Dubbel bedrog(23)

‘Hij kon het vanwege zijn andere vrouw en dochter natuurlijk niet riskeren dat we zijn echte kantoor bezochten. Die kwamen vast geregeld langs; ze woonden zo dichtbij.’

Liam knikte. ‘Dat moet inderdaad een van de redenen geweest zijn waarom onze vader ons daar niet wilde hebben. De andere reden is dat zijn zakenpartner, Paul Fairfax, Avery’s oudste broer is.’

‘O, nee. O, mijn hemel.’ Meer kon Megan niet uitbrengen. Ze greep Belles halsband zo stevig vast dat het arme beest jankend protesteerde. Haar wereld, die tot voor een paar dagen zo heel gewoon had geleken, leek nu meer op een horrorfilm van een regisseur die erin gespecialiseerd was verscheidene bizarre werkelijkheden met elkaar af te wisselen.

‘Ja, dat geeft wel ongeveer weer hoe ik me voelde toen ik erachter kwam. Sprakeloos van ongeloof, met dan weer de enorme behoefte om te vloeken. Onze vader heeft zijn zakenpartner ook voor de gek gehouden. Hij wilde niet dat Paul Fairfax en wij elkaar konden ontmoeten.’

Megan staarde naar de bergen in de verte. Ditmaal bood de grandeur van de Tetons geen troost. ‘Ik word zo boos op hem, dat het me bijna bang maakt.’

Liam volgde haar blik en keek ook naar de bergen. Zijn gezicht werd nog somberder. ‘Nu begrijp je hoe ik me de afgelopen jaren heb gevoeld.’

Megan sloeg haar armen om Belle heen. Ze onderdrukte een plotselinge huivering. ‘Waarschijnlijk is zo’n negentig procent van alles wat onze vader ons ooit heeft verteld, een gehele of gedeeltelijke leugen.’

‘En de andere tien procent was ook gelogen doordat hij dingen verzweeg.’

‘Ik begrijp alleen toch niet waarom je me niets hebt gezegd. En mam.’ Megan ademde beverig in. ‘Lieve hemel, Liam, hoe heb je dit voor haar verborgen kunnen houden? Ze verdient het gewoon om het te weten.’

‘Toen ik uiteindelijk achter de hele waarheid was gekomen – vooral dat onze vader nog een dochter bleek te hebben – heb ik geprobeerd hem zijn verantwoordelijkheid onder ogen te laten zien, hopend dat hij in beide gezinnen schoon schip zou maken.’ Liam haalde zijn schouders op met een gebaar dat eerder wanhopig overkwam dan minachtend. ‘Hij bleek heel goed te zijn in emotionele chantage. Zoals ik al aangaf, zei hij dat als hij moest kiezen tussen mam en Avery, het Avery zou worden. En dat hij mam in dat geval niet alleen zonder een cent achter zou laten, maar dat hij er ook voor zou zorgen dat ze de ranch niet zou kunnen behouden.’

De wraakzucht van dat dreigement bracht een volgende slag toe aan het beeld van een liefhebbende vader waaraan Megan zich ondanks alle onthullingen nog steeds vastklampte. ‘Nou, dan is er in elk geval nog een ding in mams voordeel.’ Inmiddels hoorde ze in haar eigen stem dezelfde verbittering die haar al bij haar broer was opgevallen. ‘Aangezien pap dood is, zal mam naar ik aanneem de ranch wel erven.’

‘Dat mogen we hopen. De hemel mag weten wat er in zijn testament staat.’ Toen Liam zich omdraaide, was de opgekropte spanning van zijn gezicht af te lezen. ‘Verdomme, ik ben advocaat, en ik heb er geen idee van hoe mijn eigen moeder er momenteel financieel en juridisch voor staat. Het kan net zo goed zo zijn dat onze vader al zijn geld aan Avery Fairfax heeft nagelaten.’

‘Als dat zo is, kan mam dat toch zeker wel aanvechten?’

‘Absoluut, ja. Maar dat zou betekenen dat we een paar jaar lang de rechtbank in en uit lopen, en in de tussentijd zou er van de ranch niets meer overblijven. Als onze vader al zijn geld aan Avery heeft nagelaten, dan wordt het een hele strijd om genoeg geld bij elkaar te schrapen om het voortbestaan van de ranch te waarborgen.’

Megan slikte een hele serie verwensingen aan het adres van haar vader in. Ze was emotioneel zo leeggelopen dat ze uitgeput was. ‘Wat een afschuwelijke rotzooi. Ik ben zo kwaad op pap dat ik wel verdoofd lijk.’

‘Geloof me, hoe kwaad je ook op hem mag zijn, dat komt nog niet eens in de buurt van hoe kwaad ik op mezelf ben.’

‘Je vertelde me net zelf dat ik mezelf de schuld niet moet geven van de zonden van mijn vader. Nu kan ik hetzelfde tegen jou zeggen. Hij heeft je in een onmogelijke situatie gemanoeuvreerd en misbruik gemaakt van je gevoelens voor mam om zichzelf te beschermen. Je moet de schuld neerleggen waar die thuishoort, Liam. Bij pap. Bij hem en nergens anders.’





Hoofdstuk 4





Zondag 7 mei 2006, Thatch, Wyoming



Er vond een gebedsdienst plaats voor de behouden terugkeer van Ronald Howatch Raven, meteen gevolgd door de zondagse reguliere kerkdienst in de honderd jaar oude Community Church aan de verste kant van de hoofdstraat van Thatch. De meeste mensen waren er aardig zeker van dat Ron niet meer onder de levenden verkeerde, maar door het onvermogen van de politie zijn stoffelijk overschot te vinden, voelden de buren zich verplicht om in elk geval te doen alsof ze zijn spoedige en veilige terugkeer wensten.