De Dochter Van Mistral(236)

'Ik heb net met Fauve gepraat, dames. Ze zendt jullie beiden een kus en zegt dat ze nog een tijdje in Frankrijk moet blijven. Er zijn nog enkele zaken die ze moet regelen.'

'Hoe gaat het met haar?' vroeg Casey bezorgd.

'Fantastisch! Het kon niet beter. Maar er zijn intussen hier een paar dingen die ik van plan was met Fauve te bespreken en die kunnen niet wachten totdat zij terug is. Casey, ik heb de proefopnamen van dat meisje bekeken dat jij bij de Zuidwestelijke streekmodellen-wedstrijd hebt gevonden. Nee, Casey, daar kan geen sprake van zijn.' Maggy schudde vastbesloten haar elegante hoofd.

'Maggy, ze was werkelijk het mooiste meisje bij die wedstrijd,' protesteerde Casey.

'Je bent in een val gelopen. Je ging erheen en zag honderden meisjes en toen heb je de mooiste eruit gekozen. Maar heb je er wel aan gedacht om een paar foto's van onze eigen meisjes mee te nemen, als vergelijkingsmateriaal?'

'Eigenlijk niet; dat ben ik vergeten. Maar ik heb er drie dagen lang doorgebracht om die meisjes te beoordelen.'

'Dat is het hem nu juist. Na drie dagen waarin je het ene meisje na het andere hebt bekeken, ben je op de beste van dat stel afgesprongen. Het is maar al te gemakkelijk om jezelf te bedriegen, een compromis te sluiten en te vergeten hoe goed een meisje wel moet zijn. Dat is mij ook vaak overkomen. Ze is een heel knap meisje, Casey, maar niet knap genoeg voor Lunel.' Maggy schoof de serie proefopnamen naar Casey die ze zorgvuldig bekeek en toen berustend zuchtte.

'Je hebt gelijk,' zei ze. 'Nou ja, ze is met een jongen daar verloofd; misschien is ze nu opgelucht. Hij is het vast wel.'

'Loulou,' zei Maggy. 'Ik heb bij die open interviews eens mee geluisterd. En ik heb gemerkt dat onze ontvangkamer dan nooit leeg schijnt te worden. Weet je wel dat Bobbie-Ann een Pygmalion- complex ontwikkeld heeft?'

'O, hemel, ze doet die audities nu al een paar maanden en ik was te druk om er veel aandacht aan te besteden. Wat is er aan de hand?'

'Loulou, er zijn vele manieren iemand vriendelijk af te wijzen. Maar Bobbie-Ann zegt geen "sorry" en houdt het dan kort en gezellig. Vanmorgen besteedde ze zeven minuten om een meisje te wijzen hoe ze rouge moest gebruiken voordat ze haar afwees, en daarna acht minuten aan de volgende aan wie ze een andere haarstijl aanraadde - en toen ook afwees. Het is niet eerlijk iemand hoop te geven, zelfs niet heel even. Praat met haar, Loulou. Als Bobbie-Ann zich niet aanpast, dan kan ze een opleiding voor schoonheidsspecialiste gaan beginnen. Als een gegadigde moet worden afgewezen, dient er zo min mogelijk persoonlijk contact te zijn zodat ze vooral niet gaat denken dat ze een nieuwe vriendin heeft gevonden. Op die manier is zo'n meisje ook niet zo erg gekwetst, heus.'

'Dat is zo! Ik zal het doorgeven. Luister eens, Maggy, Bambi Twee bezorgt me problemen. Ze zegt dat ze heimwee heeft en eet als een gek. Ik heb haar er gisteren bij betrapt.'

'Ik zal met haar praten. Misschien zou het helpen als jullie allemaal er eens mee ophielden haar "Bambi Twee" te noemen. Probeer dat eens. Laat eens zien, ze heeft drie keer op het omslag van Glamour gestaan en Vogue denkt over haar. Dat weet ze toch, hè?'

'Ja.'

'Tja, natuurlijk heeft ze heimwee, en het is begrijpelijk dat ze zich zo vol stopt... misschien wordt ze zoveel zwaarder dat Vogue haar niet meer wil hebben, als ze snel genoeg veel eet. Dat is gewoon een normaal en veel voorkomend verschijnsel van onzekerheid dat zich op die manier manifesteert. Er zijn er zoveel die vroeg of laat een identiteitscrisis krijgen; ze is aan de beurt, zullen we maar denken.' Maggy lachte de anderen toe. Ze had heel wat Bambi's over deze hindernis heen geholpen.

'Nog iets anders?' vroeg Casey op haar hoede.

'Nee, nu niet. Heb ik jullie eigenlijk wel verteld dat - wat mij betreft - jullie beiden absoluut onmisbaar zijn? Nee? Nou, dan vertel ik je dat hierbij. O ja, en wil je er even iemand op uitsturen om een rode anjer voor me te kopen... maar één, voor in mijn knoopsgat.' Ze liepen haar kantoor uit en zij pakte de telefoon op om Darcy te bellen.

'Hmmm,' bromde Casey toen ze weer op de gang stonden.

'Wat bedoel je daarmee?' vroeg Loulou die in gedachten nog genoot van Maggy's onverwachte compliment.

'Het is een fijn gevoel dat Marie Antoinette weer rond loopt.'

'We kregen goed op onze kop, hè?'

'Net voldoende,' grijnsde Casey. 'Net genoeg, Loulou, als je me kunt volgen.'





Nadine Dalmas was besloten van kapper te veranderen en Alexandre eens te proberen. Als altijd, als je aardig tegen de mensen bent, hebben ze neiging te familiaar te worden en dan vergeten ze dat de scheiding tussen degenen die geholpen worden en zij die helpen misschien onzichtbaar is, maar heel werkelijk; en die mag nooit overschreden worden.

Toen ze vorige week naar haar kapper was gegaan om de haarwortels te laten bijkleuren had Monsieur Christophe wiens taak het was haar te helpen, het waarachtig gewaagd haar te onthalen op een verslag hoe zijn grootvader was gestorven zonder een testament na te laten. Hij had drie zoons gehad en ze had moeten aanhoren dat een daarvan de vader van Monsieur Christophe was geweest. De erfgenamen hadden zo verwoed over de verdeling van de familieboerderij gevochten dat deze ten slotte bij opbod verkocht had moeten worden. Nadine had niet zomaar kunnen opstaan en van dit vervelende verhaal weglopen, want de man was net bezig de waterstof aan te brengen; ze had het ook niet gewaagd te laten blijken dat ze woedend was omdat ze beschouwd werd als een geïnteresseerde toehoorster. Als zo'n man met je haar bezig is, stem je hem niet vijandig, wie je ook bent.