Wei Zhi(68)

                ‘Die helpt een paar dagen met de baby.’

                Merel ziet haar beneden, waar ze limonade en beschuitjes uitdeelt. Bram, die al eerder naar beneden is gegaan, zit al aan tafel te kraken.

                ‘Hai!’ De kraamhulp geeft Merel een hand. ‘Ik ben Marieke. Gefeliciteerd met je zusje.’

                Halfzusje, wil Merel zeggen, maar ineens vindt ze dat niet meer nodig.

                Ze zitten met z’n allen rond de tafel, Tjarda krijgt haar thee met beschuit boven op bed.

                ‘Gelukkig is het een meisje,’ deelt Merel dan mee. ‘Roze muisjes zijn lekkerder.’

                Daar zijn Bram, Joost en Jeppe het niet mee eens: ‘Niet! Blauwe zijn lekkerder!’

                Zodra de beschuiten op zijn, roept Merel: ‘O, mijn cadeautje!’

                Dat zit nog in haar fietstas. Ze springt op en rent naar buiten, het zit er gelukkig nog in. Bram loopt mee met zijn cadeau voor Stella. Merel geeft haar pakje als eerste. Tjarda vindt het beertje prachtig en Merel mag hem zelf in de wieg leggen. Als ze nog even naar haar zusje blijft kijken, ziet ze hoe Stella haar oogjes opendoet en een beetje begint te huilen. Ze trekt een heel zielig gezicht.

                ‘O, ze is wakker!’ Merel is helemaal vertederd.

                Vanuit haar bed zegt Tjarda: ‘Het wordt tijd om te voeden. Freek, wil jij haar eruit halen?’

                Merel staat er met haar neus bovenop. Maar hij legt haar niet in Tjarda’s armen, haar vader vraagt Merel om naast Tjarda op het bed te gaan zitten en dan legt hij het zusje in Merels armen. Een heel warm gevoel stroomt door Merel heen als ze op het kleine meisje neer kijkt. ‘Ze is zo lief!’

                Haar vader glimlacht en aait over Merels hoofd. ‘Net als jij.’

                Dan zoekt zijn blik zijn zoon. ‘Wil jij haar ook even vasthouden, Bram?’

                ‘Neuh,’ zegt die. ‘Ik ga naar beneden, computeren.’ Echt Brammerig, dat hij liever wil computeren!

                Dan neemt haar vader Stella van Merel over om haar aan Tjarda te geven. Merel blijft kijken terwijl Tjarda voedt, en ook als Marieke de baby gaat verschonen staat ze er met haar neus bovenop.

                Als het tijd is om weer naar hun moeder te gaan, komen de ouders van Tjarda net binnen. Joost en Jeppe stormen op hun opa en oma af en nemen ze mee naar boven.

                ‘Zijn opa en oma Van de Putte al geweest?’ vraagt Merel bij de deur.

                ‘Die komen vanavond. En weet je, Merel,’ voegt haar vader eraan toe, ‘kom morgen en woensdag uit school langs, dan mag je komen kijken en helpen in bad doen en zo.’

                ‘Woensdag heb ik repetitie,’ zegt Merel, ‘maar morgen uit school kom ik.’ En donderdag en vrijdag zijn ze hier. ‘Maar het weekend ben ik bij mama,’ schrikt ze dan.

                ‘Je mag zo vaak komen als je wilt!’ belooft haar vader.

                Dolgelukkig fietst Merel weer naar haar moeders huis.





Ik heb talent, namelijk


                Maar zo vaak kan Merel niet naar Stella toe, want er moet gerepeteerd worden! De première is al over een week, en dat weekend repeteren ze extra. Woensdag is het generale repetitie. De ouders mogen erbij zijn: het is de eerste keer dat zij mogen kijken.

                Gek genoeg is Merel niet eens zo zenuwachtig. Ze kent haar rol goed, weet wat ze moet doen, de liedjes en de dansen zitten er goed in. Haar moeder en Lori zijn er allebei, en ze zijn razend enthousiast.