Dodenschip(163)

Leah Voorhees wilde Juan voorstellen aan de andere officieren, maar hij onderbrak haar. ‘Dat komt later wel. Vertel mij eerst wat er precies op de brug is gebeurd.’

‘Er waren twee mannen, de ene heet Kovac en de andere naam weet ik niet. En een derde heeft zich verschanst in de machinekamer.’

‘Weet je zeker dat er beneden maar één kaper is?’ Toen ze knikte gaf Juan de informatie door aan Eddie via zijn zender. ‘Vertel verder.’

‘Ze kwamen hier aan boord met een helikopter, niet lang na ons vertrek uit Istanbul. We kregen opdracht van de rederij dat we alles moesten doen wat Kovac vroeg. Ze zochten kennelijk naar twee verstekelingen die mogelijk een passagier hadden vermoord.’

‘Die verstekelingen horen bij mijn team,’ verduidelijkte Juan. ‘Ze hebben niemand vermoord. Weet je waar ze nu ergens zijn?’

Leah geloofde Juan meteen, zonder vragen te stellen. ‘Ze werden kortgeleden aangetroffen en opgesloten in het kantoor van de kapitein, achter het stuurhuis.’

‘Oké. En verder?’

‘Twee matrozen liepen wacht, en ook twee officieren toen die kaper daar verscheen. Ze gijzelen ook vrouwelijke passagiers. Wie bent u? Waar komt u vandaan?’

‘Dit is een missie van de Verenigde Naties. We hebben deze terroristen al een tijd geschaduwd. We moesten nu wel snel in actie komen, en het spijt me dat je niet gewaarschuwd werd. Het was onze bedoeling die Kovac eerder te arresteren, maar de VN is nu eenmaal een bureaucratische organisatie.’

De rest van Juans team verscheen opeens en overal was laserlicht op de wanden van de hut.

‘Het is hier veilig, jongens,’ zei Juan en de mannen lieten hun wapens zakken. Hij vertelde snel wat hij had gehoord en vroeg aan Leah of ze een plattegrond van de brug kon schetsen. Daarna zocht hij contact met Max. ‘Geef me een rapport over de situatie.’

‘Mike heeft die vrouw opgevist uit zee. Ze is ongedeerd, maar wel een beetje hysterisch. Kovac staat nog aan het roer, omringd door drie van zijn gijzelaars. We hebben een tweede schutter gezien, maar die is nu niet in beeld. De drie andere vrouwen staan voor de ramen.’

‘Vaar zó naast de Sky dat je beter zicht hebt. Mark en Linda zitten gevangen in een kantoor achter de brug. Kijk of je hen kunt zien.’

‘Begrepen.’

Eddie meldde dat ze in positie waren en dat ze de deur naar de machinekamer moesten forceren om daar naar binnen te komen. Juan zei dat hij moest wachten, zodat ze tegelijk konden aanvallen.

Max rapporteerde via de radio dat hij een deur aan de achterkant van de brug kon zien. ‘Die deur is dicht, maar ik wil wedden dat ze daar zitten. Kovac heeft drie gijzelaars verplaatst naar de grote ramen van de brug. Zijn handlanger staat nu aan stuurboord bij de hoofdingang.’

Cabrillo tekende de positie van alle personen in het stuurhuis op de schets die de eerste officier hem gegeven had. Er waren nog nooit onschuldige slachtoffers gevallen bij een missie van de Corporatie, en daar was Cabrillo heel trots op. Hij wilde dat ook zo houden.

Na de aanslagen van 11 september waren niet alleen de cockpitdeuren in verkeersvliegtuigen verstevigd; ook op cruiseschepen was de toegang tot de brug vaak vervangen door extra zware deuren. Juan bracht de explosieven persoonlijk aan en keerde daarna weer terug naar de hut. Hij meldde aan Eddie en Max dat dertig seconden later de deur werd opgeblazen.

Hij keek strak naar zijn horloge en stak zijn hand omhoog bij de laatste vijf seconden. Telkens boog hij een vinger en na vijf tellen drukte hij met zijn andere hand op een knop van de ontsteker.

De explosie vulde de gang met stinkende witte rook na de daverende en oorverdovende knal. Meteen na de schokgolf kwam Cabrillo in actie. De lichtstraal van zijn laservizier trok een rode lijn door de kruitdampen.

Hij draafde naar de brug, gevolgd door zijn mannen. Juan negeerde de smeulende restanten van de weggeslagen deur en de onherkenbare bloederige massa die eens Laird Bergman was.

‘Liggen! Ga liggen!’ riepen de mannen, terwijl ze de ruimte met hun wapens in de aanslag doorzochten.

Kovac reageerde sneller dan Juan voor mogelijk hield. Toen hij zijn laserstraal op de Serviër richtte had Kovac al een van de vrouwen voor zich getrokken en hij drukte de loop van een pistool tegen haar oor.

‘Nog een stap en ze sterft!’ brulde hij.

Juan zag opeens dat de vrouw een bekende was. Kovac moest weten dat ze deel uit maakte van Juans team, want hij gebruikte Linda Ross als levend schild.

‘Het is afgelopen, Kovac. Laat haar gaan.’

‘Het is afgelopen met haar, als jij ook maar één beweging maakt.’ Om zijn dreigement kracht bij de te zetten drukte hij zijn wapen nog steviger tegen haar oor. Linda vocht tegen de pijn en ze kreunde onwillekeurig. ‘Laat de wapens vallen, anders is ze er geweest.’