Siciliaanse verovering(35)

‘O ja, en laten we vooral niet jouw schuldgevoel vergeten. Dat is de enige werkelijke reden waarom je met me wilt trouwen.’

Waarom moest ze steeds weer over zijn schuldgevoel beginnen? Natuurlijk voelde hij zich schuldig. Hij had haar gekwetst en zijn woede was indirect de oorzaak dat ze hun kindje had verloren. Dat zou hij nooit vergeten. Het was de vraag of hij zichzelf dat ooit zou vergeven.

‘Ik ben niets vergeten.’

Zoals het feit dat ze ooit naar zijn liefde had verlangd. Nu kon dat haar niet meer schelen, en op een bepaalde manier was hij daar blij om. Hij wist niet of hij wel een dergelijke liefde voor haar kon opbrengen. Hij had gedacht dat hij van Sofia had gehouden, maar later besefte hij dat zijn trots was gekwetst, niet zijn hart.

Wat hij voelde voor Elisa was verstrengeld met het allesoverheersende verlangen van zijn lichaam om één te worden met haar. Was dat liefde?

Waarschijnlijk toch niet het type liefde dat een vrouw begreep of wenste. Nergens bloemen of romantiek. Wat hij voor haar voelde was een oergevoel. In het uiteindelijke plaatje zag hij weinig liefde. Hij was haar een baby verschuldigd; hij was haar de geborgenheid van een huwelijk en een gezin verschuldigd.

‘En je zult met me trouwen.’

‘Ik zal helemaal niets wat ik niet wil.’ Ze zag er tegelijk heel breekbaar en obstinaat uit.

‘Mag ik je verzoeken zo vriendelijk te zijn om te pakken voor onze reis naar Sicilië? Als we niet op tijd vertrekken loopt mijn piloot zijn take-offrechten mis.’

Ze keek hem woedend aan. ‘Ik hoef helemaal niet met je mee naar Sicilië.’

‘En die figuren die achter de kroonjuwelen aan zitten?’

‘Ik kan ergens anders naartoe gaan, waar jij me net zo min kunt vinden als die criminelen.’

Opeens raakte hij in paniek bij het idee dat ze dat werkelijk zou doen. ‘Je vader zal zich zorgen maken als hij niet weet waar je bent.’

‘Ik zal het hem vertellen.’

‘Dan hoor ik het wel weer van hem.’

Haar kleine handen balden zich tot vuisten tegen haar heupen. ‘Niet als ik hem vraag dat niet te doen.’ Ze klonk niet helemaal overtuigd.

En daar was ook weinig reden toe. ‘Geen vader zal zijn dochter onbeschermd laten blootstaan aan gevaren, alleen maar vanwege haar eigenwijsheid.’

‘Dan vertel ik het hem toch niet!’

‘En dan riskeren dat hij opnieuw een hartinfarct krijgt?’



Vastgegespt aan een stoel in Salvatores privétoestel zat Elisa een uurtje later te koken. Het toppunt van manipulatie!

Hij wist precies op welke knopjes hij moest drukken om haar zover te krijgen met hem naar Sicilië te gaan. Ook al wist ze dat ze gemanipuleerd werd, toch zou ze het plan niet omgooien. Papa zou zich zorgen maken, dat wist ze. Hij was ziek en ze moest er niet aan denken dat hem door haar toedoen werkelijk iets ernstigs zou overkomen.

Bovendien wilde ze weten waarom hij Salvatore had verteld dat ze sprekend op Shawna leek. Ze was het beu altijd maar het buitenbeentje van de familie te zijn. Ze wilde meer. Om te beginnen haar vaders vertrouwen en geloof dat ze net zo’n goede dochter was als Annemarie. Zo ver zou ze hem heus wel krijgen.

Diep vanbinnen wist ze dat hij van haar hield.

Ze had nu behoefte die liefde te voelen en niet alleen te weten dat die moest bestaan.

Hoe anders waren deze gedachten dan het idee dat ze zo lang had gekoesterd van liefde en familie. Shawna had haar geleerd alleen op jezelf te vertrouwen, zowel materieel als emotioneel, omdat andere mensen je altijd teleurstelden. Elisa had dat van jongs af aan geleerd, bij Shawna op schoot.

En dan kwam Salvatore opeens binnenstormen, eisend dat ze vertrouwen in hem stelde. Hij wilde dat ze op hem, en in hem zou vertrouwen, maar hoe kon ze? Net zoals al die andere mensen van wie ze hield, had hij haar laten zien dat ze slechts een bijrolletje in zijn leven speelde. Minnares, prima, maar niet zijn geliefde.

Hij wilde met haar trouwen omdat hij zich schuldig voelde. Was het om welke andere reden dan ook geweest, dan had ze de gelegenheid met beide handen aangegrepen om een gezamenlijk leven op te bouwen en het gezin te hebben wat ze zelf nooit had gekend. Ze hunkerde naar de intimiteit die ze bij andere gezinnen zag, de verhouding die bestond tussen haar vader, Therese en Annemarie.

Ze was hels op Salvatore dat hij haar probeerde te verleiden met waar ze het meeste naar verlangde op de hele wereld, maar waarvan ze wist dat ze het niet echt kon krijgen.

In een liefdeloos huwelijk zou ze immers niet meer bij hem behoren dan ze ooit bij Shawna of haar eigen vader had gehoord.



Ze reden al buiten Palermo in de richting van het landgoed van Di Vitale voordat Elisa doorkreeg dat Salvatore haar helemaal niet meenam naar het huis van haar vader.

Ze passeerden de toegangspoort naar zijn vorstelijke residentie.