Siciliaanse verovering(36)
‘Waarom gaan we eerst hiernaartoe?’
Salvatore keek grimmig, zoals hij de hele tijd al had gekeken vanaf het moment dat ze met tegenzin had ingestemd mee te gaan naar Sicilië. ‘Je blijft bij mij.’
‘Geen denken aan.’
Hij parkeerde de auto voor het enorme oude landhuis. Het kon zo uit een Europese reisgids komen als een klassiek voorbeeld van de weelderige mediterrane villa’s van de rijken van de vorige eeuw.
Salvatore stapte uit en liep om de auto om haar portier te openen. Hoewel zijn enorme lichaam haar beschutte tegen het zonlicht, verzengde de hete lucht haar zodra de gekoelde lucht van de airco uit de auto stroomde.
Ze maakte geen aanstalten uit te stappen en hield de gordel om. ‘Ik ga niet naar binnen.’
Hij zuchtte ‘Ik heb vannacht maar weinig geslapen, cara.’
Daar moest ze om fronsen. ‘Wiens schuld is dat?’
‘De jouwe.’
Ze blies van verontwaardiging. ‘Ik heb jóu vannacht niet verleid.’
‘Nee?’ Zijn ogen gleden over haar heen als tastende handen. ‘Je aanwezigheid alleen al was meer verleiding dan ik kon weerstaan. Dat weet je toch inmiddels wel.’
‘Het is niet mijn schuld dat je niet hebt geslapen,’ hield ze hardnekkig vol, niet goed wetend wat ze van zijn bekentenis moest vinden.
‘Dat is het wél. Daarom zul je ook de consequenties moeten aanvaarden. Mijn geduld is op. Ik wil me opfrissen en uitrusten in mijn eigen huis. Ik wil niet naast de auto staan ruziën met jou. Kom mee naar binnen, Elisa. Desnoods draag ik je, en dat weet je.’
Zijn woorden waren in geen enkel opzicht verrassend, maar ze werd wel boos. ‘Wat ben je weer een despoot.’
‘Ik ben alleen maar praktisch. Kom je nu mee?’
Ze wilde niet weten hoe ze zou reageren als hij zijn dreigement zou uitvoeren, dus maakte ze met een ruk de gordel los. ‘Je had een half dozijn broertjes en zusjes moeten hebben, zoals jij iedereen tiranniseert.’
Hij lachte schamper. ‘Dat hadden mijn ouders graag gewild, maar mama overleed voordat de missie was volbracht.’
‘En je vader is nooit hertrouwd.’
‘Nee.’
Ze klauterde uit de auto. ‘Hij moet veel van je moeder gehouden hebben.’
‘Dat zegt hij.’
Ze wierp hem een steelse blik toe. ‘Geloof je dat niet?’
‘Ik heb geen reden hem te wantrouwen.’
‘Maar jij kunt zulke liefde natuurlijk helemaal niet begrijpen,’ giste ze.
Hij haalde de schouders op. ‘Niet echt.’
Waarmee hij haar eigenlijk in ondubbelzinnige termen vertelde dat hij niet in staat was tot dezelfde gevoelens voor haar als die zijn vader voor zijn moeder had gehad. ‘Ik wou dat ik er ook niets van begreep,’ mompelde ze bij zichzelf, terwijl ze hem naar binnen volgde.
Hij hield stil in de duistere ontvangsthal en draaide zich naar haar om. ‘Zei je wat?’
‘Niets.’ Alsof ze het hem zou bekennen. Dat nooit. Zwijgend keek ze om zich heen.
Salvatores voorkeur voor een warme, ouderwetse inrichting, die hij deelde met zijn vader en grootvader, beviel haar. Geen grootmoeder, mijmerde Elisa, want zij was al overleden voor zijn geboorte. Het viel haar op dat in Salvatores leven weinig vrouwelijke invloed te bespeuren was. Zijn moeder was overleden toen hij nog een klein jongetje was. Voor zover zij wist, had zijn vader nooit iets ondernomen om deze lacune in zijn leven weer te vullen. Geen tantes, geen vriendin des huizes, misschien afgezien van Therese, de vrouw van haar vader.
Salvatore was maar vijf jaar ouder dan Elisa. Niet lang na de dood van Salvatores moeder was Therese met Elisa’s vader getrouwd.
‘Heb je in je jeugd veel met Therese te maken gehad,’ vroeg ze, terwijl hij haar de royale trap op leidde.
‘Jouw vader en de mijne zijn al goede vrienden van voor mijn geboorte.’
Dat moest blijkbaar volstaan als antwoord, ook al zei hij daarmee nog niet hoe intiem hij met haar stiefmoeder was. ‘Kunnen jij en Therese goed met elkaar opschieten?’
Hij hield halt voor een deur en draaide zich naar haar om. ‘Wat zit je me uit te horen, cara?’
‘Je moeder is gestorven toen jij nog jong was, dus ik vroeg me af…’
‘Of jouw stiefmoeder ook surrogaatmoeder voor mij heeft gespeeld?’
‘Precies.’
‘Ik verlangde niet naar een andere moeder.’
‘Maar je was nog zo jong.’
‘Oud genoeg om te weten hoeveel pijn het doet als je moeder sterft. Ik ben niet op zoek gegaan naar iemand om haar plek in te nemen.’
Hij was bang geweest opnieuw iemand te verliezen, en misschien was hij dat nu nog. Van iemand houden betekende dat je je blootstelde aan een risico waaraan Salvatore zichzelf misschien wel nooit meer wilde blootstellen.