Slaven van de Klau(45)

Dickerman werd bezorgd. 'Is er iets niet goed?'

'Nee. Niets speciaals.'

'Het is een kostelijk contract,' zei Dickerman. 'Argus heeft momenteel niet zoveel te doen, anders zouden ze het wei niet genomen hebben. Eigenlijk...' Hij was zo tactvol om verder te zwijgen.

Hack zei niets. De eigenaardige gelijkluidendheid van de twee contracten zat hem dwars. Waren die dingen zo te koop in Colmar of Wylandia? Waren ze het werk van een rondreizend onderhandelaar? Was er overleg geweest tussen Phronus en Sabo?

Dickerman stoorde zijn gedachtenloop. 'De oorlog is je eerste zorg. Eerlijk gezegd begrijp ik niet hoe je de twee zaken wilt combineren.' Haastig stak hij zijn hand op. 'Dat zeg ik niet om je te ontmoedigen, begrijp me goed.'

Hack lachte. 'Wees maar niet bang. Alles is onder controle, het is alleen een kwestie van organisatie. Ik regel een wapenstilstand, werk een of ander compromis uit. Deze lieden zijn niet helemaal van alle rede gespeend.'

'Natuurlijk. Misschien kun jij me naar Seprissa brengen?'

'Jazeker. Maar eerst had ik graag dat je me voorstelt aan de autoriteiten van Sabo.'

Dickerman rilde met een wrange uitdrukking op zijn gezicht. 'Ja, dat hoort erbij. Ze zijn allemaal bij de Opaal- berg.'

Dickerman verzamelde zijn spullen en daarna gingen ze naar het dak en stegen op in de Merlin. De zon stond al hoog, de grote gele Martin Cordas wierp zijn licht schuin over het golvende, vreemd mooie land. Vooruit doemden de Opaalberg en het tumult op.

'Volgens mijn informatie,' zei Dickerman, 'zijn de Phrones aan de oostkant van de berg afgekomen. Ze hebben Slagnas geplunderd en zijn stelend door het Gebroken Bottendal getrokken...' Met de macroscoop verkende hij het land en toen wees hij: 'Daar ligt het kamp van de Sabols. Laten we maar ergens buiten bereik van hun wapens landen...'

Hack landde op een grasveld tweehonderd meter voor het kamp, dat omringd was door hoge zwart met witte gevechtswagens die blijkbaar plaatselijk fabricaat waren. De primitieve, kromme wielen werden aangedreven door onverwoestbare torsiecellen.

De twee mannen stapten uit en bleven wachten terwijl de oorlogsaanvoerders van Sabo naar hen toe kwamen. Deze mannen waren even log en zwaargebouwd als de Phrones en hun neuzen waren op soortgelijke wijze ingelegd met stenen. Ze hadden de gouden knoppen van hun vlechten gehaald en hun haren opgerold onder strijdmutsen. In scheden aan weerszijden van hun gordel droegen ze tien of meer dolken, hartsvangers en zwaarden, terwijl ze onder hun armen geweren, raketten en lasers hadden gebonden, antieke modellen en naar Hack vermoedde weinig doeltreffend.

Dickerman stelde Hack behoedzaam voor aan de edelen. 'Hertog Gassman, Hertog Holox...' En ten slotte: 'Ik stel u voor aan mijn opvolger, meneer Milton Hack van Zodiac Control. Hij is een deskundig militair strateeg en bovendien een autoriteit op economisch gebied. Met uw medewerking zal hij de verschillende problemen van Sabo oplossen.'

'Wij hebben maar één probleem,' gromde Hertog Gassman. 'Hoe kunnen wij de weerzinwekkende Phrones het best vernietigen. Wat niet makkelijk is wanneer ze iedere confrontatie in het gevecht weigeren.'

'Merkwaardig,' zei Hack. 'Ik dacht dat het vastberaden soldaten waren.'

'Zeker niet! Vanochtend nog hebben wij hen jankend op de loop gejaagd. Wij voeren versterkingen aan die bezig waren met een schermutseling in het noorden en dan stoten wij door tot in het hart van Phronus. Wij zullen wapens nodig hebben; daar moet jij voor zorgen!'

'Wapens zijn verboden waar,' zei Hack. 'Gesmokkelde wapens zijn duur. Hoeveel kunt u betalen?'

Hertog Gassman maakte een gebiedend gebaar. 'Breng eerst de wapens; later spreken wij over de prijs!'

Op dit moment was er weinig hoop dat hij zijn standpunt overtuigend naar voren kon brengen, dacht Hack. 'Ik zal het terrein verkennen. Ondertussen moet u uw mannen opdragen dat ze onder geen beding op mijn luchtwagen schieten.'

Hertog Gassman draaide zich op zijn hakken om met een onbegrijpelijk keelgeluid.

Hack bracht Dickerman naar Seprissa. De man van Argus sprong haastig uit de wagen alsof hij bang was dat Hack hem weer mee wilde nemen naar het noorden. Hack koos weer het luchtruim en keerde terug naar Grangali, waar hij op het pleintje voor de sociëteit landde. Net als Peraz leek ook Grangali uitgestorven. Navraag leerde hem dat alle gezonde krijgers de strijd met de Sabols hadden aangebonden.

Opnieuw nam hij de Merlin omhoog. Hoog boven de Opaalberg zwevend, bestudeerde hij het strijdtoneel.

Oostelijk van de berg lag het kamp van de Sabols dat hij 's ochtends had bezocht; in het westen, op een plateau dat uitkeek over de vlakte van Sabo, ontdekte hij een tweede kampement, waar het leger van Phronus zich wel zou ophouden. Hack landde iets ten noorden van dit kamp en wachtte op de komst van de Phroonse aanvoerders.

Heer Drecke marcheerde in de voorhoede. Met elke stap rinkelden zijn dolken en zwaarden. Behalve zijn gewone kledij droeg hij ook nog enorme epauletten gemaakt van het schild van een zeetor, met versierselen die uit menselijke kaakbeenderen en tanden waren gesneden. Recht voor Hack bleef hij staan. Hack ging een pas achteruit om de organische walm die Phrones en Sabols kenmerkte te ontlopen.