Slaven van de Klau(46)

Blijkbaar in een afschuwelijke stemming stond Drecke laaiend neer te kijken op Hack. 'Nou, wat heb je voor nieuws?' blafte hij. 'Zijn de wapens besteld? Wanneer worden ze precies geleverd?'

'Alles op z'n tijd,' zei Hack. Hij wees naar het kamp. 'Waarom bent u hier, in plaats van in Grangali, waar u de riolering zou kunnen aanleggen, of iets anders doen dat nuttig is?'

Drecke trok een hartsvanger half uit de schede. 'Hoor ik dat goed?'

'U hoort de stem van uw regering, waarin u honderdtwaalfduizend dollar heeft geïnvesteerd.'

'Gah,' zei Drecke honend. 'De Sabols hoopten ons nietsvermoedend te overvallen. Ze vielen aan over de Opaal- berg. Wij ondernamen een stormloop en joegen ze gillend op de vlucht als de linkshandige windbuilen die het zijn. We wachten nu op een groep verkenners die ergens in het westen een handgemeen hebben beslecht en dan dringen we Sabo binnen.'

Hack schudde afkeurend zijn hoofd. 'Onbezonnen.'

'Integendeel,' verklaarde Drecke. 'Het is een preventieve oorlog. Een groot bedrijf van de Aarde heeft zich verbonden met de Sabols en zij krijgen geavanceerde wapens met scheepsladingen tegelijk.'

'Niets daarvan,' zei Hack. 'Aardse bedrijven leveren niets als ze niet vooruitbetaald worden.'

'Ons contract spreekt heel andere taal,' riep Heer Anfag over Dreckes schouder. 'Zodiac Control moet goederen, voorraden, munitie en wapens leveren zodra daarom wordt gevraagd.'

'Waarna u er met bekwame spoed voor moet betalen,' zei Hack. 'Dat wil zeggen binnen drie seconden.'

'Ik twijfel eraan of jij echt wel onze belangen wilt behartigen,' beklaagde Drecke zich. 'Zijn wij jouw klanten niet?'

'Inderdaad, en Zodiac rekent op uw medewerking. Anders verspilt u uw geld.'

'Als we de Sabols eenmaal uitgeroeid hebben, liggen de zaken heel anders,' verklaarde Heer Drecke. 'Het is in jouw eigen belang om ons de wapens te geven die we moeten hebben: dodende stralen, automatische doders, raketten met geleideoog, verblindingsfakkels.' Een schreeuw leidde hem af. 'De verkenners komen eraan.'Heer Drecke marcheerde heen om de aanvoerder te begroeten van het peloton dat op gele pony’s met hamerkoppen reed. Ze overlegden een ogenblik en toen zette Drecke met een weids gebaar het hele gezelschap in beweging.

Hack steeg op in zijn Merlin voordat Drecke op het idee kon komen de boot te vorderen.

Hack zweefde boven de Opaalberg en keek toe terwijl de gewapende machten samenkwamen. Beide partijen hadden een dure eed gezworen dat het een reusachtig bloedbad, een slachting van de tegenstanders zou worden.

Uiterst zorgvuldig draaiden de Phrones en de Sabols om elkaar heen om de beste positie te krijgen. 2e probeerden hoger te komen dan de tegenstanders, maar dat werd verhinderd door drieste uitvallen van de cavalerie.

Stukje bij beetje spiraalden de twee groepen omlaag naar de vlakte alsof ze niet tegen de zwaartekracht opgewassen waren. Hack zweefde erboven in zijn Merlin en bezag verwonderd de gecompliceerde manoeuvres. Hij zag schijnaanvallen, plotselinge uitvallen, samendrommende troepen en tactische verplaatsingen, maar heel weinig strijd, en iedere keer als het tot een treffen kwam, werd het snel afgebroken tenzij een van beide partijen een grote overmacht in het spel kon werpen.

De Phrones en de Sabols waren niet noodzakelijk laf, dacht Hack; ze wilden alleen niet gedood worden.

Het gevecht duurde het grootste deel van de middag. Een uur voor zonsondergang begon de strijdlust af te nemen omdat beide legers te moe waren om nog op hun benen te staan. Rekening houdend met het aantal soldaten, schermutselingen en manoeuvres, de aanvallen en de aftochten, waren er bijzonder weinig slachtoffers gevallen.

Tegen zonsondergang trokken de legers zich terug. De bagagewagens, die tijdens de strijd onbeheerd waren gelaten, werden opgehaald, er werden grote vuren aangelegd en de legers installeerden zich voor hun avondeten. Er werden okshoofden wijn aangebroken. De Phrones en de Sabols dronken en toen ze vrolijk werden, begonnen ze horlepijpen te dansen op de muziek van tamboerijn, ratels en hoorns. Anderen waggelden naar de rand van de lichtkring om naar het kamp van de tegenstanders te turen en hier maakten ze obscene capriolen, brulden beledigingen en snoefden hartgrondig. Na nog wat scheldwoorden tot besluit, gingen ze terug terwijl hun medestanders applaudisseerden.

De lucht werd donker en in het oosten kwamen twee manen op, terwijl de halve lichtblauwe maan in het zenit hing. De vuren werden klein en de mopperende en klagende strijders wikkelden zich in mantels en legden zich als slordige bundels op de grond te rusten.

Hack landde op een verhoging in de buurt. Beide partijen schenen te arrogant, te sloom en te gemakzuchtig te zijn om zich zorgen te maken om een nachtelijke overval. Twintig steelse mannen konden iedere keel in allebei de kampen afsnijden. Aan de bloeddorst van de Phrones of de moed van de Sabols viel niet te twijfelen. Maar in onnodige risico's of ongemakken hadden ze ook geen zin. Vandaar, dacht Hack, natuurlijk de grote belangstelling voor verwoesting op afstand. En dat bracht hem op een sluw idee.