Tachtig dagen rood(17)

‘ik heb altijd al geweten dat je een beetje een buitenbeentje bent,’ zei Fran zelfvoldaan.

Ze leunde achterover in de autostoel, haar hoofd lag bijna op de schouder van Chris.

We raceten achter in een taxi door Londen op weg terug naar het appartement in Camden Town. Ik was tijdelijk bij Chris ingetrokken, tot ik een eigen woning had gevonden. Fran deelde mijn kamer tot ze haar draai had gevonden, het was dus allemaal een beetje krap in vergelijking met het naar verhouding kolossale appartement dat ik in New York met Simón had gedeeld, maar tot dusver hadden we nog geen grote ruzies gehad.

Het was zondagochtend vroeg en we hadden met zijn drieën onze vrijgezellenstatus gevierd op het Valentijnsbal in Torture Garden. Verrassend genoeg was het Frans idee geweest.

Ze had me geholpen met uitpakken en een foto gevonden waarvan ik het bestaan was vergeten, van mij en mijn vroegere vriendin Charlotte in de eerste fetisjclub waar ik ooit was geweest.

Dominik was mijn eerste dominante minnaar, maar Charlotte was degene die me had geïntroduceerd in het fetisjwereldje. Zij was bij mijn eerste spanking geweest en samen hadden we naar andere fetisjisten gekeken. We waren elkaar uit het zicht verloren na een feestje dat niet goed was aflopen. Ze had geprobeerd Dominik te versieren en ik had mijn jaloezie niet kunnen bedwingen. Hoewel ik er nu wel overheen was, had ik sindsdien geen contact meer met haar gehad.

De foto bracht dierbare herinneringen naar boven, hij was genomen door een van de rondlopende fotografen in de club. Charlotte had, in een sympathieke bui, een exemplaar laten afdrukken en aan mij gegeven. Op het kiekje droeg ze een felgele latexjurk met op elke zijkant een rode bliksemschicht. Het was eerder een tuniek dan een jurk en van voren zo laag uitgesneden dat de helft van haar tepels te zien was.

Mijn kostuum was wat bescheidener: een lichtblauw, satijnen korset, een slip met kanten roesjes en een hoge hoed. We stonden buiten aan dek van de boot waar het feest werd gehouden, we lachten om een onderonsje, mijn hoge hoed stond scheef, waardoor ik er ondeugend uitzag.

‘Dat ziet er gezellig uit,’ zei Fran en ze pakte de foto.

‘Ach, het stelde niet zoveel voor,’ antwoordde ik zo vlak mogelijk, hopende dat ze niet door zou vragen en verder zou gaan.

Maar Fran was niet alleen scherpzinnig, maar ook volhardend en ze bleef vragen stellen.

Onder haar aanhoudende druk vertelde ik over de club, maar niet hoe ik mijn eerste echte spanking had gekregen in de club onder toeziend oog van Charlotte en de meester van de kerker.

‘Ik ga erheen,’ kondigde ze aan. Ze pakte haar iPad, was even in de weer met de toetsen en de website kwam tevoorschijn. ‘Ooo,’ zei ze, ‘ze hebben morgenavond iets vanwege Valentijnsdag. Maar het lijkt eerder anti-Valentijn. Perfect. Ik haat die godvergeten Valentijnsdag.’

‘Eerlijk gezegd denk ik niet dat je dit soort feestjes leuk vindt.’

‘Hoe weet jij nou wat voor soort feestjes ik leuk vind?’ zei ze stekelig. ‘We hebben elkaar vijf jaar lang bijna niet gezien.’ Ze tuitte haar lippen en haalde haar hand door haar korte blonde haar op een manier die geen tegenspraak duldde.

Chris stond in de deuropening en overzag het tafereel. ‘Als jullie gaan, ga ik mee.’

‘Jij moet toch zeker repeteren?’ zei ik. De grote première van zijn concert met The Holy Criminals was de volgende zaterdagavond.

‘We hebben genoeg sessies ingepland. Ik laat jullie niet in je ondergoed naar buiten gaan zonder lijfwacht.’

‘Goed dan,’ zei ik met tegenzin. Fran kennende, zou ze zonder me gaan als ik weigerde. Zo kon ik in elk geval een oogje in het zeil houden.

Fran ging de volgende dag naar de markt op Portobello Road om kostuums voor Chris en zichzelf te zoeken. Ze kwam glunderend terug met haar armen vol tassen met kleding en begon een tegenstribbelende Chris in een driedelig, vintage trouwpak te hijsen. Daarna bracht ze toneelmake-up aan om het effect te krijgen van iemand die op zijn trouwdag was vermoord en honderd jaar later uit zijn graf was opgestaan. Ze kleedde zich bijpassend in een gescheurde trouwjurk, ze had met gel een vetkuif in haar haar gemaakt, wat een vreemde, punkachtige uitstraling aan haar vintage zombie-uiterlijk gaf.

‘Ik haat pin-upsletjes,’ snoof ze toen ik voorstelde in plaats daarvan pijpenkrullen te maken.

Ik droeg voor het eerst latex; een kort matrozenpakje dat ik overhaast online bij een grote winkelketen had gekocht die met spoed leverde, het werd op het nippertje bezorgd. Ik vond het veel te gênant hulp te vragen en had me dus zelf ingesmeerd met glijmiddel en het strakke, korte jasje en de blauwwit gestreepte hotpants aangetrokken. Nu voelde ik me plakkerig, ongemakkelijk en was bang dat ik ergens achter zou blijven haken waardoor het dunne rubber scheurde en ik naakt op de dansvloer zou staan.