Slaap(105)

Uit alle macht trapte ze tegen de deur en hoopte dat de bewaarders zich af zouden vragen waar het geluid vandaan kwam, zodat ze eindelijk op hun monitoren zouden kijken.

Maar er gebeurde niets. Ze hoorden haar niet. Ze had harder moeten trappen.

Het leek een eeuwigheid te duren voor er stemmen en voetstappen aankwamen.

Ze ligt op het bed en probeert zichzelf voor te houden dat de verplegers op tijd waren, dat Bernie op de intensive care ligt, dat zijn toestand stabiel is.

De afloop is afhankelijk van de mate waarin de strop de inwendige halsslagaders heeft afgeklemd.

Ze denkt tegen beter weten in dat Jurek Walter ondanks alles misschien een slechte strop heeft gelegd.

Sinds Saga terug is in haar kamer heeft ze alleen maar op bed liggen rillen. Van het avondeten dat het gepiercete meisje kwam brengen, heeft ze alleen de groene erwten opgegeten, plus twee happen aardappelpuree van de visovenschotel.

Saga ligt in het donker en denkt aan Bernies gezicht toen hij met een volslagen hulpeloze blik in zijn ogen zijn hoofd schudde. Jurek bewoog zich als een schaduw. Hij voltrok de executie zonder enige emotie, deed gewoon wat hij moest doen, trapte de stoel weg en liep daarna zonder haast naar zijn kamer.

Saga knipt het bedlampje aan en gaat op de rand van het bed zitten met haar voeten op de grond. Ze richt haar blik recht op de bewakingscamera aan het plafond, op het zwarte oog, en wacht.

Joona had zoals altijd gelijk, denkt ze terwijl ze naar de ronde lens van de camera staart. Hij dacht dat er een kleine kans bestond dat Jurek Walter haar zou benaderen.

Feit is dat hij op zo’n persoonlijk vlak met haar is gaan praten dat zelfs Joona verbaasd moet zijn.

Saga bedenkt dat ze de regel heeft geschonden om het niet over haar ouders, haar familie te hebben. Ze hoopt maar dat de meeluisterende collega’s niet denken dat ze de controle over de situatie kwijt was. Het was een poging om het gesprek te verdiepen, houdt ze zichzelf voor. Ze was zich terdege bewust van wat ze deed toen ze de seriemoordenaar Jurek Walter over een van de moeilijkste periodes uit haar leven vertelde.

Ze is geen moment vergeten wat Jurek Walter heeft gedaan, maar ze heeft zich niet door hem bedreigd gevoeld. Dat is de infiltratie waarschijnlijk ten goede gekomen, denkt ze. Ze was banger voor Bernie. Totdat Jurek hem ophing aan het snoer.

Saga masseert haar nek met haar hand en blijft naar het oog van de camera staren. Ze moet al meer dan een uur zo zitten.





136


Anders Rönn heeft ingelogd en zit op zijn kamer terwijl hij de gebeurtenissen van die dag probeert samen te vatten in het afdelingslogboek.

Waarom gebeurt alles nu?

Elke maand controleert het personeel van de afdeling op dezelfde dag de voorraad geneesmiddelen en andere verbruiksgoederen van de afdeling.

Dat duurt niet langer dan veertig minuten.

My, Leif en hijzelf stonden voor de koelkast met medicijnen toen ze het geluid opeens hoorden.

Donker gerommel weerklonk diep in de muren. My liet de inventarislijst uit haar handen vallen en rende naar de bewakingscentrale. Anders kwam achter haar aan. My stond bij de grote monitor te schreeuwen toen ze de beelden van patiëntenkamer 2 zag. Bernie hing levenloos tegen zijn deur. Vanaf zijn tenen druppelde urine in de plas onder hem.

Anders’ lichaam kriebelt van onbehagen na de korte bijeenkomst met het presidium van de ziekenhuisdirectie. Naar aanleiding van de zelfmoord op zijn afdeling werd hij opgeroepen voor een crisisbijeenkomst. De directeur was direct van een kinderpartijtje gekomen, geïrriteerd omdat hij was weggeroepen uit de visvijver. De directeur had hem aangekeken en gezegd dat het misschien een vergissing was geweest om een onervaren arts de verantwoordelijkheden van een chef-arts te geven. Het ronde gezicht met de diepe keep in de kin had getrild.

Anders slikt en bloost als hij eraan terugdenkt hoe hij opstond en probeerde uit te leggen dat Bernie Larsson volgens zijn dossier ontzettend depressief was, dat de omschakeling lastig voor hem was geweest.

‘Ben je er nog?’

Hij schrikt op en ziet My met een vermoeide glimlach in de deuropening staan.

‘De directie wil het rapport morgenvroeg hebben, dus je zult me hier nog een paar uur moeten verdragen.’

‘Heftige shit,’ zegt ze gapend.

‘Je kunt best even in de slaapruimte gaan liggen als je wilt,’ zegt hij.

‘Dat hoeft niet, hoor.’

‘Ik meen het, ik ben hier toch.’

‘Echt waar? Goh, wat lief van je.’

Hij glimlacht naar haar.

‘Ga een paar uur slapen. Ik maak je wakker als ik wegga.’

Anders hoort haar door de gang lopen, langs de kleedkamer, de slaapruimte in.

Het schijnsel van het computerscherm vult Anders’ kantoortje. Hij klikt naar de agenda en vult een aantal nieuwe afspraken met familieleden en begeleiders in.

Zijn vingers blijven hangen op het toetsenbord als hij weer aan de nieuwe patiënte denkt. Hij voelt zich gevangen in dat moment, de seconden waarin hij bij haar binnen was en haar broek en slipje omlaag trok en de witte huid rood zag kleuren door de twee prikken met de naald. Hij raakte haar aan als een arts, maar keek tussen haar dijen naar haar geslacht, het blonde haar en de gesloten spleet.