Wei Zhi(63)

                ‘Kom erbij liggen,’ nodigt Tjarda haar uit. En Merel kruipt er gezellig bij onder de fleecedeken.

                ‘Hij schopt.’ Tjarda legt Merels hand op haar buik. ‘Voel maar.’

                Dat vindt ze toch zo grappig: Tjarda’s buik beweegt alle kanten op. Heel duidelijk voelt Merel getrappel tegen haar handpalm. ‘Dag broertje of zusje,’ zegt ze, en ze duwt even tegen zijn of haar knietje of voet. ‘Kom je gauw tevoorschijn?’

                Tien minuten, langer houdt Merel het niet uit. Ze komt overeind en ziet Jeppe en Joost aan tafel zitten met haar nieuwe stiften! Ze loopt naar hen toe. Kijk nou, ze hebben op háár papier getekend.

                ‘Hé!’ schreeuwt ze. ‘Jullie hebben eigen speelgoed gekregen! Blijf van mijn spullen af! Moven! Wegwezen!’

                De jongens schrikken en beginnen te huilen, waarop Merel prompt ook in huilen uitbarst. Tjarda komt van de bank om de jongens te troosten en Merels vader komt uit de keuken aangerend om zijn armen om Merel heen te slaan.

                ‘Ze mogen niet aan mijn spullen zitten!’ snikt Merel.

                Haar vader zegt: ‘Joh, toe nou, zo erg was dat toch niet.’

                ‘Ze hebben mijn tekening verpest!’

                ‘Je maakt wel weer een nieuwe.’

                ‘Maar niet deze! Hij werd heel mooi! Voor de baby!’

                ‘Dat is lief van je, maar stop nu met huilen.’

                Merel snikt nog wat na. ‘Pap,’ zegt ze dan ineens. ‘Ik stop met de musical.’

                ‘Hè, wat?’ Daar schrikt haar vader van. ‘Daar komt niets van in, Merel!’

                ‘Maar ik wil niet meer!’ Ze weet zeker dat ze het echt helemaal niet meer ziet zitten.

                ‘Onzin! Je kunt er helemaal niet mee stoppen. Wij hebben een contract getekend, weet je nog, waarin we beloofden dat je genoeg rust zou krijgen en goed zou eten, en dat je niet zomaar zou stoppen.’

                ‘Maar ik kan het niet! Het ging vandaag helemaal niet goed. Kostas zei ook dat ik er niets van kon.’

                ‘Dat geloof ik niet. Misschien ging het gewoon vandaag even niet goed. Dat is heel normaal dat je zo’n moment hebt. Je gaat flink oefenen van de week, en dan gaat het de volgende keer heus weer beter. Je hebt ervoor gekozen en je gaat door! Je kunt die mensen niet in de steek laten!’

                Merel verstopt zich in de armen van haar vader. Hij zal wel gelijk hebben, maar ze is eventjes helemaal kwijt waarom ze dit ook alweer wilde doen.

                Een uurtje later wordt ze tegelijk met de jongens naar bed gestuurd. Merel protesteert niet eens.





Ster


                Merel heeft voor haar doen lang geslapen, en nog steeds is ze een beetje moe. Ze haalt een hoop spullen tevoorschijn waar ze niets mee doet, en maakt ruzie met Jeppe en Joost.

                ‘Ga opruimen en kies dan één ding uit om te doen!’ verzucht haar vader.

                Dat ene ‘ding’ is Bram die had beloofd muziek voor haar te downloaden.

                ‘Even dit level afmaken!’ zegt hij zonder op te kijken.

                Dat duurt gelukkig niet lang en in de tussentijd begint Merel aan een nieuwe tekening voor de babykamer.