Outside in(98)

Ik dacht na over wat hij had verteld. Fosord had het daarnet over een misdrijf gehad toen hij kwaad werd, en dat paste helemaal niet in het verhaal van Ponife.

Toen hij weer op adem was, vroeg ik: ‘Waarom werken jullie dan samen met Karla Trava?’

‘Ze bood haar hulp aan,’ antwoordde Fosord.

‘Maar jullie kunnen haar onmogelijk vertrouwen.’

‘Dat weet zij niet. De Trava’s hebben een nieuwe geschiedenis gecreëerd en alle bestanden met de echte geschiedenis verwijderd. Nadat er genoeg tijd overheen was gegaan en de volgende generaties waren opgegroeid met die verzonnen geschiedenis, twijfelde niemand er meer aan,’ zei Ponife.

Toch wel. De verhalen over de Poort waren hardnekkig rond blijven gaan. De Controllers waren veranderd in mythische wezens. Wezens waar de Trava’s naar luisterden. Logan had uitgelegd dat de Controllers in feite het operationeel systeem van Binnen waren, en tegelijk de beveiligers en de handhavers van de regels die door de bouwers waren opgesteld. Als ik Logan geloofde – en dat deed ik – volgde daaruit dat de Trava’s, toen ze de macht overnamen, het Controllerbestand hadden geopend om te leren hoe ze onze wereld moesten runnen.

Dus wie waren de Outsiders dan?

‘Waarom vertellen jullie me dit?’ vroeg ik.

‘Als jullie allemaal in de schepen zitten, kun jij de anderen vertellen waarom jullie verbannen zijn,’ zei Ponife.

‘Echt? Het klinkt eerder alsof je je schuldig voelt.’ Die opmerking vloog zomaar mijn mond uit. Grote vergissing.

Hun uitdrukking werd harder.

‘Brutaliteit tolereren we niet.’ Ponife speelde met de X en boog het ene pootje op en neer.

De eerste pijngolf dwong me op mijn knieën. De tweede schok smeet me op de vloer en de derde liet al mijn spieren verkrampen. Elke schokgolf duurde langer dan de vorige, tot ze allemaal samenvloeiden.



Ik werd wakker in mijn cel. Liggend op mijn mat dacht ik na over alles wat Ponife had verteld. Het enige wat ik wist, behalve dat de reden voor hun verbanning nogal gevoelig lag, was hun versie van de gebeurtenissen van vijftienduizend weken geleden. Ik probeerde een manier te bedenken om hun plannen te dwarsbomen, maar helaas kon ik geen briljante strategie verzinnen.

De tijd verstreek, en ik had nog lang geen oplossing. De uren werden alleen gemarkeerd door de komst van voedsel en water. De maaltijden werden afgeleverd op dienbladen die door het luikje in mijn cel werden geschoven. Als Hank me zou geloven, zou ik hem vertellen dat hij net als de anderen zou worden verbannen. Maar Hank kwam nooit zonder Ponife naar mijn cel.

Het metalige geluid van het luikje wekte me uit een lichte slaap. Een hand hield het dienblad vast. Ik herkende de dikke, eeltige vingers en kreeg opeens een idee. Ik pakte het blad aan, greep de pols beet en rukte de arm mijn cel in.

Deze verrassingstactiek zou me maar een paar seconden opleveren. ‘Luister, alsjeblieft,’ zei ik, voordat Bubba Boom zich kon lostrekken. ‘Eén minuut.’

Hij stopte met trekken. ‘Dertig seconden,’ zei Bubba Boom.

‘Je zei een keer dat de Controllers niemand zouden martelen of bedriegen. Maar ik ben gemarteld en bedrogen.’

‘Je had gelogen en je was Jacy’s spion.’

‘Nou en? Toen de Commissie de baas was, hebben we de Trava’s ook niet gemarteld en bedrogen. We hebben ze goed behandeld. Anne-Jade wilde ze niet eens dwingen om ons te helpen de Transmissie te repareren. En we waren ook niet van plan de Trava’s te recyclen.’

‘De Controllers zullen niemand doden. Je probeert me in de war te maken.’

‘Nee. Denk nou even na, Bubba Boom. Ik ben overgeleverd aan Ponifes genade. Hij dwingt me om mee te werken. Net zoals de Opper Cops met jou hebben gedaan, lang geleden.’

Stilte. Ik benutte mijn voordeel. ‘Je hebt me ook verteld dat we hun weggelopen kinderen zijn. Weet je eigenlijk waarom we zijn weggelopen?’ Ik liet zijn arm los.

Bubba Boom trok hem terug en sloot het luikje. Ik hoopte dat hij na zou denken over wat ik had gezegd, maar ik had geen idee of ik tot hem was doorgedrongen.



Een paar maaltijden later ging mijn luikje weer open. Deze keer kwam er geen dienblad doorheen, maar tuurde Bubba Boom naar me vanaf de andere kant.

‘De Transmissie is gerepareerd,’ zei hij.

Geen tijd meer. Geen manier om de Outsiders tegen te houden. Geen kans op redding. Iedereen die de motivatie of de middelen had, was opgepakt.

‘Hebben ze je verteld wat er nu gaat gebeuren?’ vroeg ik.

‘Ja.’ Hij wachtte.

‘Zijn ze nog steeds van plan iedereen het Heelal in te sturen?’ vroeg ik.

‘Hoe weet je dat?’

‘Dat heeft Ponife me verteld.’

‘Heeft hij gezegd dat degenen die de Controllers hebben geholpen mogen blijven?’