Zwart Goud 03(42)
‘Daar wilde ik het over hebben. Wil je niet terugkomen? Mama en papa zijn te trots om het je zelf te vragen, maar ze missen je. Niet alleen vanwege je werk, maar ook omdat ze het gevoel hebben dat de praktijk niet compleet is zonder jou.’
De plotselinge wending in het gesprek verbaasde Jane. ‘Eerst vertel je me hoe ik gebruikt ben, en dan vraag je me terug te komen?’
Mary knikte. ‘Als je terugkomt, hoef je je niet langer te laten gebruiken. Je weet nu hoe het werkt en wat je moet doen om voor vol te worden aangezien. Weigeren om klusjes voor anderen te doen, en eisen dat je eigen cliënten gaat verdedigen.’
Jane schudde haar hoofd. ‘Daar is het te laat voor. Ik voelde me ondergewaardeerd. Ik ben een stuk gelukkiger in mijn huidige baan.’
‘Maar nu ben ik ongelukkig op het werk, en mama en papa zijn het ook. Ze missen je, en dat reageren ze af op ons.’
‘Nou, in elk geval eens een keertje niet op mij.’
Mary zuchtte theatraal. ‘Jane, ik weet dat je niet meer als jurist werkt. Ik heb overal navraag gedaan, en geen enkel kantoor schijnt je in dienst te hebben. Juridische kennis moet je bijhouden. Je vergooit je talent.’
Verdorie, daar ging haar geheim. ‘Wie weten dit allemaal? Heb je het rondgebazuind?’
‘Niemand weet iets. Ik wilde het eerst zeker weten. Wat doe je nu voor werk?’
‘Iets waar mama en papa volstrekt niet blij mee zouden zijn.’
Mary’s ogen werden rond als schoteltjes. ‘Werk je als escort of als stripper?’
Het idee was zo belachelijk, dat Jane in lachen uitbarstte. Waarschijnlijk was Mary door haar plotseling veranderde uiterlijk - haar make-up en sexy kleding - op een dergelijk idee gekomen. ‘Nee, ik werk niet in de seksindustrie.’
‘Waar werk je dan?’
Jane aarzelde of ze haar zus in vertrouwen kon nemen. ‘Ik wil het je wel vertellen, maar alleen als je beloofd niets tegen de familie te zeggen, en al helemaal niet tegen Jordan. Geen woord, tegen niemand.’
Dat beloof ik.’
En dus vertelde Jane haar over Edwin Associates Investigation Services, en daarna over haar huidige opdracht.
‘O, Jane! Dat is geweldig. Wat een opwindende baan!’ Mary’s ogen schitterden. Dat je dat allemaal durft.’
‘Het is inmiddels niet meer zo leuk als het leek. Ik ben verliefd geworden op de man wiens gangen ik moet natrekken.’
‘Je bent verliefd op Jordan Everett?’
‘Stil! Niet zo hard. Dat hoeft niemand te weten.’
Mary vond het allemaal verschrikkelijk interessant.
Dus je werkte als zogenaamde secretaresse voor Jordan Everett, en toen heeft hij je verleid? Het lijkt wel een pornofilm.’
Jane lachte. ‘Op het werk is niets gebeurd. Geen wilde seks op zijn bureau.’
‘Maar wel ergens anders. Ben jij er even op vooruitgegaan na Drake.’
‘Ik weet niet of mama en papa er ook zo over zouden denken. Zij liepen altijd weg met Drake.’
‘Niet meer sinds hij je voor Megan heeft verlaten. Dat vonden ze ontzettend laag-bij-de-gronds.’
‘Ja, maar uiteindelijk heeft hij me er wel een dienst mee bewezen.’
‘Wordt het wat tussen jou en Jordan, denk je?’
Jane schudde haar hoofd. ‘Nee. Hij weet niet wie ik werkelijk ben.’
Dat maakt het wel ingewikkeld, ja. En je trekt zijn gangen nog steeds na, is het niet? Straks ontdek je nog dat hij schuldig is ook, en dan heeft hij, zijn ondergang aan jou te danken.’
‘Ik weet zeker dat hij onschuldig is.’
‘Dat weet je zeker? Na een week? Dat kan niet. Volgens mij ben je bevooroordeeld.’
Mary had natuurlijk gelijk. Zonder enig bewijs had ze hem al onschuldig verklaard.
‘Als je denkt dat je een toekomst met hem hebt, moet je je direct uit het onderzoek terugtrekken,’ raadde Mary haar aan.
‘Daar is het te laat voor. Als hij erachter komt, ben ik hoe dan ook zijn vertrouwen kwijt. Ik kan beter gewoon mijn werk doen, dan heb ik in ieder geval straks mijn baan nog.’
‘En je wint meer tijd met Jordan.’
Dat zat er ook achter. Ze kon Jordan nog niet opgeven. Dat hun breuk daardoor alleen maar pijnlijker zou worden, wilde ze nog niet onder ogen zien.
Hoofdstuk 14
Hoewel de artsen sceptisch waren over het herstel van Jordans moeders spraakvermogen, praatte Jordans moeder na drie weken alweer redelijk goed - al hoorde je wel duidelijk dat er iets was gebeurd. Zowel Jordan als Nathan had verwacht dat ze uit schaamte voor dit spraakgebrek niemand zou willen zien, maar het tegendeel bleek waar. Ze ontving haar vrienden gastvrij en als ze iets moest herhalen omdat iemand haar niet verstond, deed ze dat met opgeheven hoofd. Ze ging zelfs weer naar de bridgeclub.
De hersenbloeding bleek haar in veel meer opzichten te hebben veranderd: ze was vriendelijker en geïnteresseerder. Jordan wist niet of dat door de hersenschade kwam, of doordat ze door haar eigen sterfelijkheid onder ogen te zien opeens meer waarde aan haar familie hechtte.