Plotseling papa(97)

‘Waar ben je eigenlijk naartoe gegaan?’

‘Naar een ranch in Arizona, die het eigendom is van een goede vriend van mijn vader.’

Het verdriet in Aliks ogen was als een dolksteek in haar hart.

Ze vocht tegen haar tranen, maar kon niet voorkomen dat ze over haar wangen rolden. ‘Ik kan nog steeds niet geloven dat ik je zo vreselijk heb behandeld, terwijl jij altijd alleen maar lief voor me was geweest. Pas toen ik Nicky het leven schonk, besefte ik hoe onmenselijk ik me had gedragen. Je hoeft het niet te geloven, maar ik heb heel veel gehuild nadat ik met Nicky thuiskwam uit het ziekenhuis. Maar zodra ik het besluit had genomen om jou te laten weten dat je een zoon had gekregen, kwam daar verandering in. En als ik je daar nu zie staan met je zoon in je armen, dan weet ik dat ik juist heb gehandeld. Ik kan de pijn van het verleden niet meer wegnemen, maar ik hoop dat je me ooit zult kunnen vergeven.’ Ze slikte weer.

‘Je moeder heeft dat kennelijk al gedaan. In ieder geval voldoende om me uit te nodigen voor het verjaarsfeest van je vader. Als je er even over nadenkt, zul je ook tot de conclusie komen dat het beter voor Nicky is als er geen vijandige gevoelens bestaan tussen jouw familie en de mijne... en die van Rick natuurlijk. Nicky moet zich op zijn gemak gaan voelen bij al zijn familieleden. En het komende weekend is een goede stap in die richting.’ Ze schraapte haar keel.

‘Weet je, Alik, je hebt me nooit verteld wat voor problemen je in het verleden met je ouders hebt gehad. Dat heb ik geaccepteerd. Maar wat het ook geweest mag zijn, ik denk dat Nicky’s komst misschien oude wonden zal kunnen helen. Hij is zo’n schatje.’

Op die laatste woorden volgde een broeierige stilte.

Hij mocht dan misschien niet geloven wat ze had gezegd, maar hij ging er ook niet verder op in.

Zij was, emotioneel gezien, aan het eind van haar Latijn. Ze drukte op de knop van de föhn en begon haar haren te drogen.

Alik zond nog een indringende blik in haar richting en liep toen met Nicky naar de woonkamer.





Hoofdstuk 8





Hannah Giraud stond erop om Blaire mee te nemen naar de supermarkt om de voedselvoorraad in hun camper aan te vullen.



Alik keek hen na. Ze was nog niet eens uit zijn blikveld verdwenen, en nu miste hij haar al. Hij wist dat hij ernstig in de problemen zat. Tijdens de reis hadden ze, zonder dat ze het met zoveel woorden hadden afgesproken, ieder onderwerp gemeden dat pijnlijk kon zijn.

Blaire had oprecht interesse getoond in het project dat hij en zijn vrienden op stapel hadden staan, en hij had gretig antwoord gegeven op haar vragen.

Hij had haar ook verteld over de Pony Express, en uiteindelijk was het gesprek op Dominic en Hannah gekomen en de manier waarop zij elkaar hadden leren kennen.

Het resultaat was dat ze drie geweldige dagen hadden doorgebracht, genietend van het prachtige herfstweer.

Met hun zoon veilig en tevreden in zijn kinderzitje op de achterbank had Alik heel sterk het gevoel gehad dat ze een gezin vormden. Het had hem bijna onmogelijk geleken dat Blaire over twee weken met Nicky terug zou gaan naar San Diego, waar ze met Rick zou trouwen.

Als hij daaraan dacht, was de pijn zo hevig dat hij erdoor werd verlamd. Zanes advies leek de verstandigste optie. Hoe eerder hij met Blaires verloofde ging praten en hem vertelde dat hij van plan was om deel uit te maken van Nicky’s leven, des te sneller zou hij erachter komen wat voor een man Rick was. Of hij werkelijk oprecht van Blaire hield en of hij sterk genoeg in zijn schoenen stond om deze situatie aan te kunnen.

Nicky was de enige reden waarom hij bereid was om naar het familiefeest te gaan. Zeker niet om zijn vader een plezier te doen. Maar Blaire had gelijk toen ze beweerde dat het alleen maar goed zou zijn voor Nicky als alle vijandigheid terzijde werd geschoven en hun kind kon opgroeien met twee paar grootouders die dol op hem waren.

Als de relatie zo gespannen bleef, zou Nicky vragen gaan stellen als hij ouder werd. Hij zou eronder kunnen gaan lijden zoals Alik altijd had gedaan, en dat moest hij koste wat kost zien te voorkomen.

Omwille van zijn zoon moest hij een poging doen om zich geciviliseerd te gedragen ten opzichte van zijn bloedverwanten. Dat was hij aan hem verplicht.

In dat opzicht had Blaire het een stuk beter gedaan dan hij, maar ze had hem geen moment voor de gek kunnen houden. Hij wist hoe wreed zijn moeder af en toe kon zijn. De pijn die ze bij Reed had veroorzaakt, kwelde Alik nog altijd.

Sinds zijn tienertijd had Alik beseft dat in de ogen van Estelle Jarman er geen vrouw goed genoeg voor hem zou zijn. Hij had dat aan Blaire uitgelegd voordat ze naar New York waren gevlogen om haar aan zijn familie voor te stellen. Hij had ervoor gezorgd dat het goed tot haar doordrong dat zijn moeder geen aardige vrouw was en dat het haar niet moest verbazen als ze haar niet als schoondochter zou accepteren.