De Vuurdoop(17)

‘Dat is een absurde gedachte. We hebben veel tijd en geld in onderzoek gestoken om er zeker van te zijn dat er geen explosieven in de grond zitten.’

De journalisten begonnen nu Ralph met vragen te bestoken. Geen enkele vraag betrof de geplande bouw of de blindgangers. Nu ging het over van alles en nog wat, van zijn miljoenen tot aan zijn veronderstelde romance met een Oekraïens model.

Ralph Hanke gaf nooit interviews, sporadisch verscheen hij in de openbaarheid en dan alleen op kleinere en onverwachte plaatsen waar zelden iets op het spel stond, zoals hier bij de bouw van een overdekt winkelcentrum in een voorstad van München.

Zijn rechterhand, Roland Gentz, ging voor hem staan, bedankte de journalisten voor de getoonde belangstelling en leidde Ralph vervolgens het podium af.

De auto waarin ze zaten werd bestuurd door Michail Sergejevitsj Asmarov, een grote Rus met een nek die bijna net zo breed was als de stoel waarop hij zat.

‘Hij weet niet wanneer hij zijn mond moet houden. Het probleem met die kleine imbeciel is dat hij denkt dat hij voor het volk werkt,’ zei Roland, die voor in de auto zat.

Ralph keek naar buiten. Gebouwen, flats, winkels, woningen en mensen gleden voorbij – allemaal onbekend voor hem en dat zou ook niet veranderen. De laatste tijd had hij veel op het spel gezet, en daar genoot hij van. Zijn bouwbedrijf haalde alle contracten binnen die hij wilde hebben. Het bouwen van overdekte winkelcentra, scheepswerven, parkeergarages en kantoorcomplexen deed het goed naar de buitenwereld toe, het maakte hem legitiem. Hij genereerde werkgelegenheid en verdiende veel geld, wit geld.

Ralph Hanke was een selfmade man, dat kon niemand ontkennen. Hij groeide op in voormalig Oost-Duitsland als enig kind in een arm gezin. In 1978 kreeg hij een zoon, Christian; twee jaar later scheidde hij van zijn toenmalige vrouw, die een ongezonde voorliefde voor heroïne had ontwikkeld.

In de jaren voordat de muur viel werkte hij bij de posterijen, waar hij collega’s aangaf bij de Stasi. Zijn verklikkerij leverde hem voordelen op die hem later erg goed van pas zouden komen en bij de geheime politie leerde hij een heleboel mensen kennen die slim genoeg waren om te voorspellen dat Oost-Duitsland ineen zou storten. Hij zegde zijn baan bij de posterijen op en bereidde samen met zijn Stasi-vrienden een coup voor, waarbij ze dossiers zouden stelen van verklikkers om hen daar later na de val van de muur mee te kunnen chanteren.

Het laatste jaar was hij volledig in dienst van de Stasi en zat hij bij de Kommerzielle Koordinierung, Koko. Het doel van die afdeling was om met behulp van de inlichtingendienst de hand te leggen op westerse valuta om op die manier het bankroete land nog een tijdje draaiende te houden.

Ralph Hanke en zijn vrienden verkochten handvuurwapens van het Oost-Duitse leger aan alle geïnteresseerde kopers die ze maar konden vinden. Zijn eerste buitenlandse reis ging naar het Panama van generaal Noriega. Deze kocht wapens en betaalde contant met dollars en Ralph had voor het eerst het gevoel dat hij zijn levensdoel had gevonden. Op 9 november 1989 liep hij zo vrij als een vogel samen met zijn zoon Christian West-Berlijn in. Met de zon in de rug die de weg voor hen verlichtte liepen ze onder de Brandenburger Tor door.

Hij logeerde een tijdje bij een oude vriend in West-Berlijn, wachtte een paar maanden en begon toen de documenten van de ex-verklikkers te verkopen. Hoe meer tijd er verstreek, des te meer kreeg hij betaald. Zijn nieuwe bescheiden vermogen gebruikte hij voor het opkopen van gestolen voorraden van het gedesintegreerde leger. Voertuigen, wapens en andere uitrusting die voor een habbekrats van de hand werden gedaan, verkocht hij vervolgens door voor het tienvoudige. Ralph hield zelf kopieën van de Stasi-rapporten die hij aan de verklikkers had verkocht, van wie velen in het nieuwe Duitsland hoge posities zouden gaan bekleden.

Eind jaren negentig, toen de meesten van deze mannen en vrouwen hun geheim veilig waanden, kregen ze opnieuw bezoek van Ralph Hanke, nu met de jonge Christian aan zijn zijde. Deze keer vroeg Ralph geen geld, deze keer vroeg hij om andere diensten, die hem zouden kunnen helpen om rijkdom en macht te vergaren.

Ralph en Christian reisden de wereld rond en legden contacten met regeringen en grote ondernemingen, betaalden steekpenningen en verkochten vliegtuigen, voertuigen en radaruitrustingen aan oorlogvoerende landen via stromannen en fictieve ondernemingen. In de loop van een aantal jaren hadden ze Hanke GmbH opgebouwd en verdienden ze grof geld.

Zijn uitzicht vanuit het autoraam was veranderd. Ze bevonden zich in het centrum van München. Hij vond het een schitterende stad. Schitterend vanwege de combinatie van succes en intellect.

De leren zitting kraakte toen hij ging verzitten.

‘Heb je Christian te pakken kunnen krijgen?’

‘Ja...’ antwoordde Roland.