Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(64)

‘Oké.’ Hij draaide zich om naar Vincenzo. ‘Ik hou van je.’

‘Ik ook van jou.’

Dapper begon het jongetje zijn koffer de gang in te zeulen.

Toen hij uit het zicht verdwenen was, wendde Mila zich tot zijn vader. ‘Dit is de eerste keer dat je Dino aan een andere vrouw hebt voorgesteld. Hoe belangrijk is die dame voor je?’

‘Heel belangrijk.’ De vorige avond had zijn hart bijna stilgestaan toen hij Irena voor zijn huis had zien staan. Hij keek zijn ex-vrouw aan. Als hij zich niet vergiste, was ze bleek geworden.

‘En is ze een Griekse?’

‘Dat heeft Dino je toch al verteld? Nu moet ik ervandoor, Mila. Irena wacht op me.’

‘Is ze hier?’

‘Si. Ze wacht op me in de auto.’

‘Hoe haal je het in je hoofd om haar hiernaartoe te brengen, Vincenzo! En hoe haal je het in je hoofd om in je flat naar bed te gaan met een vrouw terwijl Dino bij je op bezoek is!’

‘Bespaar me je woede, Mila. Irena heeft keurig in een hotel overnacht.’

‘Ik verbied het, Vincenzo!’

Hij begon zich behoorlijk aan haar te ergeren. ‘Wat verbied je me? Ik houd me keurig aan de bezoekregeling. Er staat nergens dat ik in Dino’s bijzijn geen vrouw mag meenemen in mijn auto of bij me thuis mag laten komen. Wat ik met mijn leven doe, is jouw zaak niet meer, Mila.’

‘Dat zullen we nog wel eens zien!’

‘Als jij en je vader nog meer geld aan je advocaat willen uitgeven, moeten jullie dat vooral doen, maar ik voorspel je dat het tijdverspilling is.’

‘Je zult een toontje lager zingen als ik het aan je vader vertel en hij de rechter vraagt om de voorwaarden te veranderen.’

‘Dat gaat niet gebeuren. Ciao, Mila.’ Met Irena’s komst had Vincenzo een troefkaart in handen die hij handig uitspeelde.

‘Blijf staan!’ Mila’s stem schoot uit. ‘Ik ben nog niet klaar!’

‘Dan zorg je maar dat je wél klaar bent. Dino heeft je gemist. Laat hem niet wachten.’ Hij liep weg, in het besef dat hij haar met die laatste opmerking schaakmat had gezet. Het was altijd een marteling om afscheid te nemen van zijn zoon, maar nu wachtte er iemand op hem. Een tikje ademloos kwam hij aan bij de auto. Eindelijk alleen met Irena, dacht hij verheugd terwijl hij achter het stuur ging zitten.

Zijn blik viel op haar glanzende zwarte haar dat voor haar gezicht viel. Als vanzelf boog hij zich naar haar toe om het achter haar oor te schuiven. Aandachtig bestudeerde hij even haar fraaie Griekse profiel. Toen startte hij met een zucht de auto. ‘Ik heb deze week vrij genomen vanwege Dino en ik hoef pas morgenochtend weer aan het werk. Laten we onze tijd dus goed besteden…’

Rusteloos ging ze verzitten. ‘Vincenzo, ik vind dat we moeten praten. Je weet waarom ik gekomen ben. Met Dino erbij wilde ik er niet over beginnen.’

‘Ik ben blij dat je er bent. Dat is al genoeg.’

‘Even serieus.’

‘Maar ik bén serieus.’

‘Oké, luister. Ik blijf niet in Riomaggiore. Ik ben op weg naar Toronto. Als je zo lief zou willen zijn om me naar het vliegveld te brengen, graag.’

Ze wil weer op de vlucht slaan, dacht hij. Maar dit keer zou hij haar niet de kans geven. ‘Ik dacht dat je ontslag had genomen bij de krant.’

‘Klopt.’

‘Wat moet je dan in Canada?’

‘Ik wil een baan buiten Griekenland.”

‘Als je daarnaar op zoek bent, kan ik je helpen. Hierbij bied ik je de positie aan van chef public relations in de fabriek in La Spezia.’ Hij zag dat ze nerveus aan haar vingers frunnikte.

‘Maar ik spreek geen woord Italiaans.’

‘Dat kan ik je leren.’

‘Vincenzo!’ riep ze gefrustreerd uit. ‘Ik ben je komen opzoeken omdat ik wist dat je de krantenkoppen over het huwelijk van Gabi en Andreas zou zien. Ik wilde niet dat je zou denken dat ik een leugenaarster was. Na mijn vertrek uit Riomaggiore ben ik teruggegaan naar Andreas om het met hem uit te maken. Toen ik jou had ontmoet, besefte ik dat mijn relatie met Andreas onmogelijk geworden was. Wat dat betreft heb je de vinger precies op de zere plek gelegd. Andreas dacht er trouwens ook zo over.’

Het bleef even stil voordat Vincenzo begon te praten. ‘Wees maar blij dat Simonides zijn instincten gevolgd heeft.’

‘Of hij dat nu gedaan heeft of niet, ik heb die van mij gevolgd door met jou naar bed te gaan. Dat was voor mij het keerpunt.’ De aantrekkingskracht tussen hen was te intens geweest om die te negeren.

Hij sloeg een straat in die naar een park leidde, parkeerde aan de rand, zette de motor uit en keek haar aan. ‘Vertel me nu eens waarom je opeens voor mijn deur stond. De waarheid graag.’ De blik waarmee hij haar aankeek, maakte duidelijk dat hij zich niet voor de gek zou laten houden.