Wei Zhi(62)

                Merel zet de microfoon aan haar mond en vraagt onschuldig aan de klas: ‘Ik? Heb ik veel praatjes?’

                Demi, die op paardrijles zit en voor wie Merel een surprise heeft gemaakt, is heel blij met haar knaloranje wortel-met-inhoud (oranje oorbellen) en Marijn krijgt een supermooie schaats met een paar gekke sokken erin. Het wordt een gezellige ochtend op school. Sinterklaas, die eigenlijk alleen de onderbouw bezoekt, komt toch even om de hoek kijken, en ’s middags hebben ze een film. Een heerlijke dag!

                Zaterdag moet Merel gewoon repeteren. Dat is lastig, want ze is toch wat opgewonden vanwege sinterklaas. Kostas en Froukje mopperen aldoor op haar. ’s Middags in de pauze krijgen ze pepernoten, maar voor de rest is het een gewone repetitie. Hoewel, gewoon… Het is één en al chaos in haar hoofd. Merel haalt de tekst door elkaar en loopt aan de verkeerde kant het podium af, weet haar danspassen niet meer en zet de liedjes op het verkeerde moment in. Het gaat niet echt lekker.

                Als Merel thuiskomt, springen Joost en Jeppe tegen haar op. Want druk zijn ze, de tweeling overtreft bijna windkracht Merel. De hele week al doen zij alles in het kwadraat: rommel, lawaai, drukte. Merel moest haar best doen er niet in mee te gaan. Bram verstopt zich op zulke dagen op zijn kamer. Maar hun lawaai zal afgelopen zijn zodra ze hun cadeautjes hebben, weet Merel nog van vorig jaar.

                Gelukkig gaat al gauw de bel. De tweeling vliegt naar de deur waar ze beginnen te gillen en te juichen: er staat een zak met cadeautjes! Ze slepen hem mee naar binnen en het uitpakfeest kan beginnen.

                Binnen de kortste keren ligt de anders zo nette kamer vol met cadeautjes, proppen papier, pepernoten en speculaaskruimels. Merel is blij met wat ze krijgt: een bordspel, een groot pak stiften, een geinig T-shirt, en… een mp3-speler! Nu kan ze in de trein naar musicalliedjes luisteren.

                Tjarda zit aldoor op de bank met haar handen op haar buik en lijkt er met haar gedachten niet bij. Merels vader vraagt bezorgd of alles goed is. Tjarda knikt, maar ze raakt het sinterklaaslekkers niet aan.

                Merel wel! Die snoept haar buik vol. Als haar vader na het uitpakken wat soep en broodjes gaat halen uit de keuken, heeft ze nauwelijks trek meer.

                Na de soep vraagt ze Bram of hij wil helpen met het downloaden van muziek, maar die wil met zijn nieuwe game spelen. ‘Morgen,’ belooft hij.

                Als Merel dan met haar stiften en een tekenblok aan de tafel zit, bedenkt ze ineens iets: als de baby nu maar niet net geboren wordt als zij de première hebben! Dan komt Tjarda niet, en, erger nog, haar vader natuurlijk ook niet.

                Ze staat op en loopt naar Tjarda, die met een kruik tegen haar buik op de bank ligt. ‘Wanneer wordt de baby geboren?’ vraagt ze terwijl ze op het randje gaat zitten.

                Tjarda komt iets overeind. ‘Dat weet ik niet. Half december misschien. Maar misschien ook wel eerder.’ Ze lacht. ‘Hoezo?’

                ‘De première is 17 december.’

                ‘Aha! Maar liefje, jullie doen zo veel voorstellingen! Ik krijg wel een herkansing. Dan kom ik als jullie in ónze schouwburg spelen, net als jouw vriendinnen.’

                Want de première is in de schouwburg waar ze repeteren, en haar vriendinnen wachten tot ze ‘thuis’ speelt.

                Tjarda knijpt even haar ogen dicht. Heeft ze pijn?

                ‘Wat is er?’ vraagt Merel ongerust.

                ‘Buikpijn,’ zegt Tjarda. En dan aait ze Merel over het hoofd. ‘Ben jij moe?’

                Ja, Merel is moe. Nu Tjarda dit zo vraagt, voelt ze ineens hoe moe ze is.