Schaduwjury(8)

Maar de afgelopen paar minuten was hij alles wat zijn eigen zaak betrof vergeten.

Volgens Fox News was het hele drama bij WDXR in het gebied van Virginia Beach en Norfolk live uitgezonden. Nu, twee uur later, keek hij voor de derde of vierde keer naar een herhaling van de schietpartij. De opname werd steeds herhaald, waarbij een nieuwslezer de kijkers met een zwakke maag aanraadde hun hoofd om te draaien, en een tekst onderaan het scherm waarschuwde dat de beelden geweld bevatten. Jason behoorde waarschijnlijk tot de categorie met zwakke magen, maar kon er niet toe komen zijn hoofd om te draaien en keek met ongeloof toe hoe Jamison op Rachel Crawford vuurde en het overvalteam kogels in Jamisons lichaam pompte.

Jason zapte naar andere kanalen die allemaal achter elkaar dezelfde reportage uitzonden (hoewel sommige de laatste gruwelijke beelden eruit weglieten), en het beleg vanuit verschillende standpunten van commentaar voorzagen, CNN had een advocaat voor burgerrechten die het optreden van het overvalteam bekritiseerde. Ze hadden sneller in actie moeten komen of hadden traangas moeten gebruiken. Het gebruikelijke geklets achteraf, NBC liet een forensisch psychiater opdraven, die iets zinnigs over Jamisons geestelijke toestand probeerde te zeggen, CBS concentreerde zich op het wapen.

Een vrouw van de Wapengeweld Coalitie hield een vurig pleidooi voor een herziening van het verbod op aanvalwapens. 'Dit wapen dient geen enkel wettelijk doel. Je kunt er niet mee jagen. Het is geen goed geweer om ermee te oefenen. Het wordt slechts voor één doel gebruikt: er onschuldige mensen mee afschieten.' Haar terechte verontwaardiging was tastbaar. 'Wat we vandaag gezien hebben, is de enige reden dat dit geweer wordt verkocht.'

CBS-presentatrice Jessica Walsh - jong, fotogeniek en expressief - knikte.'Volgens de politie is het betreffende wapen een MD-11 semi-automatisch aanvalswapen, vervaardigd door een wapenbedrijf in Georgia dat MD Firearms heet. We hebben een directe verbinding met de directrice van het bedrijf, Melissa Davids.'

Het beeld van een arrogant kijkende brunette vulde het halve scherm. Jason schatte haar op een jaar of vijfenveertig. De vrouw had een lang gezicht met opvallende bruine ogen, een vooruitstekende kin en scherpe jukbeenderen; een paar kilo minder en ze zou anorexia gehad kunnen hebben.

'Goedenavond, mevrouw Davids,' zei Walsh. 'Goedenavond.'

'Wat vindt u van het argument dat de MD-11 voornamelijk door criminelen wordt gebruikt en geen enkel wettelijk verantwoord doel dient? Kunt u ons vertellen waarom u een dergelijk wapen op de markt brengt?'

'Omdat mensen het kopen.'

Walsh wachtte op een meer gedetailleerde verklaring, maar Davids staarde alleen maar in de camera. Zonder met haar ogen te knipperen. Zonder enig teken van medeleven.

'Maar daar gaat het nu juist om,' zei Walsh, haar voorhoofd fronsend. 'Criminelen kopen het geweer in buitenproportionele aantallen, dikwijls illegaal of door stromannen. Waarom zouden legitieme kopers, die wapens gebruiken voor zelfverdediging of voor jagen, ooit zo'n wapen aanschaffen?'

'Waarom maken ze auto's die harder kunnen rijden dan de toegestane snelheid?' vroeg Davids, op een bitse toon en zonder enige toegeeflijkheid. 'Uw vragen gaan voorbij aan het punt waar het werkelijk om gaat. Waarom stelt niemand vragen over wetten die eerlijke burgers ervan weerhouden wapens bij zich te hebben op hun werk? Als iemand in de studio een wapen bij zich gehad zou hebben, zou Rachel Crawford wellicht nog geleefd hebben.'

Walsh trok een sceptisch gezicht en haar mondhoeken gingen wat naar beneden.'U voelt zich dus niet verantwoordelijk voor deze moorden?'

'Nee, zeker niet. De werkelijke tragedie in deze zaak is dat de enige persoon die in die studio een wapen bij zich had, een doorgedraaide moordenaar was. En de tweede tragedie is dat netwerken zoals het uwe het verslag maar blijven uitzenden om hogere kijkcijfers te halen.' Davids vernauwde haar ogen en haar verachting voor de media was zonneklaar.'Voelt u zich daar niet verantwoordelijk voor?' kaatste ze de bal terug.

Jason kreeg de indruk dat Jessica Walsh enigszins door de vraag overvallen werd. Per slot van rekening was zij degene die de harde vragen moest stellen. Haar ogen dwaalden even weg van de camera, maar ze herstelde zich goed. 'We waarschuwen de kijkers altijd voor gewelddadige beelden,' legde Walsh uit. 'En het is onze taak om vermeldenswaardig nieuws te brengen, ook als dat verontrustend is.'

'U laat de kijkers kiezen; wij laten de kopers kiezen,' zei Davids. 'We leven in een vrij land.'

Walsh reageerde met een sarcastische grom, een geluid van ongeloof dat haar ontsnapte voordat ze zich kon herstellen. 'Melissa Davids,' zei Walsh. 'Directrice van MD Firearms. Bedankt voor uw medewerking.'

'Graag gedaan. En Jessica?'

'Breng mijn oprechte deelneming over aan de familie van Rachel Crawford.'

Het was een optreden dat zijn vader bewonderd zou hebben, bedacht Jason. Jasons vader, een rechercheur in Atlanta, had heel wat zinloze moorden gezien. Maar nu zou hij waarschijnlijk de eerste geweest zijn die de rechten van wapenproducenten als MD Firearms en wapengekken als Melissa Davids zou verdedigen.