Siciliaanse verovering(33)
‘Waarover wil je dan praten?’
‘Over de kans dat we over negen maanden ouders zijn.’
Hoofdstuk 8
Ze keek hem aan. Hij glimlachte niet. Plaagde haar niet, hij meende het. Aanstaand ouderschap was natuurlijk ook een serieuze zaak.
‘Ik neem aan dat je deze keer wel gelooft dat het jouw baby is, of geloof je soms weer dat ik het afgelopen jaar een minnaar had?’
‘Ik weet dat dat niet zo is.’
‘Hoe dan? Sta ik onder permanente surveillance?’
Hij kleurde, en ze sperde haar ogen open. ‘Echt?’
‘Je wilde me niet ontvangen. Ik moest weten dat je oké was. Dus heb ik je in de gaten laten houden.’
‘Nou ja, tenzij je me werkelijk de klok rond hebt laten volgen weet je niet zeker of ik je heb bedrogen.’
Waarom maakte ze er zo’n punt van? Er viel niets te bedriegen. Ze waren niet getrouwd; ze hadden niet eens een relatie.
‘Ik weet het gewoon,’ zei hij zonder in te gaan op haar verspreking.
‘O, dus beveiligingsmensen zijn nu ook helderziend?’
Het was een puberale steek onder water en dat liet hij ook merken. ‘Dit gekibbel leidt nergens toe.’
‘Misschien gaan we ook nergens naartoe.’
‘Integendeel, over een uur vertrekken we naar Sicilië.’
‘Waar heb je het nu weer over? We gaan helemaal niet naar Sicilië.’ Ze zette haar handen in haar zij en keek hem uitdagend aan. ‘Ik heb een baan. Signor Di Adamo rekent op me.’
‘Adamo Jewelers is gesloten tot de veiling.’
Haar hart kromp ineen toen ze besefte wat dat betekende. ‘Nee. Dat verwoest zijn zaak. Hij zal alles verliezen.’
‘Dat zal niet gebeuren.’
‘En dat zeg jij?’
‘Sì. Dat zeg ik. Ik heb het allemaal met hem uitgewerkt. Mijn bedrijf zal tijdens de sluiting de nieuwe installatie verder operationeel maken en zorgen voor de vereiste reparaties aan gebouw en bedrading.’
‘Dat kan hij allemaal niet betalen.’ Ze kon het weten. Ze deed zijn boekhouding en wist dat Signor Di Adamo’s toekomst financieel aan een zijden draadje hing.
‘Daar heb ik voor gezorgd.’
Als Salvatore er inderdaad in was geslaagd om het eergevoel van Signor Di Adamo heen te werken en toestemming te krijgen om dit allemaal te verzorgen, dan was hij tien keer zo diplomatiek geweest tegenover de juwelier als hij ooit tegenover haar was geweest.
‘En de kroonjuwelen?’
‘Die worden overgebracht naar een geheime locatie totdat ze naar de veiling gaan.’
‘Ik neem aan dat jouw bedrijf nu ook de veiligheid van de veiling zelf verzorgt?’ Niet dat het haar veel kon schelen. Ze had geen flauw idee hoe ze de veiligheid moest garanderen van de prestigieuze gasten, laat staan de juwelen zelf. Het ging meer om de aanmatigende manier waarop hij haar bejegende.
‘Sì.’
‘Dan begrijp ik helemaal niet waarom ik naar Sicilië ga. Als ik niets meer met de juwelen te maken heb, loop ik toch geen enkel gevaar meer?’
‘En hoe moeten potentiële dieven weten dat Signor Di Adamo en jij niet meer voor de juwelen zorgen?’
Ze konden moeilijk een advertentie in de krant zetten. Ze verbeet zich en keek uit het raam voordat ze zich weer tot Salvatore wendde. ‘Ik denk dat ik ervan uitging dat als ze zouden weten dat de juwelen bij ons waren, ze het ook wel zouden weten als dat niet meer zo was.’
‘Zo eenvoudig zit de wereld niet in elkaar, amore.’
Iets knapte in haar bij het horen van dit troetelwoord. ‘Weet je, ik heb je maar laten begaan als je me zoetste en lieveling noemde. Ik vind het niet prettig…’ Alleen haar hart wist dat ze loog. ‘…maar ik zal het tolereren. Voor een Italiaan zijn het alleen maar woorden, ik weet het. Maar gebruik nooit meer het woord liefde, heb je dat begrepen? Liefde heeft niets met onze relatie te maken.’
Ze zou zichzelf niet wijsmaken dat zijn zorg en bescherming door liefde werden ingegeven. Siciliaans schuldgevoel en plichtsbesef tegenover een vriend van de familie, gecombineerd met een flinke portie roodgloeiende begeerte was de enige mix van zijn gevoelens. Dat mocht ze nooit vergeten.
Zijn gezicht leek uit graniet gehouwen. ‘Je vertelt me dat je niet langer van me houdt. Dat is me duidelijk.’
‘En je houdt ook niet van mij, dus laten we niet langer spelletjes spelen.’
‘Ik was me er niet van bewust dat ik welk spel dan ook speelde.’
‘Wil je dan ook gewoon ophouden met het gebruik van liefkozende woorden?’
‘Je bent mijn lief.’
‘Ik ben je schuldcomplex, zul je bedoelen.’
Opnieuw dat graniet. ‘Voelde de afgelopen nacht aan als schuld?’
Daar wilde ze niet bij stilstaan. Ze moest de realiteit onder ogen zien. ‘Wat vannacht gebeurde, had te maken met twee volwassenen die zich zo lieten meeslepen door lust dat ze de meest simpele beschermingsmaatregelen vergaten.’