Soixante neuf(68)

‘Gaat Marco de club nu leiden?’ vroeg ze aan Rudi.

‘Alleen als hij dat wil. Barbino wil hem niet dwingen, zegt hij. En Marco moest eerst maar eens herstellen. Misschien dat hij dan wel kiest voor de club. Hij heeft het nooit echt kunnen loslaten, zei hij. Maar hij vond zijn studie ook leuk.’

‘Felicia zal wel blij zijn als hij toch voor de Soixante Neuf gaat’, zei Sanne niet zonder sarcasme.

‘Ze gaat het niet meemaken. Althans, niet met hem. Hij schijnt haar te hebben gedumpt zodra hij drie woorden kon zeggen.’

‘Serieus?’ Sanne verplaatste de telefoon naar haar andere oor en vouwde een spijkerbroek op. ‘Dat wist ik niet.’

‘Maar zo’n kwaaie is ze niet’, zei Rudi vergoelijkend. ‘Weet je waarom ze die avond van het gemaskerde bal in de club was? Omdat ze haar bedenkingen had bij het gedrag van Alexander. Ze wilde hem in de gaten houden. Dat gold trouwens ook voor veel andere avonden.’

‘O.’ Sanne legde de jeans in haar koffer en ging verder met een zwart vestje.

‘Wat natuurlijk niet wegneemt dat ze dolgraag zag dat haar vriend inderdaad de boel zou overnemen. Ze schijnt Marco al in zijn ziekenhuisbed te hebben gepusht de kans te grijpen. Ik geloof dat dat de druppel was.’

Sanne glimlachte flauwtjes. Ze hoopte dat Marco niet van gedachten zou veranderen. Hij verdiende een leuke vrouw.

‘Hoe is er gereageerd op Alexanders arrestatie?’

‘De kranten staan vol.’

‘Dat heb ik gezien. Ik bedoel: in de club?’

‘Iedereen is in shock. Een paar meiden noemden je naam nog. Dat ze het vreemd vonden dat je juist nu je ontslag had ingediend. En jammer, dat ook.’ Er klonk een lach door in zijn stem. ‘Je hebt vriendinnen gemaakt.’

Sanne glimlachte ook. ‘Schijnbaar.’ Ze dacht even aan haar collega’s en kon een heel klein steekje van spijt niet onderdrukken. De meiden waren oké. Althans, de meeste. Het ging te ver om te zeggen dat ze hen zou missen, maar ze keek niet met een slecht gevoel op haar tijd bij de Soixante Neuf terug.

‘Nou, ik laat je inpakken’, zei Rudi. ‘Er is hier nog genoeg te doen. Ik bel je. Snel.’

Sanne zei niks. Ze luisterde naar het toontje dat aangaf dat de verbinding was verbroken.

Ik bel je. Snel.

Een groter compliment kon hij haar niet geven.

Ze keek op haar telefoon. Eén nieuw bericht. De naam bezorgde haar een kriebel in haar buik.

Ricardo.

Ze las het bericht en stond zichzelf toe even aan hem te denken. Ze voelde haar opwinding. Even zweefde haar vingers boven de toetsen van de telefoon. Toen wiste ze met een steekje spijt het bericht. Sandy G. was verleden tijd.