Niet alles is liefde(22)

Haar kont tegen hem aan duwen? Haar kont tegen hem aan duwen! Had ze dat gedaan? Ze wist het niet. Dat kon ze ook niet weten, maar waarschijnlijk loog hij daar ook over. Hij had tenslotte gelogen over de seks. Ze haalde diep adem en probeerde zich te herinneren dat ze niet mocht gillen in het openbaar. Dat ze niet mocht schreeuwen en geen liegende klootzakken mocht doodslaan. Wees aardig, waarschuwde een klein stemmetje in haar hoofd. Verlaag je niet tot zijn niveau. Ze had geleerd om een aardig meisje te zijn, en kijk eens waar dat haar had gebracht. Aardige meisjes eindigden niet vooraan. Die zaten eenzaam te stikken in alles wat ze niet zeiden omdat ze daar te aardig voor waren. Ze stopten het weg en waren doodsbang dat ze op een dag zouden barsten en dat de wereld dan zou zien dat ze uiteindelijk toch niet zo aardig waren. ‘Ik geloof je niet.’

‘Je kon niet van me afblijven.’

‘Je lijdt duidelijk aan waanvoorstellingen.’ Hij irriteerde haar, zoals hij had gedaan toen ze kinderen waren, maar ze was niet van plan samen met hem in die oude, kinderachtige patronen te vervallen. ‘Ik hoef jouw wilde fantasieën niet te geloven.’

‘Je wilde buitenissige, stevige, harde seks. Maar ik vond het niet juist om misbruik te maken van iemand die stomdronken is.’

Ze voelde haar hoofdhuid verstrakken. ‘Ik was niet stomdronken.’

Hij haalde zijn schouders op. ‘Dat was je wel, en ik heb je niet gegeven waar je om smeekte.’

Ze ontplofte. ‘Jij leugenachtige idioot,’ zei ze. Het kon haar niet schelen of haar uitbarsting onvolwassen was, of het een teken was van een onderontwikkeld brein of dat ze op zijn provocaties had gereageerd. Het was een goed gevoel om haar boosheid op hem uit te leven. Hij verdiende het. Of liever gezegd, het voelde goed tot ze zijn boosaardige grijns zag. De grijns die ze herkende. De grijns die zijn groene ogen bereikte en haar van haar plezier beroofde.

Hij deed een paar stappen naar voren, tot er nog maar een paar centimeter ruimte tussen zijn borstkas en de revers van haar jasje zat. ‘Je lag zo dicht tegen me aan gedrukt dat de knopen van mijn gulp een afdruk op je blote kont hebben achtergelaten.’

‘Word toch volwassen.’ Ze gooide haar hoofd naar achteren en keek langs zijn geschoren kin en mond naar zijn ogen. ‘Waarom zou ik je geloven? Je hebt toegegeven dat je hebt gelogen. We hebben geen seks gehad en…’ Ze stopte en haalde adem. ‘Godzijdank.’ Het was alsof er een zware last van haar af was gevallen. ‘Godzijdank ben ik niet met je naar bed geweest,’ zei ze terwijl een enorme golf van opluchting haar overspoelde. Ze schudde haar hoofd en begon te lachen alsof ze krankzinnig was. Ze was dus toch geen dronken slet. Ze was niet teruggekeerd naar het oude zelfvernietigende patroon. ‘Je weet niet wat een opluchting dat is. Ik heb geen luidruchtige, hete, zweterige seks met je gehad.’ Ze legde haar handpalm tegen haar voorhoofd. ‘Eindelijk een beetje goed nieuws na deze helse week. Pf.’

Hij vouwde zijn armen over elkaar en staarde haar aan. Een pluk zandkleurig blond haar viel over zijn gebruinde voorhoofd. ‘Je loopt zo gespannen rond dat ik betwijfel of je ooit luidruchtige, hete, zweterige seks hebt gehad. Je zou geen luidruchtige, hete, zweterige seks herkennen als je op je rug werd gegooid en het je overviel.’

Ze kon zijn door testosteron ingegeven verontwaardiging bijna voelen. Hij had gelijk, ze had nog nooit luidruchtige, hete, zweterige seks gehad. Maar ze zou het waarschijnlijk herkennen als het haar overviel. ‘Sebastian, ik schrijf liefdesromans.’ Ze voelde in de zak van haar jasje.

‘Ja?’

Ze haalde haar sleutels eruit. Ze piekerde er niet over hem te laten weten dat hij gelijk had. ‘Waar denk je dat ik de ideeën voor alle luidrúchtige, hete, zweterige séks die ik in mijn boeken stop vandaan haal?’ Het was een van de meest frequent gestelde vragen aan auteurs van liefdesromans, en een van de meest absurde. Er was een reden voor dat haar boeken fictie werden genoemd, maar als ze een dollar kreeg voor elke keer dat haar was gevraagd waar ze haar ideeën vandaan haalde voor de liefdesscènes die ze schreef, zou ze haar inkomen heel leuk kunnen aanvullen. ‘Ik heb het allemaal zorgvuldig onderzocht. Jij bent een journalist. Dan weet je alles over onderzoek. Nietwaar?’

Sebastian gaf geen antwoord, maar zijn boosaardige glimlach stierf weg.

Clare deed haar autodeur open en Sebastian moest een stap achteruit doen. ‘Je denkt toch niet dat ik dat allemaal verzin, of wel soms?’ Ze glimlachte en ging in haar auto zitten. Ze wachtte niet op een antwoord, maar startte de Lexus en sloeg de deur dicht. Terwijl ze wegreed keek ze in haar achteruitkijkspiegel naar Sebastian, die op de plek stond waar ze hem had achtergelaten, met een verbijsterde uitdrukking op zijn gezicht.