Voor altijd de baas(12)
Zijn lichaam verstrakte. ‘Bedoel je dat je nog nooit…’ Hij schraapte zijn keel en telde in stilte tot tien, terwijl hij zichzelf voorhield dat Emily een mus was, geen leeuwerik, en dat hij nu eenmaal een voorliefde had voor zangvogels. ‘Zit daar ook maar niet over in,’ zei hij bruusk. ‘Ik leer je alles wat je moet weten. Hoe je met een man moet praten. Hoe je je voor hem moet kleden. Hoe je hem naar je kunt laten verlangen, en alleen naar jou.’
‘Ik weet het niet, hoor. Het klinkt allemaal zo…’
‘Ik leer je alles wat je moet weten, Emily.’ Er was een schorre klank in zijn stem geslopen. ‘Inclusief hoe je je moet gedragen aan het einde van de avond.’
Ze bloosde dat het een aard had. ‘Ik kan er gewoon niet bij dat ik dat heb gezegd. Ik voel me zo oliedom!’
‘Ik leer het je wel,’ mompelde hij, haar langzaam uit de stoel omhoog trekkend. ‘Vertrouw maar op mij, ik ben een uitstekend leraar.’
Meteen daarop boog hij zijn hoofd, omvatte haar gezicht met zijn handen en bedekte haar mond met de zijne.
Hoofdstuk 3
Zijn mond paste perfect op de hare.
Zijn lippen waren warm, droog, en prettig. Geen tong, dacht Emily dromerig. Geen onsmakelijke uitwisseling van speeksel, zoals met die griezel van een Pete Archer.
Wat niet wegnam dat dit waanzin was. Vastberaden begon ze tegen zijn borstkas te duwen. ‘Mr. McBride,’ bracht ze ademloos uit, ‘ik geloof werkelijk niet –’
‘Jake,’ verbeterde hij met schorre stem, om haar meteen daarop nogmaals te kussen.
Deze kus was niet hetzelfde.
Zijn lippen gleden dwingend over de hare. Ze wilde protesteren, hem vertellen dat het geen pas had om elkaar te kussen, en zeker niet op deze manier. Een fatale fout, zo bleek, want hij maakte natuurlijk meteen misbruik van haar half geopende lippen.
Verschrikt liet ze haar hand weer naar zijn borstkas gaan. Nee, bad ze in stilte vurig, alsjeblieft. Geen tong, geen speeksel, geen vieze natte kus…
Tevergeefs. Een tel later glipte het puntje van zijn tong haar mond binnen. Het was… het was…
O, het was verrukkelijk.
De druk van zijn armen, zijn harde, gespierde lichaam tegen het hare. De smaak van zijn lippen. Zijn warmte. Zijn tong. De heerlijke gloed die zich door haar hele lichaam verspreidde en ja, zelfs de vochtigheid…
Emily kreunde. Haar vingers klauwden als vanzelf in zijn overhemd, terwijl ze op haar tenen ging staan om dichter bij hem te kunnen komen.
Was het altijd zo? Kon een man een vrouw compleet van haar zinnen beroven door haar enkel te kussen? Of wist Jake soms iets wat andere mannen ontging?
Het hoe of waarom boeide haar ook niet echt. Als er maar nooit een einde aan kwam…
Ondertussen verging het Jake in feite hetzelfde. Het was idioot zo opgewonden te worden van een kus, maar toch was hij dat. Opgewonden, ondersteboven, en hij hunkerde naar meer.
Emily beantwoordde zijn kus niet alleen, ze maakte ook van die zachte aanmoedigende keelgeluidjes. Haar fraaie lichaam perste ze tegen het zijne aan, heel suggestief. O, ja, er zaten beslist rondingen onder dat vormeloze tweedpak – rondingen en veel warme hunkerende huid.
Ineens bewoog ze rusteloos, kreunend, en Jake hield op met denken. Zijn ene hand liet hij via haar rug naar haar ronde billen glijden, zodat hij haar nog strakker tegen zijn opgewonden lichaam kon drukken, terwijl hij met zijn andere hand de zoom van haar rok omhoogtrok, zodat hij de warme zijdezachte huid van haar dij kon strelen…
Zei ik het niet, klonk Archers stem ineens pesterig ergens in zijn achterhoofd. Stille wateren; diepe gronden.
Met een ruk trok Jake Emily’s rok omlaag, waarna hij haar bovenarmen omvatte, zijn lippen van de hare losrukte en een stap naar achteren deed. Ze bleef roerloos staan, met gesloten ogen, haar lippen roze en half geopend.
Verlangen raasde als vuur door zijn bloed. Ze verlangde naar hem, even sterk als hij naar haar, en hij wilde niets liever dan dat verlangen bevredigen. Hij wilde haar uit dat spuuglelijke tweed pellen, zodat zijn mond en zijn ogen vrij spel zouden hebben…
Zeg, wat bezielde hem? Het zou oerstom zijn iets te beginnen met zijn PA. Eh, zijn DA. En het zou ronduit zelfmoord zijn iets te beginnen met een kleine bruine mus die seks ongetwijfeld zou aanzien voor liefde.
Wat ongemakkelijk schraapte hij zijn keel. ‘Zie je wel?’
Ze leek wakker te schrikken. Haar ogen waren donker van passie, en dat rare ondersteboven-binnenstebuitengevoel dreigde hem meteen weer op te slokken.
Snel week hij nog verder naar achteren, zijn handen in zijn broekzakken proppend omdat hij anders iets stoms zou kunnen doen. Zoals zich nog eens aan haar vergrijpen.
‘Wat moet ik zien?’ vroeg ze met schorre stem.
Hij haalde quasinonchalant zijn schouders op. ‘Dat ik je alles kan leren wat je weten moet. Daar hoef je dus niet meer over in te zitten. Oké?’