Soixante neuf(18)

Alexander schoof het paspoort naar haar terug en Sanne stopte het weer in haar tas. Ze monsterde hem terwijl hij met de papieren in de weer was. Hij had bruin, krullend haar, een ontegenzeggelijk knap gezicht en als ze hem op straat zou tegenkomen, zou ze eerder denken dat hij iets in de sales of marketing deed dan dat hij manager in een seksclub was. Ze kon zich hem helemaal voorstellen als vertegenwoordiger, met zijn snelle uiterlijk en vlotte babbel. Gisteravond had ze gezien dat hij makkelijk contact maakte en een goede netwerker was. Daarnaast dacht ze dat het hem geen enkele moeite zou kosten iemand in te palmen. Hij was niet alleen knap om te zien, hij had iets charmants en tegelijkertijd iets ongrijpbaars. Ze kon haar vinger er niet echt op leggen. Hij was intrigerend, dat wel.

Pas toen hij opkeek, realiseerde ze zich dat ze had staan staren. Ze wilde haar blik afwenden, maar hij hield die vast. Een paar seconden lang keken ze elkaar aan. Alexander liet zijn blik over haar lichaam gaan en ving die van haar daarna weer. Sanne voelde haar wangen een beetje warm worden en keek naar de grond.

Alexander schoof de papieren die hij in orde had gemaakt over het bureau naar haar toe. Sanne vroeg zich af waarom er geen stoel stond. Ze leunde voorover. Alexanders blik ging naar haar borsten en ze voelde zich gek genoeg naakter dan net, toen ze zonder kleren voor zijn vader had gestaan. Toch bleef ze staan, onbewogen. Ze wilde niet de indruk wekken dat ze preuts was. Straks zou hij haar alsnog de baan weigeren.

Hij tikte met zijn pen tegen het papier. ‘Op elke pagina een paraaf en dan aan het einde je handtekening.’

‘Nu?’ Ze had het contract niet eens gelezen.

Hij haalde zijn schouders op. ‘Je mag het ook meenemen en later tekenen.’

‘Nee, laat maar.’ Ze pakte de pen van hem aan en zette haar handtekening zonder het contract te lezen.

Ze schoof de papieren terug naar Alexander. Hij gaf haar een van de twee contracten en borg het andere op in een bureaula. Sanne volgde zijn handelingen nauwgezet. Ze wist nog niet hoe ze het ging aanpakken, maar ook in dit kantoor wilde ze rondkijken.

‘Oké.’ Alexander keek naar haar. ‘Je begint morgen om zeven uur, we gaan om acht uur open. Je krijgt bedrijfskleding van Soixante Neuf.’ Hij kneep zijn ogen samen. ‘Maat zesendertig, zo te zien.’

Sanne knikte. Hij was een professional.

‘Je hebt ervaring, dus ik neem aan dat je weet hoe het werkt’, ging hij op zakelijke toon verder. ‘Je bent beschikbaar om met onze gasten te praten, drankjes te bestellen die uiteraard voor hun rekening zijn en om met hen naar boven te gaan. Bij je contract zitten onze regels. Lees die goed door. Er is veel mogelijk, maar er zijn harde grenzen. Altijd een condoom, geen wurgseks en andere extremiteiten. Je mag zelf bepalen of je wilt tongzoenen, trio’s wilt doen, cumshots, anaal, deep throat, en wat er ook maar wordt gevraagd. Meestal geldt: hoe meer je bereid bent te doen, hoe meer je verdient. Maar wees duidelijk over je grenzen en geef die aan, dat bespaart een hoop ellende. Is het duidelijk?’

Sanne knikte. ‘Eén vraag nog.’ Ze keek expres een beetje onzeker. ‘Hoe zit het met veiligheid? Ik bedoel, de laatste tijd... Wat in de krant stond...’

Alexander kreeg iets bezorgds over zich. ‘Ik begrijp dat je daarmee zit, maar we hebben de veiligheid nog verder aangescherpt. En vergeet niet: de slachtoffers waren geen meisjes van de club.’

‘Nee, maar toch. Er loopt blijkbaar iemand rond...’

Hij knikte. ‘Ja, dat is voor ons ook nog steeds onbegrijpelijk. Maar de politie werkt met man en macht aan de zaak en hopelijk vinden ze de dader snel.’

‘Is er al iets bekend?’

Ze merkte dat Alexander haar vragen een beetje ongemakkelijk vond. Logisch ook, er was immers nog niks bekend, maar dat wilde hij niet toegeven. ‘Ze werken er met een heel team van rechercheurs aan’, benadrukte hij. ‘Ik verwacht elk moment een doorbraak. Hopelijk zit de dader snel achter slot en grendel en krijgen we weer rust in de tent.’ Hij haalde diep adem en ging door: ‘Voor jou is het belangrijk om te weten dat in elke suite meerdere alarmknoppen zitten. Als er iets aan de hand is, als een klant lastig doet of als je het niet vertrouwt, dan druk je op de knop en komt er iemand. Van donderdag tot en met zondag hebben we twee beveiligers rondlopen, op de andere dagen komt mijn vader of ik kijken. Maar wees niet bang, het gebeurt zelden dat een van de meiden de knop moet gebruiken. We hebben nette gasten.’

‘En beveiligingscamera’s?’

‘Alleen op de gangen. In verband met de privacy hebben we geen camera’s in de suites, en worden er al helemaal geen opnames bewaard. Onze gasten willen op elk moment kunnen ontkennen dat ze hier zijn geweest.’ Hij glimlachte half. ‘Als we de boel met meer camera’s zouden beveiligen, kunnen we binnenkort wel opdoeken, vrees ik. Maar nogmaals, in de suites hoef je niet bang te zijn. Een van de meiden zal je morgen wel een rondleiding geven en je laten zien waar de alarmknoppen zitten.’ Hij keek op zijn horloge. ‘Ik moet gaan. Als er iets is, bel me dan en anders zie ik je morgen.’ Hij haalde een visitekaartje uit zijn zak en drukte haar dat in de hand. Sanne liep naar de deur en liet zich uitgeleide doen. Via de gang liep ze terug naar de voordeur. Ze wilde dolgraag nog even rondkijken nu er nog niemand was, maar dat leek haar niet zo’n goed idee. Morgen, hield ze zichzelf voor. Vanaf morgen had ze alle tijd.