Zoete overgave(59)

Die vloog naar binnen toe open en raakte daar met een klap de muur. Hij haastte zich naar binnen. Had hij nu maar zijn wapen meegebracht! Het was donker om hem heen. Het enige geluid dat hij hoorde was het zoemen van de koelkast.

Hij liep snel door het appartement, doorzocht elke kamer, maar die waren allemaal leeg. Hij werd misselijk van dat paniekerige gevoel in zijn buik. Waar was ze, verdomme? Had Samuels haar al te pakken?

Hij rende naar buiten naar zijn truck en pakte zijn mobiel. Hij belde Mick op de terugweg naar kantoor. Hopelijk hadden Pop of Connor een redelijke verklaring waarom Faiths auto op de gebruikelijke plek stond terwijl zij weg was. Toen Mick opnam, vertelde Gray hem kort wat er in de brief stond die hij had onderschept.

Mick begon sneller te ademen. ‘Hij is er. Ik wist dat die klootzak het niet zou kunnen laten die dochter om geld te vragen. Dit is een perfecte kans, Gray. We kunnen haar als lokaas gebruiken om Samuels op te knopen.’

‘Ho, even dimmen, Mick. We gaan Faith niet als lokaas gebruiken. Gebruik je verstand. Ze is onschuldig, een slachtoffer. Ik ga haar echt niet zo in gevaar brengen.’

‘Denk nou eens na, man,’ grauwde Mick. ‘Zij is de beste mogelijkheid om deze hufter te pakken te krijgen, Je zou niet mogen aarzelen. Je weet dat het een goed idee is.’

Gray slikte zijn kwade reactie in. Hij ademde diep in en probeerde kalm te blijven. ‘Mick, je bent over je toeren. Denk hier even rustig over na. Het is het niet waard Samuels te grijpen als we daarvoor een onschuldige vrouw in gevaar moeten brengen.’

‘Je denkt verdomme met je lul,’ zei Mick woest.

‘Ik ga Faith hier niet bij betrekken,’ beet Gray hem toe. ‘Ik ga naar Pop. Ik ga hem alles vertellen en hem om hulp vragen. Hij wil ongetwijfeld zijn dochter beschermen, en wij moeten achter een moordenaar aan. We kunnen de plaatselijke politie benaderen en dit volgens het boekje doen.’

Er volgde een hoop gevloek.

Gray klemde zijn kaken op elkaar en telde tot tien. ‘Ik heb gelijk, dat weet je, Mick. Het is onvoorstelbaar dat je zelfs maar hebt overwogen Faith op die manier te gebruiken. Ik denk dat het beter is als je mij dit verder laat afhandelen.’

Er viel een stilte. ‘Nee, nee, je hebt natuurlijk gelijk. Doe maar wat je moet doen. Ik kan er over vijf uur zijn. Ik bel je wel als ik er ben.’

Gray wilde zeggen dat het niet nodig was, dat hij zelfs liever had dat Mick in Dallas bleef, maar Mick had al opgehangen. Gray vloekte en wierp het mobiel op de stoel naast hem.

Hij had alles verpest. Mick had de grens ver overschreden en dat had hij al veel eerder moeten zien. Hij had zich nooit door Mick moeten laten overhalen om aan dit meer dan idiote plan mee te werken.

Maar een stemmetje in zijn achterhoofd herinnerde hem aan het feit dat als Mick hem niet had gevraagd dit te doen, Faith nog steeds gevaar zou hebben gelopen. Gevaar waar niemand zich bewust van was geweest als Gray er niet zou zijn. Nu moest hij haar alleen vinden voor Samuels dat deed – als het al niet te laat was – dan kon hij alles rechtzetten en haar verdomme ook beschermen.

Hij parkeerde de auto en rende het gebouw in, linea recta naar Pops kamer. Hij gooide de deur open en liep naar binnen.

Pop, Connor en Nathan keken geërgerd op.

‘Waar is Faith?’ vroeg Gray.

Pop drukte met een boze blik snel op het knopje voor de luidspreker op het basistoestel, pakte de telefoon en dekte het mondstuk met zijn hand af. ‘Dit is een belangrijk gesprek,’ snauwde hij.

Gray negeerde Nathan en Connor, plantte zijn handen op Pops bureau en leunde naar Pop toe. ‘Faith kan zwaar in gevaar zijn. Weet je waar ze is?’

‘Ik bel je zo terug,’ zei Pop en hij beëindigde het gesprek. De drie mannen kwamen bijna gelijktijdig overeind. ‘Waar heb je het over, jongen?’ vroeg Pop. ‘Ik heb Faith net nog gesproken en er was volgens mij niets aan de hand.’

Gray zakte bijna van opluchting in elkaar. Hij plofte neer op een stoel die vlakbij stond en zuchtte diep. ‘Ik moet weten waar ze is.’

Connor vouwde zijn armen over elkaar en staarde dreigend naar Gray. ‘Dat gaat jou volgens mij helemaal niets aan, maar ik hoor graag waarom je denkt dat dat wel het geval is.’

‘Even terug naar dat deel waarom jij denkt dat ze in gevaar is,’ kwam Pop tussenbeide.

Gray haalde de brief tevoorschijn en gooide die op tafel. ‘Voorzichtig,’ zei hij toen Pop ernaar reikte. ‘Dat is een bewijsstuk.’

Pop haalde met gefronste wenkbrauwen voorzichtig het velletje papier uit de envelop en vouwde het open. Zijn frons werd nog strenger toen hij het las, Nathan en Connor lazen over zijn schouder mee.

‘Wat is dit, verdomme?’ zei Nathan.

Pop legde de brief met bevende hand op zijn bureau. ‘Wat weet je hiervan en waar heb je dit vandaan?’