Hoofdstuk 2
Lena maakte zich uit de voeten. Ze wist gelukkig uitstekend de weg in het enorme complex. Eenmaal terug haar kantoor griste ze haar handtas van het bureau en verdween in het damestoilet.
Hijgend bekeek ze zichzelf in de spiegel en dankte de hemel dat ze niemand was tegengekomen onderweg. Haar lippenstift zat vooral naast haar lippen, haar kapsel was een vogelnest en haar pupillen waren zo groot dat het leek of ze iets gebruikt had.
Lieve hemel, wat was ze een idioot geweest.
Ze waste haar handen, die nog steeds naar babyolie roken, waarna ze een stel tissues onder de koude kraan hield om die vervolgens tegen haar lippen te drukken. Even twijfelde ze of ze haar lippenstift wel opnieuw zou aanbrengen, maar op het werk verscheen ze nooit zonder. Hier zag ze er altijd keurig verzorgd, capabel en professioneel uit. Ze had dus een imago hoog te houden. De zwelling van haar lippen zou over een paar minuten wel verdwijnen, toch?
Hoe stom kon ze zijn? Ze had zo hard gewerkt om respect af te dwingen, en nu had ze alles vergooid. Waarvoor?
Voor de kus van haar leven, absoluut, maar was die haar baan waard?
Ondanks de drang te vluchten wist ze dat ze zo snel mogelijk terug moest naar de orde van de dag. Alleen dan zou ze de schade nog enigszins kunnen beperken. Ze haalde een kam door haar haren, sloot haar ogen en telde tot tien. De vragen stapelden zich ondertussen echter op in haar hoofd. Wie was die man? Waarom was hij hier? Hij kon geen nieuwe speler zijn, want het was niet het juiste moment in het seizoen. Maar wat deed hij dan in de gang bij de kleedkamers?
Het was allemaal zijn fout geweest, toch? Hij had al die beledigende opmerkingen gemaakt, terwijl hij veel te dicht bij haar had gestaan. Hij was bovendien begonnen met haar te kussen. Zij was onschuldig geweest. Min of meer dan, want haar hart vertelde haar iets anders en haar lichaam verlangde nog altijd naar meer.
Seth fatsoeneerde zijn colbert en keek naar de kleedkamerdeur. Puur instinctief had hij besloten haar te beschermen, zo goed als hij kon. En toen was ze ineens verdwenen. Hij moest Dion zien te vinden. Die zou hem kunnen vertellen wie ze was.
Grinnikend wreef hij met zijn hand over zijn mond. Zijn vingers kleurden rood van haar lippenstift. Hij wreef nogmaals, harder nu, tot hij er zeker van was dat zijn lippen schoon waren. Vervolgens streek hij zijn haren glad en zuchtte diep. Hij was zo van zijn stuk gebracht dat het een wonder mocht heten dat hij nog in staat was te lopen.
De vrouw met die roomkleurige huid en die katachtige lichtgroene ogen stond op zijn netvlies gebrand. Gezien haar verzorgde uiterlijk vermoedde hij dat ze hier op de pr-afdeling werkte.
Dankzij hem was haar uiterlijk op dit moment iets minder goed verzorgd…
Opnieuw ademde hij diep in en uit om zichzelf onder controle te krijgen, waarna hij de kleedkamerdeur opendeed. ‘Dion? Ben je hier?’
In de deuropening bleef hij staan en keek om zich heen. Dion stond bij een groepje rugbyspelers, die stuk voor stuk slechts gehuld waren in een witte handdoek. De overige spelers poseerden voor een fotograaf, die instructies gaf.
‘Hallo Seth, fijn dat je er bent.’
‘Hallo.’ Seth lachte, bijzonder blij dat hij juist vandaag hierheen was gekomen. ‘Wat zijn jullie aan het doen?’
Dion keek hem nieuwsgierig aan. ‘Wat heb jij met je colbert gedaan?’
Verbaasd keek Seth omlaag en ontdekte de vlekken op zijn revers. Hij wreef erover en herinnerde zich toen ineens dat de vrouw met de groene ogen hem daar had vastgegrepen. Nu begreep hij dat ze haar handen aan hem had afgeveegd. ‘O, geen idee,’ mompelde hij. Aangezien hij nog steeds oververhit was, was hij dankbaar dat hij nu een excuus had om het uit te kunnen trekken.
Dion bleef hem aankijken, maar Seth draaide zich om naar het team. ‘Wat zijn jullie aan het doen?’ vroeg hij nog eens.
‘We moeten op de foto voor de jaarkalender.’
Seth grijnsde meewarig naar de spelers. De meesten stonden met gevouwen armen voor hun glimmende naakte borst. ‘Waar hebben ze jou mee ingesmeerd?’ vroeg hij aan de dichtstbijzijnde.
‘Babyolie.’
De mannen begonnen opnieuw te lachen. ‘Ja, ze heeft ons goed te pakken gehad.’
‘Ik voel het nog steeds,’ klaagde eentje. ‘Ze is een sadist. Maar het was het waard.’
‘Over wie hebben jullie het?’ Seth probeerde zo achteloos mogelijk te klinken.
‘Lena.’
Lena. Was dat niet de vrouw over wie Dion had gesproken? De vrouw die hem de komende week uit de brand kon helpen als hij haar wist te overtuigen? De vrouw die hij nodig had?
Belangrijker: was Lena de vrouw die hij zojuist gezoend had? Hij wist het vrijwel zeker. Het enige probleem was dat hij nu niet meer wilde dat ze instemde met de op het laatste moment gewijzigde plannen voor zijn project, maar dat ze zou instemmen met iets heel anders. Bij de gedachte daaraan voelde hij een stoot testosteron door zijn aderen knallen. Hij kon niet laten te vragen wat Lena met de mannen had uitgespookt. ‘Wat hebben jullie gedaan dan?’