Soixante neuf(63)

De studentengroep bleek nog niet eens compleet en tien minuten later stond zo’n beetje de hele ruimte vol. Sanne werd in beslag genomen door twee jongens, die allebei hun oog op haar hadden laten vallen. Ze wierp beiden blikken toe, speelde met hen, raakte hen per ongeluk aan. Hun handen werden gretiger, hun blikken begeriger. Even dacht ze dat de keuze niet zou gaan vallen en dat ze allebei met haar mee naar boven zouden gaan, maar uiteindelijk trok de kleinste van de twee zich terug. Met enigszins gemengde gevoelens keek ze toe hoe hij naar Lisa liep. Twee mannen tegelijk. Ze had het nooit eerder gedaan, maar ze was wel in voor iets nieuws.

Meteen eiste de andere student al haar aandacht op. Zijn handen waren overal. Ze probeerde hem een beetje af te remmen, maar hij wist van geen ophouden. Zijn harde lid drukte tegen haar been, hij beet iets te hard in haar oorlel.

‘Naar boven?’ vroeg ze.

Hij knikte en zoende haar nek. Ze legde haar hand op zijn shirt en voelde het wasbord dat eronder schuilging. Gespierd was hij wel. Ze liet haar blik over zijn lichaam gaan. Hij zag er sowieso goed uit.

Hij had haast. Trok haar bijna de trap op. Ze maakte de deur van de Gouden suite open. Het was een mooie kamer, maar de student zag het nauwelijks. Hij trok haar op het bed, sjorde aan zijn riem en schoof intussen haar jurkje omhoog. Geen interesse in voorspel, blijkbaar. Ze vond het prima en trok met één ruk de knoopjes van zijn shirt open. Liet haar handen over het wasbord gaan. Hij ontdeed zich intussen van zijn spijkerbroek en boxershort, in één keer. Ze kon hem nog net tegenhouden en haalde snel een condoom tevoorschijn. Binnen vier seconden had ze het omgedaan. Een nieuw record, bedacht ze tevreden.

Binnen een minuut was het voorbij. De student viel naast haar neer. Uitgeput, verzadigd. Sanne trok haar jurkje recht, vond haar schoenen en trok ze weer aan. Ze keek op haar horloge. Binnen zes minuten uit en thuis.

Ze liet de jongen betalen en liep daarna naar beneden. Het was echt druk en ze vreesde dat ze vanavond nog heel wat keer aan de bak moest, zeker als ze allemaal binnen zes minuten klaar waren. Ze merkte Xaviera’s enigszins bevreemde blik op toen ze zich weer onder de jonge mannen begaf. Ze glimlachte en wees op haar horloge, gebaarde dat ze een nieuw record moest hebben gevestigd. Haar collega grijnsde terug.

Sanne baande zich een weg naar de bar, waar een paar mannen bij elkaar stonden. Ze keken wat om zich heen, duidelijk op zoek naar een vrij meisje. In hun hand hadden ze een biertje en een nieuw glas stond te wachten. Ze scande het groepje van vier. Er was er eentje bij met blond, krullend haar. Gebruind, alsof hij net op vakantie was geweest. Zijn gezicht beviel haar. Mannelijke trekken, sterke kaaklijn. Als ze mocht kiezen, ging ze voor hem. Hij keek haar kant op. Ze zag iets veranderen in zijn blik.

Bingo.

Nog een paar meter tot ze het groepje bereikte. Ze zette een stap, keek niet uit en voelde hoe haar hak zich in iemands schoen boorde.

‘Sorry’, mompelde ze, terwijl ze naar de grond keek om te zien wie ze pijn had gedaan.

Meteen voelde ze haar hartslag toenemen. Haar bloed suisde, haar mond werd droog. Haar hart hamerde zo hard dat het het enige geluid was dat ze hoorde. Ze voelde het in haar keel, het deed pijn. Ze probeerde te slikken, maar dat lukte niet. Als in slow motion bukte ze zich en raapte de kaart op.

Nirwana.

Razendsnel dacht ze na. Nirwana, of nirvana, was een positie binnen de Kamasutra. Ze herinnerde zich wat ze erover had gelezen. Het was geen ingewikkeld standje, het leek op de missionaris maar met het verschil dat de vrouw haar best deed haar spieren aan te spannen. Maar er was een dubbele betekenis. Want nirwana was ook een belangrijk begrip binnen het boeddhisme waar het gek genoeg niks met seks te maken had. Integendeel. Het betekende het einde van het genot, een onmisbare stap op weg naar de hoogste staat die een mens kon bereiken. Daar moest de mens zich op richten, de zoektocht naar het nirwana, omdat het beleven van de Kamasutra weliswaar tot lichamelijk plezier kon leiden, maar onvermijdelijk ook tot ongeluk.

Ze had zich vergist. Niet standje Soixante Neuf moest het hoogtepunt voor de moordenaar worden, maar dit, het nirwana. Het einde van het seksuele plezier, het einde van de begeerte. Dit was het doel en deze kaart hier in haar hand betekende dat het bereiken ervan aanstaande was. Hij was hier. Of zij. Aanwezig in de club, bevond zich onder deze groep mensen, of boven, of... Ze keek om zich heen. De student naderde haar. Ze wierp een snelle blik op hem en draaide zich om. Weg moest ze, weg uit de mensenmassa. Ze had versterking nodig. De club moest leeg. Of niet? Tientallen dingen gingen tegelijk door haar hoofd. Ze moest een beslissing nemen. Even stokte ze. Daar ging het fout, die keer. Een beslissing. De verkeerde. Te lang geaarzeld.

Rudi. Hem moest ze spreken, hij moest beslissen. Haar telefoon lag in haar kluisje en het zou te veel opvallen als ze hem zou pakken. De suites waren dichterbij. Ze hadden allemaal telefoon.