Vierspel(104)

Ik ga lekker zo, en iedereen lijkt te luisteren, dus ik praat door. ‘Je zou zoiets twee keer per week kunnen uitzenden, op dinsdag en op donderdag. Dan wordt het een echte happening. Om acht uur ’s avonds, op BBCI. Misschien kun je zelfs denken aan een afvalrace halverwege de week, zodat een van de mensen zelfs de show van zaterdag niet haalt. Dan kan het publiek hen wegstemmen op basis van hun gedrag in het huis. Als ze vervelend zijn, mogen ze niet eens meer meedoen met de competitie. Dus dan doet Heather nog steeds dat wat het publiek haar graag ziet doen, maar je krijgt toch een andere kant van haar te zien. Dat is waar je heen wilt, toch, Heather?’

‘Precies,’ zegt ze, en eindelijk glimlacht ze. ‘Dat is nou precies wat ik in gedachten had.’

‘Het is eigenlijk helemaal geen slecht idee,’ zegt Niall, die mij nu voor het eerst rechtstreeks aanspreekt. ‘Britain’s Brightest Star meets Big Brother. Echt helemaal niet slecht. Heb jij dit bedacht?’

Ik ben sterk in de verleiding om ja te zeggen. Ik ben zo trots op mezelf en ik wil me graag ook eens koesteren in mijn glorie, maar ik mag het doel van deze bijeenkomst niet uit het oog verliezen. ‘Nou,’ zeg ik dus, ‘dit hebben we met zijn allen zo verzonnen.’

‘Dus je zou bereid zijn om je contract met ITV te verbreken als wij dit eventueel al deze zomer zouden willen brengen?’ zegt Niall tegen Heather, die bepaald is opgeleefd.

‘O ja,’ zegt ze, maar dan val ik haar snel in de rede. ‘Nou, daar moeten wij dan eerst eens even over doorpraten. Er moet wel een interessant contract aan hangen, ik bedoel, Heather heeft een heel lucratieve deal met ITV en…’

‘Uiteraard,’ zegt Niall. ‘We gaan een aanbod voor je opstellen en dan komen we over een paar weken nog eens bij elkaar om dat door te nemen.’

Hij kijkt mij weer aan, dus ik zeg: ‘Geweldig. Lorna, tegen die tijd ben jij weer helemaal bij, dus dan zal ik een afspraak voor je regelen met Niall…’

Lorna knikt maar zo’n beetje.

‘O, maar jij moet er ook bij zijn, vind ik,’ zegt Niall. ‘Jij lijkt me een duidelijke visie te hebben op waar het allemaal naartoe moet.’

‘O ja,’ zegt Heather, die ineens mijn beste vriendin is. ‘Rebecca moet er ook bij zijn.’

Ik kijk naar Lorna, en verwacht een kwaaie blik – hoe durf jij mijn werk van me over te nemen, vuil kreng – maar ze glimlacht me toe op een manier die je volgens mij bemoedigend zou kunnen noemen. Ik val bijna van mijn stoel.

‘Natuurlijk,’ zeg ik. ‘Heel graag.’





28


IK BEN ZO VOL VAN mijn eigen genialiteit dat ik Isabel en Luke helemaal vergeten ben, en nu is het te laat om haar nog te bellen om haar sterkte te wensen. De lunch ging goed, dat lijkt me duidelijk. Niall is bijna net zo in zijn nopjes met het idee van Big Britain’s Brightest Brother, zoals ik het nu bij mezelf noem, als met het vooruitzicht dat Heather dat gaat presenteren. Heather is helemaal dol van opwinding en dankbaarheid, en ze lijkt Lorna’s onbetrouwbaarheid en het feit dat ik zo verschrikkelijk onbelangrijk ben helemaal te zijn vergeten, want bij het afscheid zegt ze: ‘Laten we binnenkort met z’n drieën een borrel drinken om dit te vieren’, en ik glimlach en zeg: ‘Hartstikke leuk’, ook al kan ik zo niet iets bedenken waar ik nog minder zin in zou hebben.

Lorna heeft het niet meer over naar huis gaan, en dus slenteren we samen terug naar kantoor. We zeggen niks tegen elkaar, maar dat vind ik niet erg, want ik ben toch niet tot een gesprek in staat. Niall Johnson, Controller of Entertainment bij de BBC vond mijn idee goed. Mijn idee, dat ik ter plekke uit mijn duim zoog, komt waarschijnlijk op televisie. Niemand zal natuurlijk ooit weten dat het mijn idee was, want ik ben niet van plan een gevecht aan te gaan over formatrechten en honoraria, want het punt is dat ik helemaal niets te zoeken had bij die lunch, en het punt is dat het onze taak is bij Mortimer and Sheedy om te zorgen dat onze cliënten goed werk krijgen ook al betekent dat dat we zelf ideeën uit onze duim moeten zuigen. Het punt is ook dat als het programma ooit wordt uitgezonden ikzelf weet wie het heeft bedacht, en dat is voldoende.

Ik weet niet zeker hoe we op kantoor gaan uitleggen dat ik mee was, want Joshua en Melanie willen natuurlijk weten hoe het is gegaan, en moeten we hen dan vertellen wat mijn rol was, of niet? Ik neem aan van niet. Dat zou alleen maar vragen oproepen. Ik besluit om het aan Lorna over te laten.

Ik typ wat brieven uit, maar het valt niet mee om mijn aandacht erbij te houden. Lorna sluit zich op in haar kantoor en een paar minuten later hoor ik Joshua op haar deur kloppen en naar binnen gaan. Ik wacht met ingehouden adem tot hij weer naar buiten komt maar dan loopt Melanie langs de receptie en vraagt aan Kay: ‘Weet jij hoe de vergadering met Niall Johnson ging?’