Voor altijd de baas(11)

‘Is dat waar dit allemaal om draait?’ vroeg Jake traag. ‘Om een afspraakje? Ken je, eh, ken je dan helemaal geen mannen?’

Emily hiep koppig haar kin op. ‘Moeten we dit echt tot op het bot ontleden?’

‘Dus daarom ging je gisteravond met Archer mee, omdat je eenzaam bent.’

‘Ik ben niet eenzaam,’ weerlegde ze opstandig. ‘Ik heb vrienden. Hobby’s. Ik heb een kanarie.’

‘Je bent eenzaam,’ concludeerde hij. ‘Daarom ging je uit met die hufter.’

‘Bent u soms doof, Mr. McBride? Ik ben niet…’ Ze fronste haar wenkbrauwen. ‘Vindt u hem echt een hufter?’

‘Natuurlijk.’

‘En dat hebt u altijd gevonden?’

‘Oh, absoluut.’ Oké, oké, sinds gisteravond dan, toen Archer zijn oog op Emily had laten vallen. ‘Dat probeerde ik je nog te vertellen, maar je wilde niet luisteren.’

‘Hm,’ zei ze diplomatiek, waarna ze op bedachtzame toon vervolgde: ‘Volgens Pete zijn jullie boezemvrienden.’

‘Welnee.’

‘Hij zei dat jullie elkaar al eeuwen kenden.’

‘Eeuwen geleden waren we een tijdje collega’s, zal hij bedoelen.’

Emily ademde sissend uit. ‘Hij heeft tegen me gelogen.’ Opnieuw keek ze naar Jake. ‘U had trouwens gelijk. Hij is inderdaad een hufter.’

Jakes gezicht betrok. ‘Heeft hij –’

‘O, ik kan mannen als Pete Archer wel aan, hoor,’ onderbrak ze hem met een flauw glimlachje. ‘Toen ik zestien was, had een van mijn zussen een vriendje dat aan karate deed. Hij heeft me een paar dingen geleerd waar ik nog steeds profijt van heb.’

‘Aha.’ Jake schraapte zijn keel. ‘Je, eh, je wilt dus wel eens een afspraakje. Wat aardige kerels leren kennen om mee uit te gaan. Klopt dat?’

Waarom er omheen draaien? Jake McBride wist toch al zo’n beetje alles over haar, van haar schoenmaat tot haar seksloze seksleven. ‘Ja,’ antwoordde ze dus.

‘Juist.’ Diep in gedachten begon hij te ijsberen, heen en weer, heen weer. ‘Ik heb het,’ riep hij ineens verheugd uit. ‘Ik ken een heleboel mensen. Ook een paar aardige kerels. Daar zal ik je aan voorstellen.’

‘O, nee. Ik kan u onmogelijk vragen –’

‘Ik bied het toch zelf aan? En trouwens, het stelt nauwelijks iets voor.’

Emily plofte neer op haar stoel. ‘Hoe wilde u dat aanpakken?’ vroeg ze met een nerveus lachje. ‘Gaat u tijdens een vergadering ineens opmerken: ‘o, tussen twee haakjes, mijn PA zou dit weekend graag een afspraakje willen hebben’?’

‘Mijn DA, weet je nog wel?’ zei Jake grinnikend. ‘Nee, natuurlijk niet. Ik zal heel subtiel zijn, dat beloof ik. Wacht eens… Ik moet om de haverklap naar een cocktailparty. Vanaf nu ga jij gewoon met me mee.’

‘Heus, Mr. McBride –’

‘Ik zal je voorstellen als mijn rechterhand, jij circuleert, legt contacten… Emily, kijk me niet zo aan. Dat werkt echt wel, dat weet ik gewoon.’

‘Vast niet. Ik… ik ben niet echt goed in het man-vrouw gebeuren, Mr. McBride.’

‘Jake.’

‘Jake,’ zei ze braaf, omdat het dwaas leek nu nog zo formeel te blijven doen. ‘Hoor eens, ik waardeer je aanbod, maar het is echt zinloos. Ik zou me belachelijk voelen.’

‘Is dit belachelijker dan een boodschap inspreken op het antwoordapparaat van een wildvreemde?’

Peinzend beet Emily op haar lip. ‘Nee, het wordt niets.’ zei ze toen. ‘Ik heb om te beginnen al geen idee hoe je over koetjes en kalfjes moet praten.’

‘Daar is niets aan. Dat leer ik je wel.’

‘Ja, maar…’ Hulpeloos wuifde ze met haar hand. ‘Dat is nog lang niet alles. Mijn kleding is ook verkeerd. Mijn zussen klagen altijd over mijn gebrek aan stijl.’

Jake deed een stapje naar achteren, zodat hij haar eens goed kon bekijken. ‘Dat valt ook wel te verhelpen.’

‘Ik weet niet eens hoe… hoe ik het, eh… eind van de avond moet, eh… afhandelen, zeg maar,’ mompelde ze met een vuurrode kleur.

‘Het…’ Een dofrood waas trok over zijn gezicht. ‘O.’

‘Precies. Ik bedoel, gisteravond was het doodsimpel. Toen je vriend –’

‘Archer is géén vriend van mij,’ onderbrak Jake haar grimmig.

‘Het punt is dat toen hij, eh… toen hij probeerde, je weet wel, om me te kussen, ik gewoon mijn handen omhoog bracht, zoals je bij karate doet.’

Jake schoot in de lach. ‘Dat had ik nou dolgraag willen zien.’

‘Maar… maar als een man me probeerde te kussen en ik ook wilde dat hij dat zou doen, zou ik het vast verprutsen. Dan zou ik…’