Dodenschip(154)

De piloot antwoordde, maar de woorden waren onverstaanbaar in het geraas van de wind.

Juan en Max stoven over de kade naar het einde van de pier, met een snelheid van bijna negentig kilometer per uur.

Max begreep eindelijk wat Juan van plan was en hij riep: ‘Je bent gestóóórd…!’

Ze vlogen van het einde van de pier en zeilden boven het water tot ze in zee plonsden. Een ogenblik later kwam de pick-up met krijsende banden tot stilstand en de auto dreigde bijna te kantelen. Nog voordat de pick-up helemaal stilstond zwaaide een portier open en de bewaker richtte zijn automatische geweer op de twee mannen in zee. Het was wel duidelijk dat hij niets liever wilde dan hen doden, zodra ze aan de oppervlakte kwamen.

Juan hielp Max omhoogzwemmen. Hij spuwde een mondvol water uit en bekeek de schade achter hen. De helft van de pier was verdwenen, en het deel dat nog herkenbaar was bleek zwaarbeschadigd.

‘Was dat echt nodig?’ bromde Max.

‘Weet je nog dat ik jou vertelde over een van mijn eerste missies?’

‘Dat was iets met een Russische satelliet.’

‘Ja, een ruimtewapen.’ Juan hield zijn arm boven water om op zijn horloge te kijken. ‘Over achtendertig minuten wordt dit eiland door dat ruimtewapen vernietigd. En daarom wil ik zo ver mogelijk uit de buurt zijn.’

De Robinson-R44 liet een rookspoor achter toen het toestel boven de kliffen verscheen en naar de pier vloog. George had daar al voor gewaarschuwd, begreep Juan. De heli was toch beschadigd. George Adams had de Robinson even later boven de twee drenkelingen gemanoeuvreerd en de luchtstroom onder de rotor veroorzaakte een wervelstorm vermengd met een nevel van zeewater. Voorzichtig daalde George nog verder, tot de ski’s het water raakten. Juan opende de cabinedeur. Hij hielp Max aan boord. Het toestel maakte een gevaarlijk kantelende beweging toen het evenwicht verstoord werd. Juan wilde ook instappen, maar op dat moment ratelde een salvo naar de heli.

‘Wegwezen!’ riep Juan, zich vastklampend aan de ski.

George aarzelde geen seconde en gaf vol gas. De helikopter vloog weg van de pier, waar een tweede pick-up kwam aanrijden, en de twee inzittenden in de laadbak vuurden onophoudelijk met hun AK’s.

Als een aap hield Juan zich met armen en benen vast aan de ski van de Robinson. De wind sloeg in zijn gezicht en door zijn natte kleding kreeg hij het ijskoud, maar daar kon hij niets aan veranderen. De Oregon was op enkele mijlen afstand en Juan wilde niet dat George vaart minderde zodat hij in de cabine kon klimmen.

Adams had via de boordradio al gemeld wat de situatie was, want alle lichten van de Oregon brandden en er waren meer mensen aan dek om te assisteren bij de landing. De roerganger had de boeg al afgewend van het eiland Eos en het schip voer weg van het gevaar.

George naderde via de achtersteven en hij negeerde alle waarschuwingslampjes en geluidssignalen die aangaven dat zijn geliefde helikopter het elk moment kon begeven. Hij besefte dat de olie snel verbrandde in de oververhitte tandwielkasten, terwijl hij voorzichtig daalde.

Juan liet de ski los toen hij recht boven de uitgestrekte handen van de mannen aan dek hing. Ze vingen hem op en even later stond hij op het dek. Iedereen ging snel opzij om Adams ruimte te geven voor de landing.

‘Roerganger, volle kracht vooruit!’ beval Juan, zodra de ski’s het platform raakten. ‘Alle hens aan dek, en maak het schip klaar voor topsnelheid.’

Adams schakelde de motor uit, zodra hij voelde dat de ski’s het dek raakten, maar het was al te laat. Vlammen lekten uit de motorruimte en rond de rotormast. Er werden meteen brandslangen uitgerold en George en Max stapten uit de cabine in een regen van bluswater.

George keek om toen hij op veilige afstand was. Zijn gezicht stond strak, want hij wist dat de helikopter total loss was.

Juan legde zijn hand op Georges schouder. ‘Je krijgt een splinternieuwe.’

Ze gingen naar binnen, voordat de wind te sterk werd. Achter het kielzog van de Oregon was het rotsige eiland Eos nog te zien, maar de kale steenklomp in zee zou niet lang meer bestaan.





38


Tom Severance wist niet wat hij moest doen. De bewakers op de pier hadden gerapporteerd dat Max Hanley was opgepakt toen hij probeerde via de uitlaatpijp te ontsnappen, maar even later meldden ze dat ze werden belaagd door een zwarte helikopter. Even vreesde Severance dat de Verenigde Naties achter de aanval zaten, omdat die beschikten over eskaders met zwarte helikopters. Severance had een paar flarden onverstaanbare zinnen opgevangen via de walkietalkie, maar daarna werd het stil. De camera’s op het wachthuis waren uitgevallen, en daarom stuurde hij een auto om de pier te inspecteren.

‘Ze zijn ontsnapt, Mr. Severance,’ rapporteerde de wachtcommandant. ‘Hanley en een andere man. Ze verdwenen met een helikopter. Het wachthuis is verwoest en de pier ook. En veel van mijn mensen worden vermist.’