Zoete overgave(61)
Pop keek rustig terug. ‘Ik wil niet dat ze hier ook maar iets over te weten komt.’
Gray schudde verward zijn hoofd. ‘Hoe wil je dit voor haar verzwijgen? En waarom? Ze moet het weten.’
‘Laat me nu eens even rustig nadenken,’ bromde Pop. Hij steunde met zijn voorhoofd op zijn handpalmen en staarde naar het bureaublad.
‘Ik heb een plan,’ zei Gray langzaam terwijl hij koortsachtig nadacht.
‘Misschien kunnen wij dit maar beter afhandelen,’ merkte Connor scherp op. ‘Ik ben tot nu toe niet zo kapot van jouw aanpak.’
Pop hield zijn hand op. ‘Ik ben hier ook niet zo over te spreken, maar het belangrijkste is Faiths veiligheid. De rest kan wachten.’
Gray schraapte ietwat zenuwachtig zijn keel en ging verder. ‘Ik kan me hier niet mee bemoeien, officieel dan, bedoel ik. We kijken waar Faith zit en ik ga naar haar toe. Dan blijf ik bij haar tot dit voorbij is. Jullie kunnen hier het contact met de plaatselijke politie onderhouden en een manier bedenken om Samuels te pakken. Misschien kan er inderdaad een dubbelganger worden ingezet. Ik vertel alles aan Faith en jullie kunnen ons op de hoogte houden van de laatste ontwikkelingen.’
Pop schudde weer zijn hoofd. ‘Ik wil niet dat ze dit weet.’
‘Ze moet het weten,’ zei Gray. ‘Dit kun je niet voor haar verzwijgen.’
‘Jij gaat me verdomme niet zeggen wat ik mijn dochter wel of niet kan vertellen,’ snauwde Pop. Hij perste zijn lippen kort op elkaar. ‘Luister, Faith is het gevoeligste meisje dat ik ken. Zelfs na alles wat haar moeder heeft geflikt, zal dit haar hart breken. Dat kan ik haar niet aandoen. Dat kreng heeft haar al vaak genoeg teleurgesteld.’
‘Je kunt haar niet tegen alles beschermen,’ wierp Gray tegen.
Pop keek hem recht aan en stak waarschuwend een vinger op. ‘Ik zal haar waar mogelijk beschermen. Dit hoeft ze niet te weten. Ze is op vakantie. Ik heb haar gezegd een week vrij te nemen. We kijken waar ze zit, en dan kun jij ervoor zorgen dat ze daar blijft en dat ze veilig is.’
‘Ik vind dit maar nis,’ zei Connor abrupt. ‘Ik wil dat hij bij haar uit de buurt blijft.’
‘Ik ben ook niet blij met deze situatie, Connor. Maar Gray heeft een punt. Hij mag hier niet bij betrokken zijn en ik heb jou, Nathan en Micah hier nodig als we deze hufter te pakken willen krijgen. Iemand moet Faith beschermen.’ Hij wierp Gray een doordringende blik toe. ‘Kan ik erop rekenen dat je dat doet?’
‘Ik lieg niet graag tegen haar,’ zei hij gefrustreerd. ‘Niet over zoiets als dit.’
‘Maar over de rest lieg je wel,’ benadrukte Nathan nog eens boos.
Gray balde zijn vuisten. ‘Ik deed wat nodig was om de man te vinden die verantwoordelijk is voor de dood van een politieagent. Die klootzak heeft mijn partner vermoord. Het was mijn verantwoordelijkheid om al het mogelijke te doen om hem voor het gerecht te slepen. Ik deed het echt niet voor de lol, jullie zo voorliegen, en ik wil niet nog meer tegen Faith liegen. Ik…’
‘Ja, wat?’ wilde Connor weten.
Gray keek Pop recht aan. ‘Ik geef om je dochter. Ik heb geprobeerd het te negeren, bij haar uit de buurt te blijven. Ze is vanwege mij op deze verrekte vakantie gegaan. Ik heb haar van streek gemaakt en nu moet ik het rechtzetten. Dat lukt me niet als ik moet blijven liegen.’
Pop gaf geen krimp. ‘Je kunt het goedmaken als die eikel die haar bedreigt achter tralies zit. Het heeft geen zin haar onnodig van streek te maken. Haar moeder heeft haar al genoeg ellende bezorgd. Als ze te horen krijgt wat dat idiote mens nu weer heeft geflikt, dan hou je haar hier met geen mogelijkheid vandaan. Dan maakt ze zich druk om Celia. Het kan dagen duren voor we die vent te pakken hebben. Het heeft geen nut dat zij de hele tijd in de stress zit.’
‘Ik vind het maar niks,’ zei Gray.
‘Ik ben er ook niet dol op,’ mompelde Connor.
Gray zag de zijlingse blik die Connor Pop toewierp.
‘Ze is geen kind meer,’ zei Gray.
‘Je had er anders geen moeite mee tegen haar te liegen toen het je uitkwam,’ zei Pop. Hij zat zich weer op te winden.
Gray staarde gefrustreerd naar het plafond. Ze verspilden kostbare tijd met een welles-nietesspelletje. Hij moest Faith zien te vinden en ervoor zorgen dat ze niet alleen was. Hij keek Pop weer aan. ‘Luister, toen ik hier net kwam wist ik niet of Faith onschuldig was of niet. Dat kon ik toch ook niet weten? Het was goed mogelijk dat ze op de hoogte was van alles waar haar moeder mee bezig was. Ik kende Faith niet. Ik moest haar als elke andere potentiële verdachte behandelen. Nu weet ik dat ze er niets mee te maken heeft en het staat me niet aan om nog meer tegen haar te liegen.’
‘En ik wil niet dat ze gekwetst wordt,’ zei Pop zacht. ‘Ze is míjn dochter. Ik hou van haar. Als ik kan voorkomen dat ze te weten komt dat haar moeder haar huidige vriendje en geld belangrijker vindt dan de veiligheid van haar eigen dochter, dan doe ik dat!’