Zoete overgave(52)

Ze had zichzelf daar kennelijk langer dan ze had gedacht de les gelezen, want opeens voelde ze Grays hand op haar schouder. Ze keek op en zag hem daar staan met een handdoek om zijn middel.

‘Gaat het wel?’ vroeg hij rustig.

Ze liet haar handen op de matras vallen en wendde haar blik af. ‘Je hebt gelijk. Ik had niet eens door waar ik mee bezig was, maar je hebt gelijk. Ik had alles van tevoren al bedacht. Dat is wat ik bij al mijn relaties heb gedaan. Geen wonder dat ik zo verknipt ben.’

Hij ging naast haar zitten en hield zijn handdoek met één hand vast. ‘Er is niets mis met je, Faith. En er is niets mis mee dat je je seksuele fantasieën wilt uitvoeren. Ik wilde je alleen duidelijk maken dat wat je denkt en wat je echt wilt, misschien twee verschillende dingen zijn. Misschien moet je eens overwegen of je niet beter af bent in een situatie waarin jíj alles bepaalt.’

Ze zuchtte gefrustreerd. ‘Maar dat is het hem nu net, Gray. Dat wil ik helemaal niet. Ik weet dat ik warrig overkom, maar ik wil een daadkrachtige man. Iemand die niet bang is om alles te bepalen, zoals jij het zo mooi uitdrukt. Ik wil, nee, ik heb dat nodig van de man met wie ik een relatie aanga. Ik wil… Ik wil iemand die voor me zal zorgen, die mijn cadeau van totale overgave zal koesteren. Dat klinkt misschien verschrikkelijk ouderwets, maar ik ben het zat om naar iets te zoeken wat duidelijk niet bestaat. Misschien heb ik het helemaal verkeerd aangepakt, maar dat verandert niets aan wat ik wil. Ik wéét wat ik wil. Ik weet alleen nog niet wat ik moet doen om het te krijgen.’

Ze stond abrupt op. Ze moest hier als de sodemieter weg. Ze had zichzelf genoeg voor schut gezet voor vandaag. Misschien moest ze maar wat troost gaan zoeken bij Micah. Of misschien ging ze gewoon naar huis, zodat ze daar haar uiterste best kon doen om deze hele dag te vergeten.

Ze keek hem nog een keer zijlings aan en zag hem een beetje geschokt naar haar staren. Er lag een wat aparte uitdrukking in zijn ogen, alsof hij nog eens goed nadacht over wat ze net had gezegd. Daar zou ze niet raar van opkijken, aangezien ze overal zo’n puinhoop van had gemaakt.

‘Het spijt me,’ fluisterde ze. ‘Oprecht.’

Ze liep snel naar de deur. Ze had genoeg openbaringen voor een dag gehad.

‘Faith, wacht!’ riep hij.

Maar ze stopte niet, ze ging juist sneller en rende bijna de deur uit.





24


Gray staarde haar hulpeloos en gefrustreerd na. Hij zat daar met zijn mond vol tanden. Had hij het dan helemaal verkeerd begrepen? Ze had er zo verloren en verward uitgezien, en vervolgens had ze met zo’n overtuiging gesproken over wat ze wilde.

Hij had aangenomen dat ze spannende spelletjes wilde spelen, dat ze bevrediging zocht in een fantasiewereld, zonder dat het echte consequenties met zich meebracht. Maar na dit hele verhaal was hij ervan overtuigd dat hij het bij het verkeerde eind had. Was het mogelijk dat hij een vrouw had gevonden die dezelfde dingen in een relatie zocht als hij?

Ze kwam een beetje twijfelend, een beetje onzeker over, alsof ze pas net haar vleugels spreidde en op het punt stond weg te vliegen. En hij had haar afgeknald.

Wat een shitzooi. Hij kon het zich niet veroorloven iets met haar te beginnen, tenminste niet tot de hele situatie met Samuels en haar moeder was opgelost. Hij gebruikte haar, iets waar hij haar van had beschuldigd. Hij kromp ineen toen hij zich realiseerde hoe hypocriet dat was.

Voor het eerst in zijn leven piekerde hij over een vrouw. Hij moest er even aan worden herinnerd waarom hij hier eigenlijk was. Daar zou een telefoontje naar Mick wel voor zorgen. Hij had trouwens toch een update over de zaak nodig aangezien hij de afgelopen dagen er absoluut niet met zijn hoofd bij was geweest. Hij stond op en liet zijn handdoek op de vloer vallen, liep naakt naar zijn ladekast en zocht ondergoed, een spijkerbroek en een overhemd uit. Daarna belde hij Mick.

‘Heb je nog nieuws voor me?’ vroeg Mick zonder omhaal.

‘Ik hoopte eigenlijk dat jij nieuws voor mij had,’ zei Gray. ‘Op dat ene telefoontje na is het hier rustig.’

Mick bromde. ‘Het laatste wat ik heb gehoord was dat ze in Huntsville waren gesignaleerd. Dat was een paar dagen geleden, dus ik neem aan dat ze zijn vertrokken.’

‘Hoe krijg je die updates eigenlijk, Mick? Doet de afdeling inmiddels toch onderzoek naar Samuels?’

Er viel een stilte.

‘Wat wil je daarmee zeggen, jongen?’

Gray knipperde verrast met zijn ogen. ‘Helemaal niets. Ik wilde weten of de afdeling zich had bedacht en zich op Samuels richtte, of niet. Wat is daar het laatste nieuws over?’

Mick maakte een afkeurend geluid. ‘Stelletje ratten, dat zijn het.’

‘Misschien moet ik anders even bellen en vragen of er vooruitgang is geboekt,’ zei Gray.