Het Pantserhart(283)
‘Moord?’
‘Ik heb het strafblad van Odd Utmo gecheckt. Net als zijn zoon stond hij bekend om zijn woede. Als jongeman heeft hij acht jaar gezeten voor een moord uit jaloezie. Daarna is hij de natuur in gevlucht. Hij trouwde met Karen Leike en ze kregen een zoon. De zoon werd puber en was een knappe, lange, charmante kerel. Twee mannen en een vrouw in een vrijwel verlaten gebied. Een man die eerder uit jaloezie had gemoord. Het is mogelijk dat Karen Leike heeft geprobeerd een tragedie te voorkomen door haar zoon stiekem weg te sturen om vervolgens een schoen van hem op een plek neer te leggen waar een grote lawine was geweest.’
‘Dat is me onbekend, Hole.’
Harry knikte langzaam. ‘Helaas heeft ze de tragedie slechts uitgesteld. Haar lijk is zojuist gevonden op een steenhelling met een kogel door de schedel. Een paar meters verderop werd haar man gevonden, verpletterd onder een sneeuwscooter. Hij was gemarteld, het grootste gedeelte van de huid van zijn rug en armen was verbrand en zijn tanden waren uitgetrokken. Raad eens door wie?’
‘O, mijn god…’
Harry stak een sigaret tussen zijn lippen.
‘Hoe kwam jij dit verband op het spoor?’ vroeg Skai.
‘De gelijkenis, de erfenis.’ Hij stak de sigaret aan. ‘Vader en zoon. Je kunt proberen weg te vluchten, maar de gelijkenis haalt je verdomme toch in. Ik geloof dat Odd Utmo doorhad dat die moorden die verband hielden met de Håvasshytte betekenden dat er jacht op hem werd gemaakt, dat het de geest van zijn omgekomen zoon was die achter hem aan zat. Dus hij vluchtte naar die toeristenhut die veilig verstopt lag tussen de ravijnen, weg van zijn boerderij. Hij nam een foto mee van zijn gezin, het gezin dat hij kapot had gemaakt. Stel je dat eens voor, een bange moordenaar die misschien spijt had, alleen met zijn gedachten.’
‘Hij had zijn straf al gekregen, ja.’
‘Ik heb die foto gevonden. Tony had geluk, hij leek vooral op zijn moeder. Het was moeilijk om op de foto iets van die volwassen Tony in de jongen terug te vinden. Maar toen al had hij die grote, witte tanden. Terwijl zijn vader die van hem verborg. Daarin verschilden ze.’
‘Ik dacht dat je zei dat de gelijkenis hen ontmaskerde?’
Harry knikte. ‘Ze hadden dezelfde ziekte.’
‘Ze waren allebei moordenaars.’
Harry schudde zijn hoofd. ‘Ziekte is slechts een woord, Skai. Ik bedoelde dat ze beiden gewrichtsreumatiek hadden. Hun verwantschap is vanmorgen bevestigd. De dna-analyses van de vleesresten op de kachel en een haar van Tony Leike tonen aan dat ze vader en zoon waren.’
Skai knikte.
‘Goed,’ zei Harry. ‘Ik ben gekomen om je te bedanken voor je hulp en het spijt me van de kritiek. Bjørn Holm heeft me gevraagd de groeten over te brengen aan je vrouw en te zeggen dat het de beste gehaktballen met rodekool waren die hij ooit heeft geproefd.’
Skai lachte even. ‘De meeste mensen vinden dat. Zelfs Tony vond ze lekker.’
‘O?’
Skai haalde zijn schouders op terwijl hij een mes uit een foedraal aan zijn riem trok.
‘Ik had je toch verteld dat Mia gek was op die vent? Dit gebeurde kort nadat hij zijn mes tegen Ole had gebruikt. Ze had hem voor het eten gevraagd op een dag dat ze wist dat ik niet thuis was. Mijn vrouw zei niets toen ze opdoken, maar het was bal toen ik daarvan hoorde, dat begrijp je. Het was een harde dobber, je weet hoe meisjes op die leeftijd zijn als ze verliefd zijn. Ik probeerde uit te leggen dat Tony gewelddadig was, maar dat was dom van me. Ik had moeten weten dat hoe erger de beschuldigingen aan het adres van de geliefde waren, hoe vasthoudender ze zou worden om bij die kerel te blijven. Want dan wordt het twee geliefden tegen de rest van de wereld. Je zult wel hebben meegemaakt dat vrouwen brieven gaan schrijven naar veroordeelde moordenaars.’