiddels lege wijnglas met zo’n klap op tafel dat de voet ervan afbrak.

‘Dat gaat van je erfenis af,’ gooide Lieke nog wat olie op het vuur. Isa stond woedend op. Daan probeerde haar tegen te houden en haar te kalmeren, maar ze rukte zich los.

‘Au,’ riep Daan verschrikt toen haar scherpe nagels de huid op zijn hand per ongeluk openkrabden. Isa verliet briesend het vertrek en liep Mara, die met twee flessen wijn aan kwam lopen, bijna onder de voet.

‘Hé!’ riep ze verontwaardigd uit. Zonder haar excuses aan te bieden liep Isa door.

‘Laat haar maar even, Mara. Je weet hoe ze kan doen als ze haar zin niet krijgt.’ Oom Dieter gaf haar een knipoog. Mara zette de flessen wijn ter hoogte van Daan op de salontafel en bukte zich om ze te ontkurken. Daan wendde zijn hoofd af, maar het was bijna onmogelijk om haar strakke billen te negeren. Hij schoof ongemakkelijk op zijn stoel. Sophie keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Hij meed haar blik en klokte snel het laatste restje wijn achterover.