Zwart Goud 03(47)
Jordan vroeg zich af of deze dag nog rampzaliger kon verlopen. ‘Was hij het dan toch?’
‘Peter heeft de explosie veroorzaakt, maar niet met opzet. Een paar minuten voordat de upgrade van het systeem in werking zou treden, ontdekte hij een ernstige fout. In plaats van het systeem ogenblikkelijk stil te leggen, dacht hij dat hij het probleem wel op tijd kon oplossen. Zonder zijn drankprobleem was hij daar misschien ook wel in geslaagd.’
‘Dus het was een beoordelingsfout?’
‘Ja. Iedereen was er zo van overtuigd dat we met een saboteur te maken hadden, dat niemand serieus heeft onderzocht of het niet een zeer ongelukkige samenloop van omstandigheden was.’
‘Hoe kwam je erop om Peter door Edwin Associates te laten ondervragen?’
Adam haalde zijn schouders op. ‘Noem het een plotselinge ingeving. Na wat jij me over zijn problemen had verteld, zag ik hem als de zwakke schakel in het geheel en vond ik dat we daar wat dieper moesten gaan graven.’
Jordan streek met zijn hand door zijn haar. ‘Het is mijn fout. Ik wilde Peter helpen, maar dat is helemaal misgelopen. Ik neem aan dat je me nu wilt ontslaan.’
‘Nee, ik wil je nog een kans geven omdat je de afgelopen jaren zoveel voor het bedrijf hebt betekend. Iedereen maakt wel eens een fout, maar deze fout kost je wel veel.’
Jordan wist meteen dat Adam op de vacature van bestuursvoorzitter doelde. Er was geen enkele kans dat Jordan nu nog voor die functie in aanmerking kwam.
Daar kon hij mee leven; hij had dit helemaal aan zichzelf te danken. Hij was zo arrogant geweest om te denken dat niets en niemand hem die positie meer kon afnemen, maar dat was dom geweest. ‘Ik begrijp het,’ zei hij berustend. ‘En wat gebeurt er nu met Peter?’
‘Die wordt geschorst totdat hij volledig is afgekickt. Daarna kijken we hoe hij verder kan binnen het bedrijf.’
‘Nu deze kwestie is opgelost, neem ik aan dat jij je volgens plan terugtrekt?’
Adam knikte. ‘Ja. Maandag wijs ik mijn opvolger aan.’ Hij, kuchte wat ongemakkelijk. ‘Ik zag trouwens dat Miss Monroe niet meer op haar plek zit. Hebben jullie nog kans gezien om het uit te praten?’
Nauwelijks. Ze is vrijwel meteen weggegaan.’
‘Ik wil me er natuurlijk niet mee bemoeien, maar ik kreeg sterk de indruk dat jullie elkaar wel lagen. Heb je gezegd dat het je speet?’
‘Ja.’ Dat was toch zo? ‘Ze was heel stellig in haar besluit om te vertrekken.’
‘Jammer. Ze zou een aanwinst voor het bedrijf zijn geweest.’
Maandagmiddag maakte Adam Blair bekend dat Emilio Suarez hem zou opvolgen als bestuursvoorzitter van Western Oil. Emilio had hard gewerkt en verdiende deze baan. Hoewel Jordan teleurgesteld was, wist hij dat Adam de juiste keuze had gemaakt.
Vlak na de bekendmaking hield Nathan hem op de gang staande. ‘Heb je even?’
‘Ja, kom maar mee naar mijn kantoor.’
‘Ik hoorde dat de upgrade dit keer zonder problemen is verlopen.’
‘Ja, alles liep gesmeerd.’
‘Wat vind jij ervan dat Emilio de promotie in de wacht heeft gesleept?’
Jordan haalde zijn schouders op. ‘Ik zal niet zeggen dat ik niet teleurgesteld ben, maar Emilio zal het goed doen. Ik verwijt Adam niets.’
Nathan knikte. ‘Ik ook niet, maar ik zie hier geen toekomst meer voor mij. Ik wilde je persoonlijk komen vertellen dat ik mijn ontslag ga indienen. Je bent de eerste die ik het vertel.’
‘Vanwege Emilio’s promotie? Je voelt je gepasseerd?’
‘Ja, dat is de reden dat ik de knoop heb doorgehakt. Maar de belangrijkste reden is dat Ana’s vader me een baan heeft aangeboden die ik niet kan weigeren. Binnen Western Oil zal ik altijd meteen zekere achterdocht worden bekeken omdat ik met de dochter van de concurrent ben getrouwd. En dat terwijl Ana’s vader me als een zoon behandelt. Hij wil niets liever dan dat ik voor hem kom werken.’
Even voelde Jordan een onredelijke woede omdat Nathan voor de concurrent ging werken, maar toen besefte hij dat het probleem helemaal bij hemzelf lag. Hij hield niet van veranderingen, en nu Adam en Nathan het bedrijf allebei gingen verlaten, voelde hij zich bijna eenzaam. Voor zijn broer was het echter een geweldige kans. ‘Gefeliciteerd met je nieuwe baan.’
‘Dank je. Jij blijft?’
Jordan besefte opeens dat zijn broer de voornaamste reden was geweest om bij Western Oil te gaan werken. Hij had de wereld willen laten zien dat hij beter was dan Nathan. Nu hij daarop terugkeek, realiseerde hij zich hoe kinderachtig die gedachtegang was geweest. Het bedrijf verdiende een betere motivatie van een directielid dan dat. ‘Ja,’ zei hij daarom. ‘Ik blijf. Ik heb het hier naar mijn zin, zowel wat het werk betreft als de collega’s.’