Tachtig dagen rood(194)

De uren vergleden als eb en vloed, tikten onophoudelijk weg, totdat het eindelijk de middag was van de dag dat we de inbraak hadden gepland. Mijn taak was het om Viggo en Luba bezig te houden, weg van het herenhuis, totdat Dominik me belde dat de kust veilig was en we terug konden komen – of hij de Bailly nu wel of niet had weten te vinden.

‘Is alles in orde, pop?’ vroeg Viggo, toen we ons klaarmaakten om uit te gaan. Ik deed verwoede pogingen om een kam door mijn warrige haardos te trekken, nog ongeduldiger dan gewoonlijk. ‘Zenuwachtig?’

‘Doodsbenauwd.’

‘Maak je geen zorgen. Het komt vast allemaal goed,’ troostte hij mij, terwijl hij de kam uit mijn vingers plukte. ‘Ga zitten,’ zei hij, terwijl hij zich op het bed liet zakken en hij wees naar het plekje voor hem. Ik liet mezelf op de vloer zakken, met mijn rug tegen zijn schenen aan, en liet hem zijn gang gaan met het ontwarren van mijn lokken, alsof ik een kind was. Het gevoel was prettig en op deze manier hoefde ik hem tenminste niet aan te kijken. ‘Ik weet zeker dat je fantastisch zult zijn.’

Hij streelde het haar zachtjes uit mijn gezicht en ik liet me zijn liefkozingen aanleunen, terwijl ik me verschrikkelijk voelde over de hele situatie. Ik voelde me als Judas, omdat ik op het punt stond hem te bedriegen, maar dat sloeg natuurlijk nergens op in deze omstandigheden. Als hij inderdaad de Bailly had, en ik was er zeker van dat dat het geval was, dan zou ik een alles verterende woede voor hem moeten voelen. Maar hij was nu eenmaal zo iemand die je niet kunt haten. Viggo was excentriek en wild, maar er zat geen greintje kwaadaardigheid in hem. Hij was net een verwend kind, zo gewend om altijd zijn zin te krijgen dat hij niet nadacht over de gevolgen als hij zich gewoon iets toeëigende wat hem aanstond. Ik vond het lastig om iemand te veroordelen vanwege zijn natuur, en ook hypocriet, want ik was me maar al te zeer bewust van mijn eigen tekortkomingen.

Luba verscheen vanuit de douche in grote wolken stoom, naakt en nog druipnat. Ze had de gewoonte om zich aan de lucht te laten drogen, in plaats van een handdoek te gebruiken. Ze vond het gevoel van natheid heerlijk, daarom bracht ze ook zo veel tijd door in het zwembad in de kelder, ze speelde als een zeemeermin in het water.

Ze hurkte bij mij neer en drukte haar lippen op de mijne. Haar tong ging lichtjes tussen mijn tanden en mijn bovenlip. Ik zuchtte van genot en begon haar terug te zoenen.

Dominik had nu eenmaal gezegd dat ik mijn uiterste best moest doen om me zo normaal mogelijk te gedragen, en Luba’s kussen waren bedwelmend. Soms vroeg ik me zelfs af of ze wel een echt mens was, of misschien een soort heks die Viggo in dienst had om hem te helpen de spullen te stelen die hij wilde hebben.

Viggo, Luba en ik waren op weg naar de voorvertoning van Graysons fototentoonstelling. Het was de eerste keer dat we ons publiekelijk vertoonden als drietal, maar ik had besloten om de eventuele woede van Susan, als we door een fotograaf gesnapt werden, af te wegen tegen het voordeel dat ik ze samen voor een paar uur uit huis kon houden.

Er was een besloten voorvertoning, een paar uur voordat de expositie voor het publiek geopend zou worden. Het zou er vol zijn met verzamelaars, modellen en voyeurs. Ik verwachtte er een hele rits aantrekkelijke vrouwen, waar Luba zich moeiteloos onder zou mengen. Viggo was een bekende kunstverzamelaar en ik was zelf door Grayson gefotografeerd, dus ik verwachtte dat we daar minder opschudding zouden veroorzaken dan wanneer we naar een restaurant waren gegaan en om een tafel voor drie hadden gevraagd.

Deze mogelijkheid om Viggo uit het herenhuis te lokken was eigenlijk de enige reden dat ik ermee akkoord was gegaan om op deze expositie te verschijnen.

Toen Grayson me belde, terwijl ik met Lauralynn in Berlijn rondliep op de vlooienmarkt in het Mauerpark, was dat om me te vragen naar de foto’s.

In eerste instantie had ik me gevleid gevoeld toen hij me vertelde dat de fotosessie van mij met de viool hem had geïnspireerd om nog een hele serie naakten te maken met kunstzinnige modellen die poseerden als muzikanten met hun instrumenten – een verkenning van seksualiteit en muziek. Maar later sloeg de angst me om het hart toen hij me vroeg om toestemming om een flink aantal van zijn meer expliciete foto’s van mij op te nemen in de collectie.

Mijn eerste reactie, ondanks de aanmoedigingen van Lauralynn, was het te weigeren. Hij verzekerde me ervan dat hij ze op een bepaalde manier zou snijden, zodat ik niet herkenbaar zou zijn. Mijn rode haar zou zelfs niet zichtbaar zijn op de uiteindelijke afdrukken, en ik wist dat hij de belichting zo had opgesteld dat mijn gezicht toch alleen in schaduw gehuld bleef. Maar toch vond ik het riskant, gezien het soort publiek waarvoor ik speelde bij mijn klassieke optredens. Ik wist dat seks verkoopt, en voor mij had het prima gewerkt, maar het was maar een smalle grens tussen wat de meeste mensen beschouwen als sexy en wat ze aanstootgevend vinden. De foto’s van Grayson zouden waarschijnlijk net over het randje gaan.