Maxime(115)

Lewis Oxford schudde zijn hoofd. 'Ik blijf het verkeerd vinden om zo hard van stapel te lopen.'

'Ik ben alleen geïnteresseerd in resultaat, Oxford. Mevrouw Amberville wil dat we bij alle bladen een stapje terug doen wat de papierkwaliteit betreft. Geen tachtig grams machine coated meer voor Style - het hoeft er per slot niet uit te zien als Town & Country, ze kopen het toch wel -, alles wat op zestig grams papier wordt gedrukt, moet van nu af aan op vijftig grams, althans zodra je het papier dat nog in voorraad is hebt opgebruikt, en T. V.-Week gaat van nu af aan op vijfenveertig grams houthoudend. Is dat begrepen?' 'Ja, meneer Amberville.'

'Wat de grootste post van elk blad betreft, de salarissen van de staf, en de honoraria van schrijvers en fotografen, verwacht ik indrukwekkende resultaten. Mevrouw Amberville wil dat alle artikelen en foto's die in voorraad zijn, gebruikt worden. Maak die voorraad op, Oxford. Je hebt voor honderdduizenden dollars materiaal in voorraad dat alleen maar oud nieuws ligt te worden. En wat nog belangrijker is, geen dure schrijvers meer. Dat artikel van Norman Mailer over Miami Vice - kun je me één goede reden noemen waarom we Mailer daarvoor nemen in plaats van de een of andere onbekende freelance-schrijver die we voor een prikje kunnen krijgen?' 'Zo'n artikel geeft het blad cachet, meneer Amberville, en trekt lezers die we anders niet zouden krijgen.' 'Een televisieblad met zeven miljoen lezers hoeft geen cachet te hebben, hoeft geen beroemde schrijvers te nemen. Pure egotripperij van de hoofdredacteur.'

'Neem me niet kwalijk, meneer, maar dat is niet helemaal eerlijk. De hoofdredacteur van T. V.-Week is ervan overtuigd dat hij met Mailer en andere schrijvers van naam indruk zal maken op Madison Avenue. Hij heeft een serie advertenties besteld in Adweek en Advertising Age...'

'Annuleer die. Amberville Publications gaat de eerstvolgende drie maanden niet zijn eigen loftrompet steken. We bestaan nu bijna veertig jaar en de advertentiewereld weet heus wel dat we er zijn. Reclame en public relations moeten tot een minimum worden beperkt.' 'Ja, meneer.'

'Die honoraria voor fotografen zijn krankzinnig, Oxford. Krankzinnig hoog.'

'Dat krijgen alle topfotografen tegenwoordig, meneer Amberville.'

'Stuur de hoofdredacteuren van alle bladen een memo dat ze voortaan geen gebruik meer mogen maken van de fotografen op wie ze nu al jaren steunen. Het probleem van onze redacteuren is dat ze de fotografen altijd de ideeën hebben laten aandragen in plaats van zelf hun fantasie te laten werken. Ik wil dat ze nieuwe fotografen gebruiken, de goedkoopste die ze kunnen vinden, bij voorkeur vrouwen, die vragen minder geld en werken harder. En bovendien wil ik twintig procent van de kleurenfoto's vervangen zien door zwart-wit. Dat kan net zo effectief zijn als het goed wordt aangewend. Ook de honoraria voor fotomodellen breken ons de nek. Ik wil dat er zoveel mogelijk beroemdheden als model worden gebruikt - die kosten ons niets.'

'Daar moet ik bezwaar tegen maken, meneer Amberville, er is een grens aan het aantal beroemdheden dat men kan gebruiken, anders gaan alle bladen eruitzien als People. Meneer Zachary Amberville wilde nooit...'

'Ik ben niet geïnteresseerd in het verleden, Oxford. De lezers willen beroemdheden zien en wij zullen ze geven wat ze willen hebben. Ik ben overigens erg teleurgesteld over onze winst over het vorige kwartaal. Die moet omhoog, Oxford.' 'Ja, meneer.'

'Verstrekken adverteerders geen gratis artikelen en foto's als hun producten redactioneel worden besproken?' vroeg Cutter. 'Dat gebeurt wel eens, maar niet bij Amberville.' 'Van nu af wel, Oxford. Laat ze voor de verandering maar eens betalen. En dan nog iets, kijk eens naar die onkostennota's van onze vertegenwoordigers,' vervolgde Cutter. 'Rondweg schandalig. Breng alle vertegenwoordigers aan het verstand dat we ze in het oog houden en dat we van ze verwachten dat hun kosten met vijfendertig procent omlaaggaan.' 'Verdraaid, meneer Amberville, die kerels leven van hun reis- en onkostenvergoeding - dat weet iedereen.' 'Dan leven ze op te grote voet. Iedere vertegenwoordiger die zijn levenswijze niet verandert wordt ontslagen. Zet dat ook in je memo aan hen.'

'Maar de vertegenwoordigers moeten met zakenrelaties...' Oxfords stem stierf weg toen hij de woedende uitdrukking op Cutters gezicht zag.





'Amberville Publications zijn verdomme de vleespotten van Egypte niet, Oxford. Deze bezuinigingen hadden al veel eerder moeten plaatsvinden. Ik neem het je hoogst kwalijk dat je dit alles zo lang hebt laten lopen. En als je baan je lief is, kom me dan alsjeblieft niet aan met de mededeling dat meneer Zachary het zo wilde. Mijn broer was een groot redacteur, Oxford, maar hij hield de teugels niet strak genoeg, zoals mevrouw Amberville en ik al lang vermoedden. Heb jij nog ideeën, Oxford, of heb ik alles wel genoemd?'

'Er zijn nog wat kleine dingen: diners van de tijdschriftenindustrie, lunches voor onze voornaamste adverteerders, dat soort dingen.'