Zwart Goud 03(49)
‘Ik was al bang dat je voorlopig niet meer thuis zou komen.’
Ze gaf een gilletje bij het horen van die bekende stem en liet haar post geschrokken vallen. Jordan zat naast haar voordeur op de grond, het was duidelijk dat hij op haar zat te wachten. Haar hart bonsde in haar keel. Hij droeg een spijkerbroek met cowboylaarzen en zijn zwarte lederen jack.
Lenig stond hij op en keek naar alles wat ze had laten vallen. ‘Raap je dat niet op?’
Snel zocht ze haar post bij elkaar en haalde haar sleutels uit haar tas. Dat hij hier was, hoefde nog niets te betekenen. Misschien kwam hij alleen maar wat spullen terugbrengen die ze in zijn appartement had laten liggen, of kwam hij de stropdas ophalen die ze dit weekend onder haar bed had gevonden.
‘Kunnen we even praten?’
Was het haar verbeelding, of klonk hij werkelijk nerveus? Hij was het type niet om ook maar ergens zenuwachtig van te worden.
Ze liet hem binnen en deed haar jas uit. Normaal gesproken maakte hij het zich direct gemakkelijk in haar flat, maar nu bleef hij in de hal met zijn jas aan staan.
‘Je mag je jas wel uittrekken.’
Hij hing hem naast die van haar aan de kapstok. Onder zijn jasje droeg hij een zeegroen overhemd dat hem geweldig stond.
Het liefst wilde ze zich in zijn armen storten, maar met moeite wist ze die neiging te onderdrukken.
‘Jane, ik heb het verpest,’ zei hij. ‘Het spijt me dat ik tegen je heb gelogen. Ik snap dat je boos bent weggelopen, want dat had ik verdiend. Dat ik je niet verteld heb dat ik al die tijd wist wie je was, kwam omdat ik bang was dat je me dan zou verlaten. Ik kan niet zonder je leven en wil alles doen om je liefde terug te winnen.’
Het volgende moment vloog ze in zijn armen. Ze klampte zich uit alle macht aan hem vast en had zich nog nooit zo gelukkig gevoeld. Haar gezicht in zijn nek begravend, zei ze: ‘Excuses aanvaard. Ik vergeef je alles.’
Even was hij stil, toen zei hij grijnzend: ‘Dat ging makkelijk. Ik had er al rekening mee gehouden dat ik zou moeten smeken of door het stof zou moeten kruipen.’
Lachend omhelsde ze hem nog steviger. ‘Ik heb je zo gemist. Ik hou zoveel van je.’
Hij nam haar gezicht tussen zijn handen. ‘Niet half zoveel als ik van jou. Of je het nu leuk vindt of niet, van mij kom je niet meer af.’
Daar kon ze prima mee leven.
‘Nu we hiermee doorgaan, moeten we wel wat dingen veranderen.’
‘Veranderen?’
‘Te beginnen met je auto.’
‘Wat is er met mijn auto?’
‘Die past niet bij je.’
‘Maar het was een cadeau.’
‘Jane, dat was zes jaar geleden. Nu ben je wel lang genoeg beleefd geweest?
Daar zat wat in.
‘We gaan vrijdag een nieuwe auto voor je uitzoeken. En wat dit kale appartement betreft: richt het behoorlijk in, of verkoop het. Je kunt bij mij intrekken als je wilt.’
Dat laatste klonk erg aanlokkelijk. ‘Weet- je dat zeker?’
Denk je dat ik een vrouw zomaar in een opwelling vraag om bij mij in te trekken? Ik heb nog nooit eerder aan een vrouw voorgesteld om te gaan samenwonen.’
Ze glimlachte. ‘In dat geval wil ik heel graag bij je komen wonen.’
‘En dan gaan we ons ook als een echt stel gedragen. Ik begrijp dat je de afgelopen tijd zo min mogelijk met mij in het openbaar gezien wilde worden, want na die ongelukkige ontmoeting met Drake was je natuurlijk bang dat je opnieuw een bekende zou tegenkomen die je cover kon verraden. Vanaf nu gaan we dus gewoon uit eten, naar de film en wat al niet. Ik wil je familie ook graag beter leren kennen, hoe moeizaam jullie relatie ook is, en ik wil graag dat je mijn familie leert kennen. Ik hoop trouwens dat je baas bij Edwin Associates niet moeilijk over onze relatie gaat doen. Dat recht heeft hij niet, want je hebt je opdracht inmiddels succesvol afgerond.’
‘Ik heb ontslag genomen. Ik werk niet meer voor Edwin Associates.’
Wat ga je nu dan doen?’
Ze haalde haar schouders op. ‘In elk geval weer als jurist aan de slag. Adam heeft me min of meer een baan aangeboden. Zou je dat vervelend vinden?’
‘Natuurlijk niet, als het tenminste is wat je zelf graag wilt. En over werk gesproken: ik heb die promotie niet gekregen. Emilio Suarez wordt de nieuwe bestuursvoorzitter.’
‘O, Jordan, dat spijt me.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik wilde die baan verschrikkelijk graag hebben, maar het rare is dat ik het nu eigenlijk helemaal niet erg vind dat ik hem niet heb gekregen. Ik denk dat ik mijn huidige werk veel te leuk vind om teleurgesteld te zijn.’
‘Ik heb je nog niet gezegd hoe bewonderenswaardig ik het vond dat je Peter Burke hebt geprobeerd te helpen.
Het is jammer dat hij je vertrouwen heeft beschaamd door weer de fout in te gaan. Je verdient beter.’ Ze streelde zijn wang.