Slaven van de Klau(48)

'Akkoord,' zei Hertog Gassman. 'En hoe komt dat? Omdat ze niet durven vechten! Het zijn lafaards, ze vluchten weg, reppen zich her en der en verstoppen zich tussen de rotsen. Het lukt eenvoudig niet om de strijd met ze aan te binden!'

'Wapens!' bromde Hertog Bodo. 'Wij staan erop dat jij de bepalingen van het contract nakomt!'

Opnieuw legde Hack uit dat zijn maatschappij niet in wapens kon handelen wegens de strenge wetten van de Aarde. 'Maar er bestaat geen wet die ons verbiedt om mijnbouwmachinerie te importeren.'

'Wat schieten we daarmee op?' vroeg Hertog Wegnes. 'Zie je ons voor holbewoners aan?'

'Stil!' gebood Hertog Gassman. 'Deze man heeft een stiekem plannetje. Vertel op, Aardman.'

'Wat zou u zeggen van een plan om Grangali in de zee te blazen?' vroeg Hack.

Hertog Gassman gebaarde kribbig. 'Verspil onze tijd niet met loze vragen. Is het te doen of niet?'

'Jazeker,' zei Hack. 'Het zal wel een heleboel geld kosten, maar veel minder dan een even doeltreffend wapenarsenaal.'

'Geld speelt geen rol,' verklaarde Hertog Bodo. 'Wij zijn bereid om het nodige uit te geven voor een goed doel. Hoe zit jouw plan in elkaar?'

'We hebben er een tunnelmachine voor nodig. Wilt u zo vriendelijk zijn om even naar de catalogus te kijken...?'



6

Hacks bestelling bestuderend fronste Edgar Zarius verwonderd, en toen knikte hij nadenkend. Na een ogenblik riep hij Lusiane Ludlow op, die ten slotte gevonden werd in de bar van de St. Francis Yacht Club in San Francisco.

Ze verscheen op het scherm. 'Ja?'

"t Is niets dringends,' zei Edgar. 'Ik dacht alleen dat je het nieuws van Ethelrinda Cordas misschien wilde horen.'

Lusiane wist even niet waar hij het over had. 'O, natuurlijk. Ik dacht even- maar dat doet er niet toe. Dat is de planeet waar- neem me niet kwalijk, Edgar.' Ze wendde zich af om iets te zeggen tegen iemand die buiten het bereik van de camera was. Met een glimlach hervatte ze het gesprek. 'Ethelrinda Cordas, in het Cordasstelsel waar we die twee bespottelijke contracten hebben. Die zijn nu zeker net aan duigen gevallen, zoals ik voorspelde?'

'Zo bespottelijk zijn ze niet,' zei Edgar stijf. 'Hack doet goed werk, zoals ik wel wist. Ik heb hier een bestelling voor mijnbouwmachines, materialen, technici - een tamelijk grote groep, een beetje onevenwichtig, geloof ik...'

Lusianes wenkbrauwen werden rechte strepen boven haar prachtige blauwe ogen. Ze had er een hekel aan om ongelijk te krijgen. 'Een bestelling... Hoe staat het met de betaling?'

'O, het geld is er ook al. Hack werkt meestal goed, ondanks zijn eigenaardigheden.'

'Jij en die onuitstaanbare Hack,' snauwde Lusiane. Ik weet niet voor wie ik het meest dankbaar moet zijn.' Ze verbrak de verbinding, zodat Edgar achterbleef met concentrische rode cirkels op zijn scherm.

Hij glimlachte flauw. Een zekere mate van verkneukelen was wel op zijn plaats, vond hij. Zijn visie en zijn zaken- instinct waren juist gebleken. Zijn gelijk was bewezen. Hack had het Sabo-contract afgewezen, Hack had het contract met Phronus afgekeurd, Lusiane had allebei de contracten belachelijk gevonden en nu was gebleken dat ze allebei degelijke investeringen waren.

Heel tevreden met zichzelf ondertekende Edgar de bestelling en stak hem in zijn uitgleuf.

De boormollen arriveerden samen in een kist in Wylandia, net als de rest van de materialen. Hack gaf opdracht de zending in twee te splitsen en over te pakken en hij zorgde dat alles naar Peraz en Grangali werd verstuurd.

De twee bemanningen kwamen een paar dagen later aan en een poos lang kreeg Hack het heel druk. Hij begon de tunnel naar Grangali op een punt in de buurt van de grens, maar door een dichte begroeiing van sapodilla's beschermd tegen waarneming door de Phrones.

De tunnel naar Peraz ontsprong niet ver hier vandaan aan de Phroonse kant van de grens, in een geërodeerde berg van kalksteen, leisteen en een eigenaardige blauwe steensoort die Hack voorlopig geïdentificeerd had als dumortieriet.

De tunnels vorderden met gemiddeld anderhalve kilometer per dag op een diepte van circa dertig meter. De mollen spoten een straal onweerstaanbare hitte voor zich uit en de rots, waaruit ook samengesteld, smolt tot magma, dat in vorm gegoten werd en glazige stenen opleverde, welke automatisch naar buiten werden afgevoerd op wagentjes. Bij het begin van de tunnel werden ze onder de bomen opgetast.

Hack bracht de helft van zijn tijd door in Phronus en de andere helft in Sabo. In beide landen overlegde hij met de adel van de twee staten. Beide groepen waren diep onder de indruk van de efficiency waarmee Zodiac werkte en Hack steeg aanzienlijk in hun achting.

Vijfendertig dagen nadat de eerste spade in de grond was gestoken, kondigde de opzichter van de tunnel naar Peraz aan dat aan Hacks opdracht voldaan was. De tunnel beschreef een cirkel onder de stad en liep met twee sporen naar verder afgelegen wijken.

De boormol werd boven de grond gehaald en de man van de springstoffen laadde de tram vol kisten, elektronica, kaarten en ontstekingsplannen.