Dodenschip(164)
‘Als jij haar neerschiet ben je een seconde later zelf dood.’
‘Ik weet dat ik toch al ten dode ben opgeschreven, dus wat maakt het uit? Maar vind je het niet zonde dat een jong leven wordt uitgedoofd? Je hebt nog vijf seconden.’
‘Schiet hem neer!’ gilde Linda.
Maar Juan liet zijn wapen vallen. De ongelovige blik op Linda’s gezicht deed zijn hart ineenkrimpen. ‘Iedereen legt de wapens neer.’
De mannen lieten hun wapens op de vloer vallen.
Kovac trok het pistool weg van Linda’s hoofd en richtte op Cabrillo. ‘Heel verstandig. Nu spring jij overboord en je zwemt terug naar je eigen schip. Als je deze boot weer achtervolgt, dan gooi ik passagiers overboord, maar dan met vastgebonden handen.’
Hij duwde Linda in Juans armen.
Duizend meter voor de Golden Sky stond Franklin Lincoln bij de reling op de achtersteven van de Oregon en door het telescoopvizier van zijn favoriete wapen, een Barrett .50-scherpschuttersgeweer, volgde hij wat er in het stuurhuis gebeurde.
Omdat Kovac zich op de Voorzitter concentreerde had hij niet gemerkt dat de vrouw die hij achter het raam had geposteerd was gaan liggen, waardoor Linc hem onder schot kon nemen.
Op de brug hoorden ze alleen een tik toen de kogel door het veiligheidsglas drong. Maar toen de kogel insloeg tussen Kovacs schouders was een doffe klap te horen, als van een hamer die op een tapijt valt. Bloed spoot uit zijn borst en door de kracht van de inslag werd Kovac meer dan een meter weggeworpen.
‘Twijfelde je aan mij?’ glimlachte Juan naar Linda.
‘Ik had het kunnen weten toen ik Linc nergens zag,’ antwoordde Linda met een opgeluchte grijns. Ze was alweer hersteld. ‘Ik neem aan dat hij geschoten heeft?’
‘Niemand anders is in staat zo’n voltreffer te maken.’
‘Nou?’ Max vroeg het via de radio.
‘Gefeliciteerd Linc. Hij was op slag dood, en Linda is veilig.’ Juan haalde zijn oordopje weg en schakelde over op de luidspreker, zodat iedereen het gesprek kon horen.
‘Hallo Max,’ zei Linda.
‘Hoe gaat het nu met je?’
‘Afgezien van die ellendige verkoudheid voel ik me prima.’
Mark werd bevrijd uit het kantoor van de kapitein en de FlexiCuffs om zijn polsen en enkels werden losgesneden. Hij schudde Juan met een brede glimlach de hand.
‘Ik bedacht nog,’ zei Max, ‘dat jullie ook de wasserij op het benedendek moeten doorzoeken. Ik denk dat je daar zult vinden hoe ze het virus wilden verspreiden.’
Marks gezicht betrok toen hij besefte dat zijn moment van glorie voor hem weggekaapt werd.
Juan begreep zijn emoties meteen. Mark had het raadsel ook ontrafeld en daar wilde hij ongetwijfeld indruk mee maken op de aantrekkelijk Jannike Dahl. Juan durfde hem niet te vertellen dat zijn rivaal in de strijd om haar genegenheid nu een echte astronaut was. En ruimtevaarder is toch wel het beste beroep om indruk op een meisje te maken.