Voor altijd de baas(9)

Te laat. Hij zat al op zijn hurken voor haar, met haar voet in zijn handen.

‘Heus, Mr. McBride…’

Met enige moeite kreeg Jake de laars van haar voet. Geen wonder dat het haar niet was gelukt. Haar laarzen waren van dun zwart leer, en daaronder zaten wollen sokken. Dikke wollen sokken, aan voeten die vastzaten aan lange, slanke benen.

O, ja, die schoft Archer had het bij het rechte eind gehad. Haar benen waren fraai. Meer dan fraai, zelfs.

‘Dank u,’ prevelde Emily.

‘Graag gedaan,’ mompelde Jake, en hij schraapte zijn keel, neerkijkend op haar voet, die hij nog steeds vasthield. ‘Je draagt sokken.’ Briljant, McBride, wat een intelligente observatie. ‘Ik bedoel… je draagt…’

‘Sokken,’ zei stijfjes. ‘Voor het geval ik een deel van de weg naar huis moest lopen, als het blijft sneeuwen. Deze laarzen zijn namelijk niet echt warm…’ Ze zweeg. Nog steeds zat hij naar haar voet te kijken, alsof hij er nog nooit eerder eentje had gezien. En zij legde hem uit waarom ze sokken droeg, alsof dat er ook maar iets toe deed.

‘Sokken,’ prevelde hij, en hij keek weer naar haar op.

Er lag een vreemde uitdrukking op zijn gezicht, en zijn ogen waren heel donker. Was hij soms bang dat ze de hele dag zou blijven rondlopen in deze malle sokken? ‘Ik trek ze meteen uit,’ zei ze snel. ‘Er zit een panty onder…’

Geweldig, alsof hij op informatie over haar ondergoed zat te wachten. Blozend gaf ze een rukje aan haar been. ‘Nogmaals bedankt,’ zei ze kortaf. ‘Ik zal nu gelijk aan de post beginnen.’

‘Zonder je andere laars uit te trekken?’

‘Dat red ik zelf wel.’

‘Dat betwijfel ik.’

‘Werkelijk, Mr. McBride –’

Jake wist dat één flinke ruk voldoende zou zijn, maar gezien de toestand waarin hij verkeerde door haar opmerking over haar ondergoed, leek het hem verstandig er rustig de tijd voor te nemen.

‘Ziezo,’ zei hij, toen het veilig was om op te staan. ‘Klaar is Kees.’

Emily knikte. ‘Dank u,’ zei ze nogmaals.

‘Graag gedaan.’

Even meende ze dat hij nog iets ging zeggen. Sorry, misschien, voor zijn gesnauw die morgen? Niet dus. Enkel een kort knikje, en daarna verdween hij weer in zijn kantoor.

Doodstil bleef ze zitten. Haar voeten tintelden op een heel vreemde manier. Niet zoals ze deden wanneer je een hele tijd in de sneeuw had gelopen. Dit was anders. Het was net alsof ze nog steeds in McBrides schoot lagen. Alsof zijn grote handen ze nog steeds vasthielden. Alsof hij nog steeds naar haar keek, met die donkere hongerige blik in zijn ogen…

Het vertrek leek even om haar heen te draaien, en ze haalde diep adem. Daarna trok ze haar sokken uit, stak haar voeten in de schoenen die ze had meegebracht en ging aan het werk.

Uren later leek ze ineens wakker te schrikken. Het was bijna een uur. Tijd om te gaan lunchen, besloot ze, opstaand van haar bureau. Nadat ze zich subtiel had uitgerekt, bukte ze zich om haar handtas uit de lade te halen. Haar blik viel op het tijdschrift, dat nog steeds open lag bij de contactadvertenties.

Met een vies gezicht mikte ze het in de prullenmand. ‘Opgeruimd staat netjes.’

Uitgaan met een wildvreemde leek haar na gisteravond ineens niet zo’n goed idee meer.

Hoewel ze in dit geval natuurlijk wel een beetje informatie zou hebben. Daarbij hoefde ze ook niet een hele avond te verspillen. Zij kon zelf de voorwaarden bepalen. Ergens lunchen. Of alleen een kop koffie drinken…

Snel viste ze het tijdschrift weer uit de prullenbak, sloeg het open en legde het op haar bureau.



Knappe, sexy, succesvolle man, 40, G, Br & Br, zkt mooie, sexy vrouw, bij voorkeur eveneens br & br…

Knappe, succesvolle, sexy Romeo, 33, V, Bl en bl, zoekt zijn mooie, sexy Julia…

Sexy, knappe vent, 38, PG, blond en blauw, zeer succesvol, zkt sexy, mooie dame, bij voorkeur Br & B…



Het leek wel geheimschrift. Zkt voor ‘zoekt’. G voor ‘gescheiden’, V voor ‘vrijgezel’, PG voor ‘pas gescheiden’. B’s voor haar- en oogkleur. Tenzij je rood haar had. Of goudblond. Of…

O, dit was belachelijk. Als die kerels echt allemaal zo knap, succesvol en sexy waren, dan hoefden ze toch zeker geen contactadvertentie te plaatsen? Zelf kende ze er in elk geval maar eentje, Jake Mc…

Emily’s hart miste een slag. Gejaagd greep ze de telefoon, waarna ze het tijdschriftnummer intoetste.

Daarna wachtte ze nerveus tot Mr. Knap, Sexy en Succesvol, G, Br & Br klaar was met zijn verkooppraatje.

Piep!

Emily slikte moeizaam, bevochtigde haar kurkdroge lippen en haalde diep adem. Denk erom, sexy, maande ze zichzelf.

‘Goedemiddag.’ Geweldig, hoor. Dat klonk ongeveer even sexy als een padvindster die koekjes kwam verkopen. ‘Hoi,’ vervolgde ze met de moed der wanhoop. ‘Ik bel even om te zeggen… te zeggen dat ik misschien wel die br en br… eh, bruin en bruin ben waarnaar je zoekt.’ Even beet ze peinzend op haar lip. ‘Hoewel, misschien ook niet. Ik bedoel, ik heb bruin haar. En bruine ogen. Maar echt sexy ben ik niet. Of mooi. Maar zo’n ramp is dat toch niet? Mooi is een rekbaar begrip. Ik heb het eens opgezocht in het woordenboek toen ik een werkstuk moest maken over Shelley. Weet je wel, de dichter? Ik wil maar zeggen, iedereen heeft zijn eigen idee van mooi, en van knap ook, neem ik aan. Dus als jij minder knap bent dan je beweert te zijn, is dat niet erg, omdat ik…’