Verslaafd aan jou(46)

    Naar m’n zin? Maakte hij nou een grapje of had hij echt geen idee? Of was het erger? Misschien had hij me al zo afgeschreven dat hij helemaal niet meer oplette.

    Ik duwde me van hem af. Ik had even afstand nodig. Zijn geur steeg naar mijn hoofd. ‘Ik red me wel. Vergeet me maar.’

    ‘Eva.’ Hij strekte zijn arm naar me uit, maar ik stapte snel achteruit.

    Vanachter me sloeg iemand een arm om me heen. Het was Cary. ‘Ik heb haar, Cross.’

    ‘Loop me niet in de weg, Taylor,’ waarschuwde Gideon.

    Cary snoof. ‘Ik heb het idee dat je daar zelf al lekker mee bezig bent.’

    Ik slikte, met een brok in mijn keel. ‘Je hebt een prachtige speech gehouden, Gideon. Dat was het hoogtepunt van mijn avond.’

    Hij haalde scherp adem om de impliciete belediging; vervolgens streek hij met zijn hand door zijn haar. Opeens vloekte hij en ik besefte waarom toen hij zijn trillende mobiel uit zijn zak haalde en naar het scherm keek.

    ‘Ik moet nu echt gaan.’ Hij keek me indringend aan. Hij liet zijn vingertoppen over mijn wang glijden. ‘Ik bel je.’

    En weg was hij.

    ‘Wil je hier blijven?’ vroeg Cary kalm.

    ‘Nee.’

    ‘Dan zal ik je naar huis brengen.’

    ‘Nee, doe maar niet.’ Ik wilde even alleen zijn. Lekker in bad met een koele fles wijn, om me uit mijn dip te trekken. ‘Jij moet hier zijn. Dat kan goed zijn voor je carrière. We praten wel als je weer thuis bent. Of morgen. Dan ga ik toch de hele dag op de bank liggen.’

    Hij onderzocht mijn gezicht. ‘Zeker weten?’

    Ik knikte.

    ‘Oké dan.’ Maar hij leek niet erg overtuigd.

    ‘Als jij nou buiten een bediende vraagt om Stantons limousine te laten voorrijden, ga ik nog even snel naar de wc.’

    ‘Oké.’ Cary raakte mijn arm aan. ‘Ik haal je shawl uit de garderobe en dan zie ik je bij de deur.’

    Het duurde langer om bij de wc te komen dan ik van plan was. Ten eerste werd ik door verbazend veel mensen aangesproken voor een praatje, wat vast kwam doordat ik met Gideon Cross gekomen was. En ten tweede vermeed ik de dames-wc die het dichtstbij was, omdat daar voortdurend vrouwen in- en uitstroomden. Ik vond er een die wat verder weg lag. Ik sloot mezelf op in een van de wc-hokjes en nam wat langer de tijd dan absoluut nodig was. Behalve een bediende was er niemand, dus hoefde ik ook niet op te schieten.

    Ik was zo gekwetst door Gideon dat ik nauwelijks kon ademen. Ik was zo verward door zijn stemmingswisselingen. Waarom had hij mijn gezicht zo aangeraakt? Waarom was hij kwaad geworden toen ik niet bij hem bleef? En waarom moest hij Cary verdomme bedreigen? Gideon was echt zo wisselvallig als het weer.

    Ik sloot mijn ogen en probeerde mezelf weer bij elkaar te rapen. Jezus. Dit kon ik echt niet gebruiken.

    Ik had me laten gaan in de limousine en voelde me nog steeds afschuwelijk kwetsbaar. Ik had uren en nog eens uren aan therapie besteed om te leren hoe ik precies zo’n gemoedstoestand kon vermijden. Ik wilde het liefst naar huis om me te verstoppen, bevrijd van de druk om net te doen alsof ik mezelf volkomen in de hand had terwijl dat juist helemaal niet zo was.

    Je hebt er zelf aan meegewerkt, herinnerde ik mezelf. Doe er dan ook iets mee.

    Ik haalde diep adem en stapte naar buiten. Daar stond Magdalene, met haar armen over elkaar tegen de wastafel aanleunend. Ze was duidelijk naar mij op zoek. Ze stond me op te wachten, net nu mijn verweer al niet zo sterk was. Ik bleef even stilstaan, maar kwam toen weer in beweging en liep naar de wastafels om mijn handen te wassen.

    Ze draaide zich om zodat ze naar mijn spiegelbeeld kon kijken. Ik bestudeerde haar ook. Ze was in het echt zelfs nog mooier dan op de foto’s. Ze was lang en slank, met grote donkere ogen en prachtig lang, steil bruin haar. Haar lippen waren vol en rood, haar jukbeenderen hoog en prachtig gevormd. Haar jurk was subtiel sexy, een nauwsluitende koker van soepel roomkleurig satijn die prachtig contrasteerde met haar olijfkleurige huid. Ze zag er verdomme uit als een supermodel en straalde een exotische aantrekkingskracht uit.

    Ik accepteerde de handdoek die de toiletbediende me aanreikte en Magdalene sprak de vrouw in het Spaans aan. Ze vroeg haar of ze ons wat privacy wilde geven. Ik bevestigde dat verzoek met: ‘Por favor, gracias.’ Magdalene trok een wenkbrauw op en bekeek me nog wat uitgebreider, wat ik met dezelfde koelte terug deed.