Plotseling papa(105)

Alik begon te grinniken. Hij pakte het pakje en liet zich op zijn hurken zakken. ‘Weet je wat, ventje... als we dit combineren met witte sokjes en schoentjes zul je de show stelen op de verjaardag van je grootvader.’

Hij legde het pakje op de toonbank en vroeg aan de verkoper of die hem een smoking van Italiaanse makelij wilde tonen.

De verkoper snelde weg en keerde even later terug met de gewenste smoking in de juiste maat. Alik liet zich opnieuw op zijn hurken naast Nicky zakken. ‘Vind je die mooi?’

De baby begon enthousiast met zijn armpjes en beentjes te spartelen. Vanuit zijn ooghoek zag Alik dat Blaire niet kon lachen om haar zoon. Ze was in gedachten kennelijk al bezig met de reis naar New York. Iets joeg haar de stuipen op het lijf... maar wat? Hij kon amper wachten om daarachter te komen.

Hardop lachend om Nicky’s enthousiasme kwam hij overeind. ‘Mijn zoon heeft zijn goedkeuring uitgesproken. Doe er maar een grijs gestreept vlinderstrikje bij, een zwarte cummerband, een paar zwarte sokken en schoenen zoals daar op de vloer staan. Maat elf en een half.’

Opnieuw legde hij zijn creditcard op de toonbank. Hij wierp een veelzeggende blik in Blaires richting en zag dat ze Nicky uit de wagen tilde. Haar wangen waren rood.

Het deed Alik plezier dat ze zo van slag was door deze situatie dat ze haar toevlucht moest zoeken bij haar kind, dat heel tevreden in zijn wagentje had gelegen.

‘Alstublieft, sir.’

Alik bedankte de verkoper en legde de schoenen en de pakjes in de lege wandelwagen.

Naar Blaire kijkend, vroeg hij: ‘Zullen we dan maar?’

Met beide kledingzakken over zijn arm gedrapeerd, duwde hij de wandelwagen naar de uitgang. Blaire volgde hem met Nicky in haar armen geklemd.

‘Als we in het hotel zijn, kunnen we het avondeten maar beter op onze kamer laten serveren. Als de baby slaapt, kunnen wij ook vroeg naar bed. Of wilde je liever ergens anders gaan eten?’ vroeg hij.

‘Ik wil helemaal niets,’ zei ze met toonloze stem.

‘Als je de jurk echt niet mooi vindt, hebben we nog tijd om hem te ruilen, hoor.’

‘De jurk is prachtig,’ erkende ze ruiterlijk.

‘Hij zal je fantastisch staan. Ik durf te wedden dat we een entree maken die zelfs mijn moeder sprakeloos zal maken. Dat komt slechts zelden voor, en ik ben van plan om daar met volle teugen van te gaan genieten.’

Eenmaal terug in de auto, draaide ze zich naar hem toe en keek hem aan met een vertwijfelde blik. ‘Mik? Ik... Ik weet hoe je er altijd tegen opziet om naar huis te gaan. Waarom wil je opeens zo graag naar New York?’

Ik kan net zo goed liegen als jij, mijn lieveling, dacht Alik. ‘Je moet me maar corrigeren als ik het verkeerd heb, maar was jij niet degene die beweerde dat we dit moesten doen om de toekomst van Nicky veilig te stellen?’

‘Ja,’ fluisterde ze.

‘Zo te horen ben je van gedachten veranderd. Dat vind ik prima, hoor. Dan gaan we nu terug naar Laramie. De jongens zullen het geweldig vinden als ik vanavond terug ben. We lopen al achter op schema.’

Hij reed weg en zodra de afslag naar Cheyenne in zicht kwam, zette hij zijn rechter richtingaanwijzer aan.

‘Wat ga je doen?’ vroeg ze geschrokken.

‘Ik probeer jou gelukkig te maken.’

‘Nee!’ kreet ze. Ze leek volslagen in paniek.

‘Wat nee?’ Hoe meer druk hij op haar uitoefende, des te sterker reageerde ze als iemand met een schuldig geweten.

‘Lieve hemel, Alik! Je weet dat we moeten gaan.’

‘Niet als jij niet wilt.’

‘Ik wil wel.’

‘Weet je dat zeker?’

‘Ja.’

Er was slechts één persoon in deze auto die het idee om een voet over de drempel van zijn ouderlijk huis nog verschrikkelijker vond dan hij, en dat was Blaire. Maar iets dwong haar om te gaan. En hij zou ontdekken wat dat was... al zou hij er bij neervallen.

Voor de meeste mensen zoals Blaire, vertegenwoordigden de namen Guggenheim, Carnegie, Vanderbilt, Fric en Astor de families die grote rijkdom hadden vergaard en die in het verleden hun prachtige landgoederen hadden gebouwd op de North Shore van Long Island, die ook wel de Golden Coast werd genoemd.

Toen Alik haar die eerste keer had meegenomen om kennis te maken met zijn familie, had ze er geen idee van gehad dat zijn ouderlijk huis Castlemaine Hall heette en een schitterend landhuis was in de stijl van Charles II, in 1903 gebouwd door zijn betovergrootvader, die een beroemd sporter en vooraanstaand financier was geweest.

Sindsdien was het altijd bewoond geweest door een Jarman. Toen Aliks vader Robert trouwde met Estelle Kostas, dochter van de Griekse scheepsmagnaat Spiros Kostas, werd de Hall gevuld met meubilair en kunst uit de achttiende eeuw.

In eerste instantie had Blaire gedacht dat Alik een grapje maakte toen de limousine die hen van het vliegveld had gehaald over de door bomen geflankeerde oprit op reed en uiteindelijk tot stilstand kwam voor de Hall. Ze nam aan dat het een van de beroemde landhuizen was die op de National Register of Historic Places stond. Dat waren over het algemeen huizen die door toeristen bezichtigd konden worden.