Voor altijd de baas(14)

‘Goed, dan zie ik je morgen wel weer.’

‘Natuurlijk, Mr. McBride.’

‘Jake, ik dacht dat we het daarover eens waren.’

‘Jake. Ik zal proberen het te onthouden, sir.’

‘Sir en Jake passen niet bij elkaar, Emily.’ Hij glimlachte.

Zij glimlachte. Vermoeiend, vond ze het. Haar kaken deden er gewoon pijn van.

Na een laatste tevreden knikje begon hij naar zijn kantoor te lopen, maar ineens draaide hij zich weer naar haar om. ‘O, Emily?’

‘Mr. Mc… Ik bedoel, ja, Jake?’

‘Nog één ding. Draag morgen geen tweed, oké?’

Stomverbaasd keek ze hem aan. ‘Tweed?’

‘Tweed. Zo heet dat spul toch dat je steeds draagt?’

Ze keek neer op haar rok. ‘Dit? Dit is geen tweed. Tweed is ruig en bobbelig. Dit is kamgaren.’

‘Wat dacht je van zijde?’

‘Zijde?’

Jake zuchtte. Verdorie, hij had haar ook niet zo moeten stangen met die laarzen. Waarom had hij dat eigenlijk gedaan? Nu zat ze hem stomverbaasd aan te kijken, terwijl het toch een doodnormale vraag was geweest. ‘Zijde, dat spul dat wordt gemaakt door vlinders?’

‘Rupsen, sir. Ja. Ja, dat heb ik wel.’

‘Een jurk?’

‘Een pakje.’

Opnieuw zuchtte Jake. ‘Een pakje. Wat anders? Oké, trek dat morgen dan maar aan.’

‘Waarom?’ vroeg Emily fronsend.

‘Omdat,’ zei hij grimmig, ‘tweed –’

‘Kamgaren.’

‘Ook best. Het is in elk geval niet geschikt voor morgenavond.’

‘Morgenavond?’

‘Internet Resources? Hun cocktailparty, weet je nog?’

‘Ja, sir. Jake. Ik begrijp alleen niet wat dat met mij te maken heeft.’

‘Emily, Emily, wat ben je toch kort van memorie. Ons plan? Om jou aan de man te brengen? Jij gaat met me mee.’ Hij glimlachte. ‘Vanavond is er zelfs nog iets beters, maar…’ Je bent er niet op gekleed, slikte hij nog net op tijd in. Waarom haar gevoelens kwetsen? ‘Maar met dit weer lijkt het me niet slim om vrij laat nog met de metro naar… Waar woonde je ook alweer? Brooklyn?’

‘Tribeca,’ antwoordde ze stijfjes. ‘Mr. McBride –’

‘Tribeca,’ herhaalde hij, alsof ze had gezegd dat ze in Mongolië woonde. ‘Jammer. Die toestand vanavond –’

‘Welke toestand?’

‘Cocktails en een diner, United Broadcasting. Ik dacht dat ze het zouden afblazen, vanwege het weer, maar ik sprak daarnet een van de hoge piefen, en die zei –’

‘Nee!’

‘Ja. Die man zei echt –’

‘Nee, ik ga morgenavond niet met u mee.’

‘Natuurlijk wel. Dat hadden we toch afgesproken? Jij legt contacten; ik stel je aan iedereen voor –’

‘Geen denken aan.’

‘Hoezo, geen denken aan? Het is een prima plan.’

‘Dat is het niet.’ Omdat hij weer naar haar toe kwam, begon ze gejaagd haar laarzen aan te trekken. De sokken propte ze in haar lade. Ziezo, probleem opgelost! Daarna trok ze haar jas aan en knoopte die dicht. ‘Ik zie het achteraf toch niet zo zitten, Mr… Jake. Om op die manier mannen te ontmoeten, bedoel ik.’

‘Ja, jij reageert liever op advertenties,’ sneerde hij.

Haar wangen begonnen te gloeien. ‘En waarom niet? Ik ben een volwassen vrouw; ik kan echt wel op mezelf passen. Waarom maakt u hier zo’n enorm punt van?’

Ja, waarom? ‘Omdat ik je baas ben. Je vriend.’

‘We zijn nooit vrienden geweest, sir. U bent mijn baas, ik werk voor u, meer is het nooit geweest.’

Tja, ze had gelijk. Ze was zijn PA. Zijn DA. Niet zijn vriendin. ‘Dat betekent niet dat ik niet het beste met je kan voorhebben. Ik ken de mannen waarmee je uitgaat liever dan dat ik me moet afvragen of je soms bij de Boston Strangler bent.’

‘O, in ’s hemelsnaam… Hoor eens, Mr. McBride. Jake, je blaast dit vreselijk op. Ik ga niet met mannen uit.’

‘Je ging anders wel met Archer mee.’

‘Omdat ik boos was op u.’

‘Je gaat nooit uit, tenzij je boos bent op mij, want dan ga je met om het even welke vent mee. Ja, dat lijkt me een heel zinnige aanpak!’

‘Luister dan, ik heb nooit afspraakjes!’

‘Wat deed je dan met dat tijdschrift?’

‘Ik las het. Wel eens van gehoord, lezen?’

‘Heel grappig, Miss Taylor.’ Hij griste het tijdschrift uit de prullenbak en zwaaide het onder haar neus heen en weer. ‘Geef toe. Als ik je niet had gestopt, had je je naam en nummer doodleuk gegeven aan iemand waarbij misschien wel een heel breiwerk loszit.’

‘Dit is belachelijk,’ zei ze met een schamper lachje. Haar poging bij hem weg te lopen, faalde doordat hij razendsnel haar elleboog greep.