Zwart Goud 03(40)

Maandagochtend zat Jane precies op tijd weer achter haar bureau op Jordans kantoor. Ze voelde zich ongemakkelijk, hoewel daar eigenlijk geen reden toe was. Had Nathan haar niet zelf allerlei tips gegeven om de interesse van zijn broer te wekken? Hij kon tevreden zijn dat het haar was gelukt. Er was geen enkele aanleiding om zich nu schuldig of ongemakkelijk voelen.



Dat ze weldeed, kwam door de blik die Nathan haar zaterdagavond had toegeworpen toen zij en Jordan hun jassen aantrokken. Hij keek haar aan alsof ze iets had gedaan wat volstrekt niet door de beugel kon. Dat was raar, want Nathan kon onmogelijk weten wat ze er op de grond voor de open haard was gebeurd. Alles wat hij had gezien, was dat zij en Jordan dicht tegen elkaar aan op de bank zaten, en dat was onschuldig genoeg. Wat hij ook onmogelijk kon weten, was dat zij en Jordan al bij een eerdere gelegenheid met elkaar naar bed waren geweest. Dat Jordan hem dat zou hebben verteld, kon ze zich niet voorstellen. Ten eerste was Jordan niet het type dat over zijn seksuele veroveringen opschepte, en ten tweede waren de broers niet bepaald close met elkaar.

Op dat moment viel er een schaduw over haar bureau. Ze keek op en zag Nathan staan. Verdorie, wat moest die nu hier?

‘Is Jordan er?’

‘Nee, die is een kwartiertje geleden naar de raffinaderij gegaan.’

‘Kom mee naar zijn kantoor,’ zei hij gebiedend, waarna hij zelf alvast met ferme stap Jordans kantoor binnen liep.

Er zat niets anders op dan hem te volgen. Zo kalm mogelijk sloot ze de deur achter hen.

‘Dit moet ophouden,’ was het eerste wat Nathan zei. ‘Dat je informatie over mijn broer verzamelt, is in orde. Maar doe het snel, en zorg ervoor dat de relatie die je met hem hebt niet uit de hand loopt.’

Uit die woorden maakte ze op dat Nathan vermoedde _ dat ze binnenkort met Jordan in bed zou belanden, maar dat hij niet wist dat dat al gebeurd was.

‘Ik dacht dat we het erover eens waren dat een bepaalde mate van intimiteit noodzakelijk was om bij de gewenste informatie te kunnen komen.’

‘Hij wordt verliefd op je.’

Ze knipperde met haar ogen. ‘Wit zeg je? Nee, dat is onzin. Misschien kreeg je zaterdag die indruk toen je ons op de bank zag zitten, maar Jordan is geen type om snel verliefd te worden.’

‘Dit keer blijkbaar wel.’

‘Nee, je zit ernaast. Je broer speelt met vrouwen. Hij geniet van ze, maar verliefdheid is er bij hem niet bij.’

‘Jane, hij heeft het me zelf verteld.’

Sprakeloos staarde ze hem aan.

‘Hij vertelde me zaterdagmiddag dat hij een vrouw had ontmoet,’ ging Nathan verder. ‘Hij zei dat hij verliefd op haar was en dat hij haar zou vragen om hem gezelschap te houden tijdens het babysitten. Dus tenzij hij die avond nog een andere vrouw heeft uitgenodigd, moet ik wel aannemen dat hij het over jou had.’

Haar hart begon zo snel te slaan dat ze amper nog adem kreeg. Zou het echt mogelijk zijn dat Jordan van haar hield?

‘Je gaat met hem naar bed,’ zei Nathan opeens.

Jane beet op haar lip. Ze kon de woorden moeilijk ontkennen. Ze was met Jordan naar bed gegaan omdat ze dat met heel haar hart wilde, niet om haar werk beter te doen. Zou het de situatie niet oneindig veel ingewikkelder maken als ze dat probeerde uit te leggen?

Nathan schudde zijn hoofd. ‘Ik weet dat mijn broer een charmeur kan zijn, maar ik had van jou een professionelere houding verwacht.’

Mistroostig keek ze naar de grond. Hoe kon zij nu weten dat Jordan verliefd was geworden? Ze voelde zelf ook van alles voor hem. Maar het moment waarop hij erachter kwam wat voor werk ze werkelijk deed, zou alles voorbij zijn. Als de situatie omgekeerd zou zijn - als een man die haar gangen natrok tijdens het onderzoek met haar naar bed zou zijn gegaan - zou ze het hem nooit vergeven. Ze zou zich verschrikkelijk gebruikt hebben gevoeld. ‘Je hebt gelijk. Ik neem de volle verantwoordelijkheid op me voor wat er is gebeurd.’ Ze keek hem aan. ‘Je kunt het tegen mijn baas zeggen en ervoor zorgen dat ik van deze opdracht wordt gehaald, maar ik vraag je me nog wat tijd te geven om dit goed af te ronden. Ik ben bij Jordan thuis geweest en verwacht binnenkort toegang tot zijn werkkamer en computer te hebben. Het duurt niet lang meer, of ik weet alles wat ik weten moet.’

Nathan overwoog haar woorden. ‘Goed dan,’ zei hij uiteindelijk. ‘Maar doe het snel en discreet.’

Ze slaakte een zucht van opluchting.

Hij wilde weglopen, maar haar stem hield hem tegen.

‘Nathan, wacht even,’ zei ze. ‘Ik... Ik speel geen spelletje met Jordan. Ik geef echt om hem. Ik zou zelfs van hem kunnen houden.’ Wie hield ze voor de gek? Ze hield allang van hem.

‘Maar?’

‘Maar het is gedoemd te mislukken. Zodra hij achter de waarheid komt, is het voorbij. Hij zal me nooit meer kunnen vertrouwen.’