Hoofdstuk 1
‘Opgepast, ik kom naar binnen!’ Lena sloeg een hand voor haar ogen en duwde met de andere de kleedkamerdeur open. Ze waarschuwde altijd van tevoren, om de spelers de gelegenheid te geven zich te bedekken. Die dag liep ze alleen vaker in en uit dan gewoonlijk, en moesten de spelers zich bovendien vaker aan- en uitkleden dan normaal.
Ze spiekte tussen haar vingers en zag dat de mannen een handdoek rond hun middel hadden geknoopt. ‘Ik heb de volgende outfit bij me. Hebben jullie die nu nodig?’ vroeg ze, terwijl ze een zware tas van haar schouder liet glijden.
‘Nog niet. We moeten nu eerst op de foto onder de douche,’ antwoordde Ty, de aanvoerder van het rugbyteam.
‘O, oké.’ Lena keek om zich heen, op zoek naar een plek waar ze de tas kwijt kon. Plots verstijfde ze. Paniekerig liet ze haar blik van links naar rechts glijden. Negentien bijna naakte mannen kwamen om haar heen staan. Ze deed haar uiterste best zich te concentreren op hun ondeugende gezichten.
In deze baan lag de verleiding altijd op de loer. Hoe kon het ook anders? Geen enkele vrouw was immuun voor dit plaatje, deze supergespierde lijven. Ook zij niet, al deed ze altijd alsof het haar koud liet.
Ze kneep haar ogen samen toen de spelers grijnzend steeds dichterbij kwamen. Daar stond ze dan, midden in de mannenkleedkamer, omringd door het team alsof ze elk moment om haar konden gaan vechten als om een rugbybal.
‘Wat zijn jullie van plan?’ vroeg ze streng.
‘We hebben je hulp nodig,’ antwoordde Ty iets te onschuldig.
Lena gaf hem de tas aan in de hoop dat hij achteruit zou gaan en de anderen zouden volgen. ‘Ik moet er weer vandoor. Dit zijn jullie shirts.’
Zoals meestal was ook in haar functieomschrijving het vage ‘en alle andere voorkomende taken’ opgenomen, en op deze ene dag in het jaar werd daarmee bedoeld dat zij voor de kleding zorgde terwijl de Silver Knights op de foto gingen voor de jaarkalender.
‘Wacht, we willen eerst dat je wat voor ons doet,’ zei Jimmy, de first five-eight.
‘O ja? Wat dan?’
‘De fotograaf wil dat we glimmen.’
‘Glimmen?’
Jimmy knikte en hield een fles omhoog. Babyolie. ‘Over ons hele lichaam.’
‘Jullie kunnen elkaar vast prima insmeren.’ Op haar werk in het stadion werd ze nooit vrijpostig. Nieuwkomers benaderde ze in de regel vrij koel. Wanneer ze ze eenmaal beter leerde kennen, werd ze wat vriendelijker, maar altijd professioneel beleefd.
‘Dat gaat niet. Hierna worden actiefoto’s gemaakt.’ De spelers wierpen elkaar een blik toe en glimlachten zelfgenoegzaam. ‘Met al die olie op onze handen verliezen we grip op de bal. Veel te glibberig.’
‘Dan wassen jullie je handen maar eerst.’
‘Dat helpt niet.’ Ty wreef vlak voor haar ogen in zijn handen, alsof hij wilde laten zien hoe glibberig ze zouden worden.
‘Help ons alsjeblieft,’ smeekte Max, een van de verdedigers. ‘De fotograaf kan het doen, maar…’
Ze vonden het altijd leuk om haar te plagen, dat wist ze. Toch had ze hun respect. Wanneer het erop aankwam, luisterden ze naar haar. Bovendien probeerden ze zo min mogelijk te vloeken wanneer zij in de buurt was.
Wat ze ook wist, was dat ze nieuwe spelers aanmoedigden haar mee uit te vragen. Een afwijzing van haar kant leek een van de ontgroeningsrituelen te zijn geworden binnen het team.
Naast dat ze werk en privé gescheiden wilde houden, wilde ze ook geen afspraakje met een van deze mannen omdat ze zo vreselijk knap waren. Als vriendin van zo’n gedreven halfgod met hordes vrouwelijke fans zou je natuurlijk nooit op de eerste plaats komen.
Feitelijk wilden de spelers ook niet met haar uit. Het was gewoon een geintje, net zoals dit verzoek. Ze besloot het spelletje mee te spelen. ‘Insmeren met babyolie? Geen probleem.’ Ze stak haar hand uit om de fles in ontvangst te nemen. ‘Wie eerst?’
De spelers keken haar met grote ogen aan.
‘Meen je dat?’ vroeg de knul vooraan vol ongeloof.
‘Zeker weten.’ Ze draaide de dop van de fles en kneep wat olie in haar hand. ‘Maar ik kan jullie nu natuurlijk wel aanklagen wegens seksuele intimidatie,’ voegde ze eraan toe, waarna ze haar vlakke hand keihard op de eerste de beste brede borst liet neerkomen. Ze voelde hem ineenkrimpen, registreerde dat het plotseling doodstil was geworden in de kleedkamer en onderdrukte een glimlach.
‘Wij zijn degenen die halfnaakt moeten poseren,’ bracht de verdediger piepend uit. ‘Als dat geen seksuele intimidatie is, weet ik het ook niet meer.’
Lena trok haar wenkbrauwen op. Opnieuw kneep ze in de fles. ‘Dat is de prijs van jullie roem, jongens.’
‘Vertel mij wat.’ De volgende in de rij schrok zichtbaar toen Lena’s glibberige hand met een smak op zijn borstkas belandde.