Plotseling papa(101)

Blaire zag de blik die hij en Hannah wisselden. De liefde tussen hen was bijna tastbaar.

‘Als het te koud is, moet je mijn jas maar nemen, Blaire. Hij hangt in de schuur.’

‘Dank je, Hannah.’

Na Nicky een kus gegeven te hebben, liep ze achter Alik aan. Haar knieën voelde aan als rubber. De stal was slechts enkele meters van het huis verwijderd. Hoewel het koud was, waren de kleuren van de zonsondergang spectaculair.

Alik opende de deur en liep naar binnen. Toen ze zich bij hem voegde, hield hij Hannahs jack voor haar op. Zijn blik mijdend, liet ze haar armen in de mouwen glijden.

Zijn handen lagen op haar bovenarmen, en hij leek geen zin te hebben om haar los te laten.

Met een hart dat in haar keel bonsde, maakte ze zich van hem los en liep naar de box.

‘Er staat maar één paard!’ riep ze geschrokken uit.

‘Dat klopt,’ zei hij op effen toon. ‘Dom heeft me verteld dat zijn hengst bij de dierenarts is. Dit is Hannahs merrie, Cinnamon.’

Hij reikte naar het bit dat aan de muur hing en stopte het tussen de lippen van het paard.

‘Kom maar naast me staan, dan help ik je erop. Zet je linkervoet in mijn handen.’

‘Waarom ga jij niet rijden? Ik kijk wel toe.’

‘Niet bang zijn. Cinnamon is aan mij gewend. Kom, stijg op.’

Voordat ze hem kon tegenhouden, had hij zijn handen om haar middel gelegd en tilde hij haar op het paard. Snel sprong hij achter haar in het zadel en greep de teugels.

‘Waar heb je dat geleerd?’ vroeg ze, zich verbazend over zijn behendigheid.

‘Hannah heeft rodeo gereden. Ze is een geweldige lerares. Leun maar tegen me aan, dan val je er niet af. Zullen we dan maar gaan?’

Hij klakte met zijn tong, en Cinnamon liep de stal uit. Toen ze eenmaal de omheining hadden verlaten, ging het paard over in een galop. Omdat ze zich nergens aan vast kon houden, zat er voor Blaire niets anders op dan zich te laten ondersteunen door Alik.

Sneller en sneller vlogen ze voort. Blaire voelde dat een opwinding zich meester van haar maakte die ze nog nooit eerder had ervaren. Pas toen ze de top van de rots hadden bereikt, die uitzicht bood over de rivier, trok Alik de teugels aan.

Terwijl Cinnamon op de plaats rondstapte, voelde Blaire dat Alik het haar van haar schouder wegstreek. ‘Nu deze zijde mijn zicht niet meer belemmert,’ fluisterde hij te gen haar nek, ‘kan ik je de route wijzen die het traject zal gaan nemen.’

Zijn aanraking veranderde haar lichaam in vloeibare was. Misschien was hij het zich niet bewust, maar zijn linkerhand gleed van haar heup naar haar maag, en zijn linkerarm streelde langs haar wang toen hij wees op een denkbeeldige lijn die langs de rivier liep.

Ze kon zich onmogelijk concentreren, nu ze de wilde klop van zijn hart tegen haar rug voelde. Zijn ademhaling was even oppervlakkig geworden als de hare. De hand die tegen haar maag lag, drukte haar nog dichter tegen hem aan.

‘Grote goedheid, Blaire.’ Zijn stem klonk rauw van emotie. ‘Je ruikt goddelijk.’ Zijn lippen dwaalden opeens over de warme huid van haar hals.

Ze dacht dat ze gek zou worden van verlangen. ‘Nee... dit moeten we niet doen!’ fluisterde ze wanhopig toen hij zijn hand om haar kin legde en haar gezicht naar zich toe trok. ‘Dit is niet eerlijk ten opzichte van Rick.’

Nicky is het levende bewijs van het feit dat je ooit van mij bent geweest. Ik weet dat je nog steeds naar mij verlangt. Laten we daar dan tenminste eerlijk over zijn,’ mompelde hij met verstikte stem voordat hij zijn mond op de hare drukte.

Minutenlang was ze niet meer tot denken in staat. Ze vergat dat ze op een paard zat, ergens op een uitgestrekte vlakte waar geen ander levend wezen te bekennen was. Het enige wat ze wist, was dat ze in de armen lag van de man van wie ze met iedere vezel van haar lichaam hield.

Maar toen ze zichzelf hoorde kreunen van extase, besefte ze opeens wat ze aan het doen was. Met alle kracht die ze nog kon opbrengen, maakte ze een einde aan de kus en aan de betovering van dit moment.

Ze wist niet wie van hen tweeën het hardst trilde.

‘Als ik het me goed herinner, was dit geen onderdeel van je afspraak,’ zei ze op afgemeten toon. ‘Zou je me nu alsjeblieft willen terugbrengen naar de camper?’

‘Maar natuurlijk.’ Er weerklonk tevredenheid in zijn diepe, donkere stemgeluid. ‘Als je straks Rick aan de telefoon hebt, doe hem dan de groeten van mij.’

Tijdens de galop terug naar de schuur was Blaire blij dat ze de tranen in haar ogen kon toeschrijven aan de kille wind die opeens was opgestoken.

Toen ze de stal bereikten en hij van Cinnamons rug gleed, liet ze zich van de andere kant van het paard glijden en rende de stal uit. Pas toen ze terug was in de camper en moest wachten totdat de steek in haar zij was verdwenen, realiseerde ze zich dat ze Hannahs jack nog droeg.