Dazzle(175)

Bill Frank keek Jazz aan. 'Dat is een ongebruikelijke rechte erflijn voor die tijd - de Valencia's hadden blijkbaar geen grote aantallen zonen, hè? Daarom is het land ook nooit verdeeld. Laten we eens kijken wat hier staat. Teodosio, de vroegere militair, woonde blijkbaar tot zijn dood in 1816 op de rancho; hij stierf op drieënzeventig- jarige leeftijd. Hij bouwde een groot adobe-huis, zette vee op het land, ongeveer vijfentwintighonderd stuks, en ook nog twee kudden paarden en andere dieren. Hier zijn alle bijzonderheden vermeld, tot aan de laatste muilezel toe. Hij legde ook wijngaarden en boomgaarden aan, omringd door een houten hek. Don Antonio beweert dat zijn vader, Don Bernardo, het huis verbeterde en nog meer gebouwen plaatste - een school, een wijnkelder, een leerlooierij enzovoort. Hm, dit is interessant. Don Bernardo schijnt een zeer succesvol man te zijn geweest. Hij had een groot aantal mensen in dienst, onder anderen een schoolmeester, een wijnmaker, opgeleide timmerlieden, tuinlieden... zo gaat het verder. Een hele nederzetting op zichzelf. Hij heeft de kudden goed onderhouden en zag toe dat het gebruik van het land vruchten afwierp...'

Bill Frank las snel even door en legde de petitie neer. 'De claims zijn veel uitgebreider en uitgewerkter dan de meeste, maar in wezen gelijk aan de claims in alle petities, behalve dat ze hier teruggaan tot de oorspronkelijke Spaanse landtoewijzing.'

'O, lees door!' smeekte Jazz dringend en vol verwachting. Bill Frank legde de kaart opzij. Zo snel mogelijk keek hij de overige bladzijden door. 'Dit alles is de normale verklaring van een geacht burger van dit gebied waarbij het feit wordt vastgesteld dat de Valencia's de Rancho de la Montana de la Luna al bezaten zolang hun vaders of grootvaders zich konden herinneren.'

Jazz keek teleurgesteld voor zich. Haar ogen begonnen te prikken en ze schoof de map opzij omdat ze bang was dat er een traan op zou vallen.

'Ik kijk nog even naar de kaart, als u het niet erg vindt,' zei Bill Frank. 'Wat hier onderaan staat geschreven is niet gebruikelijk. Vermoedelijk is het een gedetailleerde beschrijving van begrenzingen, maar het is wel langer dan meestal het geval is.'

Hij bestudeerde de oude kaart een paar minuten lang. 'Hm, tja... Hier staat een heel vreemde toevoeging. Zoiets ben ik nog nooit tegengekomen. Luister maar:





'In de naam van de Heilige Drievuldigheid, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, drie verschillende personen en ëën ware God, amen: Ik, Bernardo Valencia, deel aan eenieder die dit moge lezen mede dat ik, in het volle bezit van mijn verstandelijke vermogens, de heilige Gelofte wens te herhalen en te hernieuwen die mijn geliefde vader, Teodosio Maria Valencia, mondeling aflegde ter gelegenheid van de voltooiing en wijding van de Missie van San Juan Capistrano, de koningin van de Missies. Op de vijftiende dag van september van het jaar 1806, op zijn drieënzestigste jaar, ging mijn vader op een pelgrimstocht naar de top van de Berg van de Maan en daar, in aanwezigheid van dezes heilige priesters van de Orde van St. -Franciscus die met hem waren meegegaan op de pelgrimstocht, legde hij de plechtige eed af al zijn land, zichtbaar vanaf de Plek van de Drie Schildwachten op de Berg van de Maan, eeuwig door mensenhand onberoerd te zullen laten. Dit land strekt zich uit zo ver het oog reikt, van het ene uiteinde naar het andere, tot aan het Zand van de Zee in westelijke richting en tot aan de Top van de Berg in oostelijke richting. Noordelijk tot aan de Rots in de vorm van een Schildpad en zuidelijk tot aan de Puntige Tweelingrotsen. Ik, Bernardo Valencia, herhaal en hernieuw de plechtige eed die is afgelegd door mijn vader, Teodosio Maria Valencia tegenover de priesters van de Orde van St.Franciscus, in bijzijn van de getuigen Ramon Martinez en Leandro Serrano en de twee priesters, Fra José Lopez en Fra Juan Orozco die hieronder mede hebben ondertekend.'





Bill Frank keek breed glimlachend op. 'De handtekening is van Bernardo Valencia en is gedateerd 9 januari, 1820. Toen waren de franciscanen nog aan de macht. Als je dit geen privé-landovereenkomst kunt noemen, dan weet ik niet hoe je het wel moet dopen. De totale expediente waar deze kaart deel van uitmaakt, werd aanvaard en goedgekeurd door de Commissie-Gwin en een kopie van de uiteindelijke toewijzing aan Don Antonio Valencia, Don Bernardo's zoon, staat hier op de laatste bladzijde, voorzien van handtekeningen en zegels van de archivaris van het Algemene Kadaster en van de toenmalige president van de Verenigde Staten, Millard Fillmore; datum 1853.' 'De gelofte op de berg,' fluisterde Jazz vol ontzag. 'Ik geloof dat je dit echt wel een verbond kunt noemen,' merkte Casey rustig op.





'Drie rotsen,' hijgde Jazz, 'had Bernardo niet wat duidelijker kunnen zijn?' Ze plofte neer op een grote steen en het zweet stroomde langs haar gezicht en rug; ze was bang dat ze niet meer overeind zou kunnen komen.