Zoete overgave(53)

‘Neuh,’ zei Mitch snel. ‘Je bent met verlof, weet je nog? Als ze horen waar je mee bezig bent, krijg je alleen gezeik. Ik heb daar een contact zitten, een oude vriend die me op de hoogte houdt. Al gebeurt er dus op het moment vrij weinig.’

Gray haalde zijn schouders op. ‘Nou, het schiet hier ook niet op. Ik ben ervan overtuigd dat Faiths moeder een relatie heeft met een waardeloze hork, maar ik weet niet zeker of het dezelfde klootzak is die Alex heeft vermoord. Ik tast hier in het duister.’

‘Je doet me een gunst,’ zei Mick kortaf. ‘Dat is alles wat je hoeft te weten. Ik weet dat die hufter mijn zoon heeft neergeknald. Als ik het onderzoek aan Billings had overgelaten, dan zouden we nog geen stap verder zijn, dan zouden we nog niet eens een verdachte hebben.’

Gray hield zich in. Hij wist dat Mitch het moeilijk had, maar hij had geen zin in zijn irritante houding. Helemaal omdat hij degene was die zich hier een slag in de rondte werkte.

Dat riep trouwens de vraag op waaróm hij hier was. Een in­­­geving? Mick had hem niets concreets gegeven, maar Gray was het hem verschuldigd. En Alex was zijn partner geweest. Als Mick gelijk had over wie Alex had vermoord, en de afdeling er inderdaad niets aan deed, dan zou Gray het verdomme mooi niet opgeven.

‘Luister, jongen,’ zei Mick sussend. ‘Ik weet dat het niet makkelijk voor je is, dat je daar vriendelijk moet doen tegen een mokkel dat waarschijnlijk net zo waardeloos is als haar moeder. Ik weet dat je dolgraag weer aan de slag wilt. Maar geef het nog even de tijd. Mijn gevoel zegt me dat Samuels naar Houston komt. Volg de dochter een paar dagen. Als dat niets oplevert, kun je naar huis komen en het verder vergeten.’

Gray klemde zijn kaken op elkaar. Hij zou Faith niet verdedigen tegenover Mick, want dan zou de oudere man zich alleen nog meer opvreten. ‘Ik hou je op de hoogte,’ zei hij kortaf.

‘Bedankt, zoon,’ zei Mick.

Gray reageerde niet, hij was een beetje pissig op hem. Mede omdat hij wist dat de man hem zo op subtiele wijze wilde manipuleren.

Hij hing op, gefrustreerder dan ooit. Hij wreef over de gespannen spieren van zijn nek. Wat moest hij in godsnaam doen? Hij geloofde niet meer in de aanleiding voor zijn komst.

Hij zou hier in ieder geval nog een tijdje blijven, tot dit rond was, of tot Faiths moeder op kwam dagen met die klaploper van een vriend van haar.

Daarna kon hij weer terug naar zijn baan, de herinnering aan Alex een plekje geven en hopelijk Mick wat rust bieden. Misschien kon hij het dan zelf ook laten rusten.

Tot zijn verrassing werd hij verdrietig. De laatste tijd ging alles verkeerd. Hij had zijn partner niet kunnen redden, en hij had net een bloedmooie vrouw te kakken gezet.

Ja, het leven lachte hem toe.





25


Faith was de afgelopen drie dagen avontuurlijker geweest op seksueel gebied dan in haar hele leven. Ze had zich ook belachelijk gemaakt bij een recordaantal mannen. Als ze dat allemaal bij elkaar optelde, dan gaf dat een behoorlijk belabberd resultaat.

Ze zakte wat verder onderuit in het bad en staarde naar haar pas gelakte teennagels, maar zelfs de frisse felroze kleur vrolijkte haar niet op.

Grays woorden speelden keer op keer door haar hoofd, een oneindige litanie over hoe stom ze wel niet was geweest. Nu hij het zo helder had verwoord, was het zo klaar als een klontje.

Ze had gezegd een dominante man te willen… en wat had ze met hem gedaan? Hem een lijstje gegeven met daarop de te verrichten taken. Ze had beter een escort kunnen inhuren en hem een script kunnen geven. Gedurende haar klaagzang werd haar één ding duidelijk.

Bij de juiste man zou ze geen instructies hoeven te geven en eigenlijk had ze dus nog nooit de juiste man ontmoet. Dat was haar nu wel duidelijk. Ze had uit frustratie gereageerd op de enige manier die ze kon bedenken, maar Gray had bezwaar gemaakt tegen haar subtiele manipulatie. Hij was een man die eraan gewend was de dingen op zijn eigen manier te doen. Hij zou perfect voor haar zijn geweest als ze het niet had verpest, en nu dacht hij dat ze een onbenullig kind was.

Ze was nooit eerder zo in de war geweest. Haar blik viel op de draadloze telefoon die ze had meegenomen naar de badkamer. Ze kon twee dingen doen. Ze kon Micah bellen, maar ze wist zeker dat hij met een uitnodiging zou reageren en daar was ze nog niet klaar voor. Ze kon ook Damon bellen en hem naar zijn mening vragen. Hij leek vrij open en ze voelde zich bij hem op haar gemak.

Na een korte aarzeling pakte ze de telefoon en belde ze Damon op zijn privénummer. Er werd bijna meteen opgenomen.

‘Damon, met Faith. Hopelijk bel ik gelegen?’

‘Natuurlijk,’ zei hij warm. ‘Wat kan ik voor je betekenen?’

Ze twijfelde een paar tellen. ‘Ik moet met je praten. Zouden we vanavond nog ergens kunnen afspreken om iets te drinken? Ik bedoel, als je tijd hebt,’ zei ze er snel bij.